Hans Wind sociaal ambassadeur gemeente Deventer LEVEN MET EEN BEPERKING. Een been die soms een eigen wil heeft. Een rug die het niet leuk vind om te staan. Een nek die het niet leuk vind om het hoofd te dragen. 24/7 pijn die soms ondraaglijk lijkt te zijn. Dan nog de ziekte van Ménière (evenwicht stoornis) Die je het gevoel geeft dat je zweeft en de wereld om je heen draait. Maar hier leer je allemaal mee omgaan. WAT ECHTER NOOIT WENT. Dat mensen en instanties het aan de buitenkant niet kunnen zien. Je hemel en aarde soms moet bewegen om je recht te krijgen. Niet lijken te begrijpen dat je niet 24/7 achter de zogeheten geraniums wilt zitten. Gewoon doen wat je nog wel kunt om niet depressief te worden. Je niet overal zo snel meer in bent. Ja de strijd tegen onwetendheid en geen begrip (inlevingsvermogen) hebben van de beperking. Is de grootste strijd die ik en velen met mij dagelijks (noodgedwongen) moeten leveren. NEE EEN BEPERKING IS NIET LEUK. Rest de vraag? Wie heeft nu eigenlijk de grootste beperking? Waarom dit verhaal? Om mensen aan het denken te zetten. Niets is vanzelfsprekend. Niemand is perfect dus verwacht/verlang het dan ook niet.