Wanneer je bij een landelijke politieke partij lid bent, word je ook aangesproken op landelijke beleid. Dat nodigt uit om de vergelijking te maken tussen landelijke en lokale politiek:
Bij kritiek volgt regelmatig vanuit regeringspartijen “We nemen verantwoordelijkheid: we regeren en dus doen we concessies. Regeren is geven en nemen. En daarbij hoort durven kiezen, óók financieel.”
En dan terug naar de lokale politiek: daar zijn we als VVD helaas niet aan zet. We ervaren dat we met twee raadszetels en een linkse coalitie aan de zijlijn staan. Alleen wat valt hier op: in Wageningen lijken geen vervelende keuzes gemaakt te worden voor deze ‘regerende’ partijen. Lokaal lijken de oppositiepartijen het slechte nieuws te moeten brengen: we kunnen niet meer uitgeven dan er is! We moeten bezuinigen in het sociaal domein. Dat is natuurlijk geen populair geluid. Maar wel een verantwoordelijke.
De begrotingsronde vraagt ons te kiezen vóór skateparken, vóór popmuziek, vóór het behoud onze bibliotheek, theater, culturele activiteiten, vóór bereikbaarheid, per fiets, auto en OV, vóór onze binnenstad, vóór laagdrempelige gratis zorg, vóór de groenste stad, vóór eigenlijk alles.
En dan merk je dat bij verantwoordelijkheid nemen in Wageningen ook hoort: Durven kiezen, óók financieel.