De PvdA heeft een icoon verloren, Wim Kok.
Lodewijk Asscher
Wim Kok. Sociaaldemocraat. Staatsman. Premier van alle Nederlanders. Europeaan. Leider van de Partij van de Arbeid. Voorman van de Nederlandse vakbeweging. Minister van Staat. Toonbeeld van integriteit. Gedreven, gezagsvol, loyaal, ongelofelijk betrokken.
In 1994 mocht ik voor het eerst stemmen voor de Tweede Kamer. Wim Kok werd met de PvdA de grootste - het begin van acht jaar premierschap.
Hij was een dienend leider voor dat in de mode was, een man die onvoorstelbaar hard kon werken ten behoeve van anderen. Ook na zijn afscheid uit de politiek bleef hij zeer betrokken. De laatste keer dat ik hem sprak was dat niet anders. In de tuin op een zonnige septembermiddag, zijn kleinzoon schonk thee. Hij was buitengewoon goed op de hoogte van alles wat er speelde. Bescheiden en loyaal maar met een duidelijke mening over de onderwerpen die hem het meest aan het hart gingen: Sociaal economische ontwikkeling, de vrede bewaren in onze samenleving, de rol van zijn partij.
Hij bezat een bijzondere combinatie van schuchtere verlegenheid en charisma. Ik heb Wim Kok één keer meegemaakt tijdens een campagne, lang nadat hij uit de politiek was vertrokken. Ergens in februari 2010 liepen we over een koud en winderig Plein ‘40-‘45, in Amsterdam-West. Het was campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ik liep met rozen en folders, Wim Kok had het niet nodig iets uit te delen. Het was magisch, alsof er een magneet over die markt liep. “Oh meneer Kok, was u er nog maar!” zei een mevrouw tegen hem. Hij glimlachte een beetje.
Het is precies wat we nu voelen. Oh meneer Kok, Was u er nog maar...
We gedenken Wim Kok met grote dankbaarheid en groot respect en wensen zijn vrouw Rita, zijn kinderen en kleinkinderen, zijn overige familie, vrienden en nabestaanden veel sterkte toe met het verwerken van dit enorme verlies.
