‘Zoveel mogelijk voor jezelf, niets voor elkaar’. Dat lijkt de slogan aan de top van de financiële sector. Daarom hebben wij zaterdag 10 maart geprobeerd Ralph Hamers, bestuursvoorzitter van ING, een taart te geven om hem te feliciteren. Man aan de top Ralph heeft namelijk een salarisverhoging mogen ontvangen waardoor hij nu 3 miljoen per jaar binnen harkt. We hadden trouwens ook nog wat lekkers mee voor de rest van Nederland, een doos met kruimels, want dat is waar wij het allemaal mee mogen doen.
In een van de rijkste landen van de wereld hebben wij genoeg voor iedereen, maar de spreekwoordelijke koek is niet eerlijk verdeeld. We bezuinigen op zorg, op veiligheid, op armoedebestrijding en op het onderwijs. We komen namelijk net uit een economische crisis, een terugkerend fenomeen wat het kapitalisme kenmerkt, dus we moeten de broekriem goed aangetrokken houden en zuinig zijn zeggen ze dan.
Waar we dan blijkbaar wel geld voor hebben zijn belastingdeals met de meest winstgevende bedrijven ter wereld en het afschaffen van de dividendbelasting voor (buitenlandse) aandeelhouders. Maatregelen die er voor zorgen dat de personen en organisaties die toch al tot de allerrijksten behoren nog meer van hun winst kunnen houden. Maatregelen waarvan economen zeggen dat de situatie alleen maar slechter maken. Maatregelen die ervoor zorgen dat deze grootgraaiers niet eerlijk bijdragen aan onze maatschappij. Maatregelen die de solidariteit ondermijnen waarop ons land is gebouwd.
De top doet het niet top. De bankiers hebben hun gedrag niet aangepast. De regering heeft de regels niet verscherpt. Wij, het volk, zijn nog steeds de dupe. Wij worden nog steeds gegijzeld door het grootkapitaal dat lagere belasting eist, minder vaste banen biedt en absolute gehoorzaamheid verwacht. Als wij ons niet overgeven aan hun dreigementen dan zoeken ze een ander land, een andere plek, een ander volk, dat zwakker staat, om te exploiteren.
Maar wij weten dat het anders kan. Een samenleving doe je niet alleen voor jezelf, maar voor elkaar. Een samenleving, dat doe je samen. Met de arbeid die we verrichten verdienen we misschien niet allemaal evenveel, maar we verdienen allemaal wel een menswaardig leven. Onze inkomens zijn misschien niet allemaal gelijk, maar als mensen zijn we allemaal gelijkwaardig.
Zij de koek. Wij de kruimels? Dat moet anders!
