Poliflw

Polonaise Bernheze Het zit er weer op. De carnavalskleding is weer gewassen en opgeborgen op zolder. Net zoals ieder jaar verraden enkele hardnekkige glitters op de vloer het feestgedruis van enkele weken daarvoor. Het carnavalsfeest lijkt in sommige kernen van Bernheze de afgelopen jaren niet meer hetzelfde te zijn. Waar het ene dorp volop polonaise loopt in een bloemetjesgordijn, zit in de andere kern het halve carnavalspubliek in de boemeltrein onderweg naar grotere carnavalsoorden. Het stadsfeest lijkt het in sommige kernen, met name bij jongeren, dan ook te winnen van het dorpsfeest. Voor een bepaalde groep is het ook lastig: te oud voor de kinderactiviteiten maar te jong voor de kroeg. Aan de inzet van de vele vrijwilligers en verenigingen van Bernheze ligt het in ieder geval niet. Het wordt er alleen voor de toekomst niet makkelijker op om dit stukje cultuur levendig te houden. Want van een stukje cultuur mogen we toch zeker spreken. Carnaval is meer dan alleen een ‘pekske’ aan doen. Het is een volksfeest dat draait om verbroedering. Dit perspectief mag dan ook meer belicht worden, dit begint bijvoorbeeld al in het onderwijs. Het vraagt aandacht en inzet om dit volksfeest voor iedereen die daaraan mee wil doen levendig en toegankelijk te houden. Dan staat jong en oud de komende jaren vast weer in elk dorp te feesten, van Krullendonk tot Snevelbokkenland. Erwin van Kessel & Silvana Schoonenberg Raadsleden CDA Bernheze

Als ik dit artikel schrijf, is het carnavalsfeest net begonnen en als jij dit artikel leest, is het alweer bijna voorbij. Het mooie aan carnaval vind ik dat alle verschillen lijken weg te vallen. Groot en klein, jong en oud, politicus, schrijfster of stukadoor; met carnaval maakt het niet uit en worden we één grote familie. In de optochten worden maatschappelijke thema’s op de hak genomen en relativeren we verschillen. Mooi toch?

Voor wie het misschien niet weet; carnaval is het feest dat vooraf gaat aan de vastentijd. Van oudsher vieren we, vanuit de katholieke kerk, dat we nog één keer los kunnen gaan voordat de sobere vastentijd voor Pasen begint. In de vastentijd onthouden we ons van overmatig consumeren en nemen we de tijd om te bezinnen en meer aandacht te geven aan de mensen die het minder goed hebben.

Ik zou iedereen, of je nou carnaval viert of niet, willen oproepen om deze vastentijd te gebruiken om stil te staan bij de manier waarop we leven en met elkaar omgaan. Hoe mooi zou het zijn als we die grote familie die we tijdens carnaval zijn ook kunnen voortzetten in het ‘normale leven’? Geen gehakketak op sociale media, geen discriminatie of onveilig gedrag op de werkvloer. Geen elleboogstoten of geneuzel over houten paarden in draaimolens…

Gewoon begrip voor elkaar en iedereen in zijn of haar waarde laten.

Hopelijk heeft eenieder op z’n eigen manier genoten van de zomerse dagen. “ De scholen zijn weer begonnen” en de meeste mensen zullen ook hun werkcollega’s opgezocht hebben. De commissie- en raadsvergaderingen vangen wederom aan. Er valt genoeg te lezen, te bestuderen en te bediscussiëren. Wat dit laatste betreft , discussie ofwel debat, zou ik een uitnodigend beroep willen doen op allen die in commissie en raad zitting hebben en op de collegeleden. Het debat voeren, openlijk en eerlijk met elkaar in gesprek gaan, hoort namelijk evenzeer tot één van de verantwoordelijkheden die je van bestuurders en volksvertegenwoordigers mag, nee moet verwachten. Met antwoorden als “dat vindt het college” of met je verschuilen achter de coalitie of zonder nadere toelichting een beroep doen op de wet, kun je niet wegkomen. Althans dat vindt Politieke Partij Blanco. Maar het lijkt me sterk als iedereen er niet zo over denkt. Maar “denken”en “doen” blijven nog steeds twee werelden. In een aantal zaken kan het soms ook niet anders. Dat heb je eveneens in je dagelijkse praktijk. Maar de plicht, de verantwoordelijkheid om de juiste balans erin te zoeken, heb je als vertegenwoordigers van onze inwoners zeker. Daarvoor heb je het debat, zoals vragen stellen aan elkaar en daarop ingaan, zoals de verschillende argumenten beluisteren en die proberen te weerleggen, enz. Een opmerking als “ik heb mijn punt gemaakt” en daarmee nieuw ingebrachte feiten of zaken negeren, moet je verantwoordelijkheid te na zijn! Die van Politieke Partij Blanco in ieder geval wel.

Ad Donkers, Politieke Partij Blanco

Verantwoordelijkheid Hopelijk heeft eenieder op z’n eigen manier genoten van de zomerse dagen. “ De scholen zijn weer begonnen” en de meeste mensen zullen ook hun werkcollega’s opgezocht hebben. De commissie- en raadsvergaderingen vangen wederom aan. Er valt genoeg te lezen, te bestuderen en te bediscussiëren. Wat dit laatste betreft , discussie ofwel debat, zou ik een uitnodigend beroep willen doen op allen die in commissie en raad zitting hebben en op de collegeleden. Het debat voeren, openlijk en eerlijk met elkaar in gesprek gaan, hoort namelijk evenzeer tot één van de verantwoordelijkheden die je van bestuurders en volksvertegenwoordigers mag, nee moet verwachten. Met antwoorden als “dat vindt het college” of met je verschuilen achter de coalitie of zonder nadere toelichting een beroep doen op de wet, kun je niet wegkomen. Althans dat vindt Politieke Partij Blanco. Maar het lijkt me sterk als iedereen er niet zo over denkt. Maar “denken”en “doen” blijven nog steeds twee werelden. In een aantal zaken kan het soms ook niet anders. Dat heb je eveneens in je dagelijkse praktijk. Maar de plicht, de verantwoordelijkheid om de juiste balans erin te zoeken, heb je als vertegenwoordigers van onze inwoners zeker. Daarvoor heb je het debat, zoals vragen stellen aan elkaar en daarop ingaan, zoals de verschillende argumenten beluisteren en die proberen te weerleggen, enz. Een opmerking als “ik heb mijn punt gemaakt” en daarmee nieuw ingebrachte feiten of zaken negeren, moet je verantwoordelijkheid te na zijn! Die van Politieke Partij Blanco in ieder geval wel. Ad Donkers, Politieke Partij Blanco