Deel je ervaringen
Stop de dreigepidemie! Hoera voor de mondige burger?! Voorbij is de tijd dat we gedwee alles aannamen zodra ergens een witte jas of een titel verscheen. Maar wat mondig was, wordt intimiderend. Mensen slaan om het minste of geringste een agressieve toon aan. Praten wordt vervangen door dreigen. Veel leerkrachten, huisartsen en loketmedewerkers hebben er ervaring mee, maar zwijgen erover. We kennen het trieste fenomeen van agressie tegen ambulancebroeders en hulpdiensten al langer. We zien dat burgemeesters, wethouders en raadsleden doelwitten zijn van georganiseerde criminaliteit en serieuze bedreigingen. Een aanval op democratie en rechtsstaat. Wat voor de meeste mensen nieuw zal zijn is dat leerkrachten, schooldirecteuren, huisartsen en loketmedewerkers al een tijdje een vergelijkbaar verhaal vertellen: eerst schreeuwen en dan pas praten. Eerst beschuldigen en dan pas denken. Eerst dreigen en agressief doen en dan je zin krijgen. Het lijkt een product van de individualisering. Je zorgt voor je eigen succes, bent verantwoordelijk voor je eigen pech. Hulp moet je dus maar afdwingen. Maar zien we welke prijs dit gedrag heeft? Een basisschooldirecteur in Rotterdam vertelde me wat het betekent voor zijn leerkrachten als er een ouder met stampende voeten verhaal komt halen. Nooit, maar dan ook nooit komt het in ze op te bedenken dat zoon of dochterlief misschien iets verkeerd deed. Waar vroeger te makkelijk de kant van de autoriteit werd gekozen is nu de leraar schuldig tot het tegendeel bewezen is. Dat maakt mooi maar zwaar werk voor sommigen ondoenlijk. Of luister naar het verhaal van huisarts Runhaar die op een gemiddelde avond bij de spoedeisende hulp in Zaanstad drie keer bedreigd wordt. De doktersassistent op de spoedeisende hulp die mensen moeten doorverwijzen en dus vaak moeten laten wachten, worden nog veel vaker bedreigd. Aangifte? Doen ze niet, heeft toch geen zin. Runhaar spreekt dan wel vergoelijkend over de spanning waar mensen onder staan, maar vindt het toch te gek worden. Laten we opstaan tegen dit gedrag. Niet wegkijken als mensen zich te buiten gaan maar optreden en opkomen voor de werkers van de publieke zaak. Zij moeten er zeker van zijn dat ze veilig hun werk kunnen doen. Ze moeten respect en waardering krijgen zodat de samenleving voor iedereen mooier blijft. En laten we het zwijgen doorbreken. Vertel daarom hieronder over jouw ervaringen. Samen staan we sterk.