Poliflw

Vorige week werd de EU-buitenlandchef Josep Borrell in Moskou afgedroogd door de Russische minister Lavrov en het bezoek was zonder meer schadelijk voor het aanzien van de Europese Unie. Maar waarom deed de Russische overheid dit eigenlijk? In dit artikel mijn kijk op deze strategische blunder van Poetin.

Vol goede moed ging de EU-buitenlandchef Josep Borrell vorige week naar Moskou om de relaties met Rusland te bespreken. Waarschuwingen van verschillende kanten (inclusief ondergetekende) om af te zien van dit bezoek ten spijt. Borrell dacht een ‘constructieve dialoog’ te kunnen starten met de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, zonder enig mandaat vanuit de Europese Raad te hebben meegekregen. De trip van Borrell stond immers al maanden geleden gepland en het zou het eerste bezoek van de hoogste Europese topdiplomaat sinds jaren zijn.

Vervolgens is Borrell overduidelijk in de val gelopen: hij werd geschoffeerd tijdens een gemanipuleerde persconferentie en de EU werd door minister Lavrov zonder blikken of blozen voor ‘onbetrouwbaar’ uitgemaakt. Om er nog een schepje bovenop te doen, kwam het Borrell via een Tweet ten gehore dat drie Europese diplomaten die dag Rusland werden uitgezet wegens aanwezigheid bij een demonstratie. Schijnbaar heeft, nadat Borrell hem confronteerde met dit nieuws, Lavrov laconiek uitgelegd dat het voorval een paar dagen te vroeg was gebeurd. Het was een ‘foutje’. Kan gebeuren. 

Niet onverwacht was Borrell de afgelopen dagen het mikpunt van kritiek vanwege dit desastreuze bezoek aan Moskou. En terecht, want hij had beter moeten weten. Van een topdiplomaat zou je meer verwachten.  Maar afgezien van zijn optreden, wat was eigenlijk het strategisch belang van Poetin om de EU op zo’n grove manier te schofferen? 

Poetin staat onder druk: de gebeurtenissen omtrent oppositieleider Navalny, aanhoudende demonstraties, de eventuele uitbreiding van de bestaande sancties door het Westen en natuurlijk de coronacrisis zijn de meest zichtbare ontwikkelingen die hem zorgen zullen baren. Maar dat is niet alles, want op de middellange termijn staat veel meer op het spel. De Russische economie staat er slecht voor, de overheidsfinanciën zijn in een slechte staat en de druk in Europa om de bouw van de gaspijpleiding Nord-Stream 2 te stoppen neemt toe. Bovendien streeft Europa naar een snelle afbouw van het gebruik van fossiele brandstoffen: hét huidige en toekomstige exportproduct en verdienvermogen van de Russen. De Russische geopolitieke situatie staat er eveneens niet best voor. Met moeite werd de oorlog om Nagorno-Karabach beëindigd, waarin duidelijk werd dat Russisch militair machtsvertoon niet meer is wat het geweest is, gezien de (militaire) bemoeienis van Turkije. Ook in Libië hebben de Russische huurlingen van de Wagner Group geen doorslaggevend verschil kunnen maken en het conflict in Syrië blijft zich maar voortslepen. Dichterbij huis blijft het ondertussen onrustig in Wit-Rusland, waar de positie van de dictator Loekasjenko wankelt.

Tel dit rijtje op en je zou juist een toenadering, ook wel ‘rapprochement’ genoemd, van Rusland richting het Westen verwachten, in plaats van deze cheap shot richting de EU. De gebeurtenissen van vorige week maken het bovendien des te moeilijk voor Macron en Merkel, die tot nu toe altijd voorstander zijn geweest van een constructieve relatie met Poetin, om die strategie te handhaven. Niet alle lidstaten staan bovendien zo positief in de wedstrijd. De Baltische staten en ook Polen geven al langere tijd aan dat de Russen niet te vertrouwen zijn. Dankzij deze Russische diplomatieke schoffering lijkt een rapprochement tussen Rusland en de Europese Unie verder uit beeld te zijn geraakt.

Logischerwijs, verwacht ik dat de EU de blik nu naar het Westen zal richten en energie zal stoppen in het Trans-Atlantische bondgenootschap om de relatie met de VS in ere te herstellen. De kersverse President Biden en diens minister van Buitenlandse Zaken, laten de afgelopen twee weken duidelijk een trendbreuk zien met het beleid van Trump: er wordt weer meer met bondgenoten opgetrokken. Met de diplomatieke schoffering van vorige week lijkt de (unieke) kans vervlogen voor Poetin om het herstel van het Trans-Atlantische bondgenootschap (enigszins) te kunnen frustreren.

Gezien bovenstaande overwegingen kan ik alleen maar concluderen dat Poetin onder grote druk staat en daarom zo’n strategische blunder is begaan. Daarom is mijn pleidooi: laten we de druk op Poetin verder opvoeren, door ons vooral weer te gaan focussen op een intensivering van het Trans-Atlantisch bondgenootschap: daar waar Poetin het meest van te vrezen heeft!

From the tragic death of Alan Kurdi 5 years ago, to the thousands of lost lives in the Mediterranean, to the recent fire at the Moria refugee camp, it has been clear for many years now that the European Union’s approach to migration and asylum is not fit for purpose.

Despite the attempts of the Juncker Commission and the European Parliament to make progress, the EU still not has a solid common migration and asylum policy and the most poor and vulnerable continue to pay the price for our failures.

In the meantime, politicians from the extreme right and populists have exploited the EU’s inability to put in place an effective European system, further dividing our communities and destabilising the European Union itself.

The failure to agree a system has not only contributed to a loss of life, it has undermined the EUs ability to project influence in our own neighbourhood. As President Erdogan is visibly in a state of nationalist fever, moving away from European values and threatening to send millions of migrants Europe’s way, the EU is increasingly exposed.

It is high time, therefore, to overcome the divergences and differences between Member States. A road to a genuine, European approach, based on common values and our values exists as shown by the European Parliament.

We expect this week a bold plan from the European Commission and a clear commitment from the European Council to finally grasp this issue. Never has the metaphor, united we stand: divided we fall, been more prescient.

Renew Europe made migration policy one of its priorities following the last European elections. Six months ago, after many weeks of intensive work, we released our vision paper on migration and presented it to the European Commission based on six fundamental pillars based on truly European solutions and solidarity. Migration starts with people. People fleeing from war, poverty or prosecution. People wishing to build a better life.

We can all agree we do not want these people risking their lives on shoddy boats on the Mediterranean sea. We can all agree that we want to provide proper protection to people who genuinely need protection. We can all agree that it would be easier to protect these people, if we could better manage migration flows to the EU.

Currently however, we do not control migration, we respond to irregular migration as it happens. If we were to put a strong migration policy in place, we could start to regain control. We could prevent future disasters in camps like Moria. How? By starting at the root of migration. Creating refuge in safe countries close to regions of conflict, managed by the international community.

By creating legal pathways to Europe and dismantling human trafficking networks more effectively, we would stop people from embarking on long, dangerous and often unsuccessful journeys. For people still arriving irregularly at our borders, it needs to be clear immediately whether they can stay or not, which means efficient processing of asylum claims, returning those who cannot stay and a mechanism to distribute refugees across the EU.

Creating this clarity and efficiency will stop the incentive of people migrating irregularly to the EU, knowing they will be able to prolong their stay indefinitely due to inconsistent EU asylum policies.

Keeping people in limbo in camps like Moria is inhumane and failure epitomised. We should start controlling migration flows and increasing their predictability. This predictability would in turn make room for solidarity between Member States. Not knowing how many asylum seekers are coming your way, makes Member States hesitant to agree to take people in.

The debate on migration should not be limited to a discussion on more or less as far rights populists would like it to be. Control and humanity should not be opposed either as more efficient controls would actually allow for more solidarity. Renew Europe is determined to break the impasse in the migration debate by championing this common ground. Let’s take responsibility and work together to put in place a migration policy that can stand the test of time.

Dacian Ciolos MEP, President of Renew EuropeMalik Azmani MEP, First Vice — President of Renew EuropeFabienne Keller, MEPJan-Christoph Oetjen, MEP

Vanochtend stond de situatie in het kamp Moria op de agenda van het Europees Parlement. De vreselijke brand in het kamp laat pijnlijk duidelijk zien dat het huidige Europese migratiebeleid niet effectief is. Volgende week komt de Europese Commissie eindelijk met nieuwe voorstellen. Ik wil lef zien! Grip op migratie is de enige manier om drama’s als Moria te voorkomen. Tijd voor een ambitieus & duurzaam migratiebeleid! Dit is wat ik er vanochtend tijdens het debat over zei tegen Eurocommissaris Johansson

Op grote schaal Russisch militair materieel inkopen, (betrapte) Russische spionnen niet de deur wijzen en tegen een VN-resolutie stemmen die de Russische bezetting van de Krim veroordeelt. Dit gedrag valt te verwachten van een aantal landen, maar niet van een kandidaat-lidstaat van de EU. Toch? Ja dus, want Servië doet dit wel, ondanks de vorderende onderhandelingen met de Europese Commissie (EC) om toe te treden tot de EU. Dit roept bij mij serieuze vragen op. Ik wil: 1. Zeker stellen dat de nieuwe Eurocommissarissen hiervan op de hoogte zijn, 2. Dat de EC uitlegt hoe het kan dat een kandidaat-lidstaat rechtstreeks indruist tegen het EU-buitenlandbeleid, 3. Dat de EC hiervoor een speciale strategie ontwikkelt en dit jaarlijks rapporteert aan het EP! Zie hieronder de vragen.

Serbia, a candidate country to the European Union, backs Russia in UN Resolution on Crimea and Sevastopol.

​ In the United Nations General Assembly on 9 December 2019, Serbia voted against a resolution condemning Russia’s occupation of Crimea and the city of Sevastopol. Furthermore, the resolution urges the Russian Federation to withdraw its military forces and reaffirmed Ukraine’s sovereignty over Crimea. The resolution was approved, with full support of the EU member-states.

As Serbia is a candidate country for accession to the EU and with negotiations ongoing, it is startling to behold Serbia's vote, as it is divergent from the EU member-states stance. Moreover, the EU has imposed sanctions on Russia, condemning the occupation of Crimea and its involvement in Eastern Ukraine. This raises questions on Serbia’s position toward Russia and whether Serbia’s and the EU’s interests are aligned. 1 2 3

- Can the EC explain why Serbia voted against this resolution and is this vote in line with the expectations the EC has for a candidate EU-member?

- Is the EC also concerned about the Serbian-Russian ties, taking into account this vote but also Serbia's acquirement of Russian military equipment and the soft Serbian response towards Russia concerning the activity of Russian spies in Serbia? 4

- What will be the EC's strategy and assessment of this situation and could this be included in its yearly ‘Serbia report', and will you keep the EP informed?

​

Zojuist heb ik een brief naar Eurocommissaris Federica Mogherini gestuurd, waarin ik haar oproep om het geweld in noordoost-Syrië te stoppen. De Turkse militaire operatie werkt totaal ontwrichtend, met honderden slachtoffers en honderduizend mensen op de vlucht. Zie ook de ontsnapping van honderden IS'ers!! De brief is in een mum van tijd gesteund door 225 (!!) Europarlementariërs en is een blijk van zeer brede steun. De actiepunten:1. Open in EU verband e...en dialoog met de Turkse overheid en zoek naar oplossingen. Spreek hen tegelijkertijd aan op de verantwoordelijkheid om IS'ers achter slot en grendel te houden.2. Stel gezamenlijk militaire en gerichte sancties in.3. Geen EU-geld naar Turkije dat deze militaire operatie ondersteunt.

De Amerikaanse militaire terugtrekking uit het noorden van Syrië kan grote gevolgen hebben voor onze veiligheid en grote instabiliteit in de regio veroorzaken. En wat gaat er gebeuren met IS-strijders in de Koerdische kampen? Wat zijn de gevolgen van een conflict tussen de Turken en de Koerden in Noord-Syrië ook als het gaat om vluchtelingenstromen? Ook wil ik weten hoe de Europese Commissie kan bijdragen aan stabilisatie en wat de voorbereidingen zijn. We moeten niet meer compleet overvallen worden door gebeurtenissen, we moeten assertiever gezamenlijk optreden op het wereldtoneel; voorbereiding daarbij is het halve werk. Daarom onderstaande vragen in het Nederlands vertaald aan de Europese commissie.

VS geeft Turkije de vrije hand in het noorden van Syrië en creëert een gevaarlijk machtsvacuüm.

De Amerikaanse regering gaat zich militair terugtrekken uit bepaalde gebieden in Noord-Syrië waarover momenteel de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) het gezag voeren. Daarmee maken de Verenigde Staten de weg vrij voor een militaire operatie van de Turkse strijdkrachten in die regio. De aanwezigheid van duizenden voormalige IS-strijders die daar in kampen verblijven en de kans op een militair conflict roepen een aantal vragen op.1

- De Amerikaanse beslissing kan grote effecten hebben op de relatie tussen de Europese Unie en Turkije. Wat zijn de gevolgen, verwachtingen en risico’s volgens de Europese Commissie van deze ontwikkeling voor de Europese Unie?

- Kan de Europese Commissie bevestigen dat de verantwoordelijkheid voor de duizenden gevangen IS-strijders in Koerdische kampen overgedragen gaat worden aan de Turkse autoriteiten?

- Welke voorbereidingen worden er getroffen om te anticiperen op de eventuele verhoogde veiligheidsrisico’s en vluchtelingenstromen die gevolg kunnen zijn van een Turks-Koerdisch gewapend conflict?

Ik was in gesprek met Sven Kockelmann en Kees Boonman op Radio 1 over een serieus onderwerp: de Brexit. De recente ontwikkelingen in het VK houden de nodige gemoederen bezig, ook in Brussel. Het Brexitdossier leidt de aandacht af van vele belangrijke dossiers, zoals op de gebieden van migratie en klimaat. Na ruim drie jaar politiek getouwtrek is er nog steeds zeer veel onduidelijkheid. Dit raakt de Britten zelf, maar ook Nederlanders en ons bedrijfsleven! De Britten zijn aan zet om met duidelijkheid -en daarmee- met oplossingen te komen!

Voor het gehele fragment: 

https://www.nporadio1.nl/1-op-1/onderwerpen/512196-azmani-vvd-voorlopig-geen-uitstel-brexit?fbclid=IwAR1zcB0i1WDsiN4vchPotd3tl00K_1-6BHYndWf17DxDKQAgkeZQzym046Q