Poliflw

Dit is het tweede deel van de interviews die PvdA-er Anouk Olsthoorn heeft gehouden over discriminatie en racisme in onze stad. De PvdA wil dat discriminatie en racisme worden aangepakt in Culemborg. Daarbij willen wij ook het maatschappelijke en politieke debat voeren over hoe het Sinterklaasfeest er uit moet zien, zodat alle kinderen – ongeacht hun huidskeur – er van kunnen genieten. Wij denken dat het helpt om elkaar beter te begrijpen als we naar elkaars verhalen luisteren. Hieronder lees je over de ervaringen van een Culemborger die graag anoniem wil blijven.

“Ik heb het heel heftig beleefd. Het heeft me ook bang gemaakt. Omdat veel dingen die in Nederland gebeuren ook beïnvloed worden door wat in Amerika gebeurd. Die zie je met wetgeving. Je ziet dat BOA’s meer bevoegdheden krijgen. Dingen die daar gebeuren gebeuren hier later ook. Amerika is een soort voorloper. Dat maakt me wel bang ja, als Amerika de standaard is. Ik volg de actuele ontwikkeling intensief. Via Instagram en Twitter. Die zijn wel het meest actueel. De petities en de verhalen en de protesten.”

“Dit slaat ook op mij al deze situaties. Omdat ik zelf ook een zwarte vrouw ben. Als het puntje bij paaltje komt blijf je die allochtoon en blijf je de mindere. Dat is wel een besef dat doordringt. Dat etnisch profileren dat gebeurt ook bij mij. Het voelt gek om te doen alsof het niet op mij slaat en er niet mee bezig te zijn. Het is de realiteit voor mij.”

“Ik denk dat elke zwarte persoon of iemand van een andere etniciteit het wel kan voorstellen en wel een moment kan opnoemen dat ze te maken hebben gehad met racisme. Helemaal in zo’n kleine plek als waar ik woon in Culemborg. Met de intocht van zwarte piet bijvoorbeeld. In alle lagen zie je terug dat Culemborg nog niet op het niveau is waar het hoort te zijn als het gaat om racisme. Ik heb ook het idee dat het allochtonen op hogere posities ook meer haat over zich heen krijgen dan witte mensen.”

“School is waar het begint. Ik heb op een witte school gezeten. We waren de enige zwarte kinderen in de school. Je herinnert je niet alles, maar wel dat er letterlijk werd gezegd ‘Je eindigt later als criminieel’ of ‘Je eindigt later op een flatje met allemaal kinderen’. Een leraar heeft dat letterlijk tegen mij gezegd. Ik was ook geen lieverdje, maar je wordt op een hele andere manier benadert en weggezet dan witte kinderen die ook brutaal waren. Ook je niveau. We kregen allebei een veel lager advies dan we allebei eigenlijk hadden. Mijn ouders hebben zich er hard voor gemaakt en gingen daar niet mee akkoord. Dat is gewoon heel zorgelijk.”

“Ik denk dat het ook veel woede en agressie met zich mee brengt. Je voelt je onbegrepen. En als je jong bent zorgt dat op zichzelf weer voor andere gekke dingen. Vrienden van mij zijn in aanmerking gekomen voor jeugdzorg. Die agressie en woede namen het over. Je hebt vanaf jonge leeftijd al het besef dat het een harde weg is. Je moet je focus houden. Twee keer zo hard werken. Twee keer zoveel diploma’s op zak hebben, twee keer zo hard lachen. Vanaf een heel jonge leeftijd heb je het besef dat je snel moet opgroeien. Je vangt taaiere klappen. Je wordt in een hokje geduwd en je staat 1-0 achter.”

“Mijn eerste herinnering aan racisme is in groep 2 of 3. Iedereen op school speelde aan het einde van het jaar Sinterklaas en Zwarte Piet. Je krijgt opmerkingen als ‘Jij hoeft geen pruik op’, ‘Jij hoeft je niet te schminken’, ouders noemen je ‘Pietje’.

“Ik reageer erop met kalmte en geduld en begrip. Want boos en agressief worden heeft geen zin als je iemand wat wil leren. Als je af wil van het systeem lukt dat niet als je haat met haat wil bestrijden. Je moet haat met liefde bestrijden. Ik heb ook wel haat en woede gehad, maar ik probeer het zo positief mogelijk aan te pakken. Dat is mentaal het zwaar, omdat je aan de andere kant ook heel boos bent. Ik hou me heel erg in en ik geef een andere emotie dan ik daadwerkelijk wil geven. Dat maakt sommigen zeggen ik spreek me er helemaal niet meer over uit.”

“Vanaf heel jonge leeftijd voerde mijn ouders dat gesprek. Mijn vader heeft altijd tegen ons gezegd ‘Vergeet niet dat je zwart bent. Vergeet niet waar je vandaan komt en wat je positie is in deze maatschappij. Je moet twee keer zo hard werken. Twee keer zo hard studeren.’. Dat is wat ik heel erg heb meegenomen. Eigenlijk om het mezelf makkelijker te maken. Vanaf jongs af aan al.”

“Er zijn verschillende soorten mensen. Huidskleur moet geen probleem zijn. Dat is in dit land wel een ding. Heel veel mensen hebben het ook niet door. Maar het is die klap die je sowieso gaat krijgen als je je eerste baantje gaat krijgen of als je naar school gaat. Die dag gaat komen. Ik denk dat veel ouders daarom dat gesprek voeren.”

“Het is een trauma dat ingeworteld zit in mensen hun systeem. In hun DNA. Zowel bij witte mensen met hun slavernijverleden als bij zwarte mensen. Ik geloof daar in. Racisme zit in ons systeem. Je neemt het mee, van generatie op generatie.”

“Wat ik nodig heb is gelijkheid. Waar ik echt voor sta is gelijkheid en rechtvaardigheid. Ik heb kansen misgelopen. Rijkdom. Ik denk dat het terugkomt op rijkdom en welvaart. En kansen op werk en school. Er zijn zoveel mensen die er niet bij stil.”

“Het is zo vanzelfsprekend en het wordt al zo vroeg geleerd. Black is wrong. Zelfs zwarte mensen en zwarte kinderen zeggen dat over zichzelf. De afgelopen tijd is dit ‘the talk of the day’. We hebben het over onze eigen ervaringen. Over hoe spuugzat we het zijn. We hebben het over ‘Wat gaan we doen?’, ‘Hoe kunnen we verandering brengen? Gewoon op micro-niveau.’.”

“Ik ben een petitie gestart tegen politiegeweld. Ik zou anti-racisme trainingen willen geven. Iets met een doel. En naar protesten gaan. Deze mensen komen letterlijk bijeen. En brieven schrijven. En mensen actief blijven aanspreken. At the end of the day is het het allemaal waard. Weet dat je op social media kan je heel veel steun krijgen. Zorg dat je op jezelf let. Blijf jezelf uitdagen om te leren, wit of zwart.”

Bemoedigende woorden:

“Vergeet nooit dat de kleur van je huid niet je zwakte is, maar dat het je power is en dat het mooi maakt. En dat je focus moet hebben op waar je naar toe gaat en waar je vandaan komt. En dat teruggaan naar je roots een van de meest bevrijdende dingen is die je kan doen. Zwart is mooi.”

Het bericht “Mijn eerste herinnering aan racisme is in groep 2 of 3. Iedereen op school speelde aan het einde van het jaar Sinterklaas en Zwarte Piet.” verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Want ook Culemborgers worden geconfronteerd met racisme in hun leven. Anouk Olsthoorn sprak twee Culemborgers over hun ervaringen. De geïnterviewde stadsgenoten wilden liever niet met hun naam en toenaam genoemd worden. Lees hieronder het eerste interview, met tot slot bemoedigende woorden.

Interview 1:

“Het was de opeenstapeling van gebeurtenissen dat er mensen dood gingen. Drie mensen in zo’n korte tijdsspanne. Deze Coronatijd is zo rustig dat je er niet om heen kan. Normaal gesproken zitten we in een drukke maatschappij en laat je dat soort dingen ook snel weer los. Maar nu kan je er niet om heen. De woede ontketende omdat we er de tijd voor hadden. De tijd om het onder ogen te zien. De druppel die de emmer deed overlopen. Nu is er een grote beweging. Nu is er momentum. Nu is het de tijd om je uit te spreken.”

“Ik heb me vaker uitgesproken. Als mij werd gevraagd ‘Wat zou je willen veranderen’ dan is mijn antwoord ‘racisme’. Vanaf het moment dat bewust ben van mezelf speelt dit al. Elke keer als ik me uitsprak werd ik de grond weer ingetrapt. Dan zeggen ze ‘Dat is een slachtofferrol’, ‘Dat moet je wegwuiven’. Omdat mensen zich aangevallen voelen. De laatste keer dat ik me echt uitsprak was bij een zwarte pieten discussie. Vier jaar geleden was dat. Ik heb mijn ervaringen gedeeld op social media. Ik kreeg een storm aan racistische reacties. Ik dacht ‘laat maar, het heeft toch geen zin’. Deze discussie is een symptoom van de racistische wereld waarin we leven. Maar er valt alleen een ja of nee antwoord te geven op de moraliteit van zwarte piet. Niet op de oorzaak van deze gevoelens. Ik ben weer stil geworden. Ik heb gewacht tot het moment tot de bron besproken kon worden.”

“Ik denk dat je je onbewust toch weer meer gaat aanpassen. Het maakt je ook verdrietig. Dat je een deel van jezelf niet kenbaar kan maken aan de mensen om je heen. Je moet met die extra glimlach komen. Meelachen om grapjes wanneer dat van je verwacht wordt. Jezelf extra hard bewijzen. Extra je best doen. Je inhouden en niet uitspreken. Omdat je weet dat het je anders je relaties gaat kosten, de goedkeuring, de tolerantie. Je voelt constant een oordeel boven je hoofd hangen.”

“Soms gebruiken mensen wel eens de term bounty. Donker van buiten blank van binnen. Voor donkere mensen heeft het een negatieve betekenis. Voor witte mensen heeft het juist een positieve betekenis. Jij bent er één van ons. Jij bent wel een goeie. Je denkt het juiste. Je bent nog wel lekker exotisch, maar je laat ons niet ongemakkelijk voelen. Je doet niet moeilijk.”

“Ik heb meegemaakt, toen ik nog een kind was en ik in de Zonnebloemstraat liep, dat volwassen mannen zeiden ‘ga terug naar je eigen land’.

“Het doet wat met je identiteit, dat ongewenst voelen. Je krijgt het gevoel ‘waar hoor ik dan bij?’ Als je je niet gerepresenteerd voelt. Als je je niet herkent in de beelden die je ziet van de wereld om je heen. Dat draagt bij aan al die stigma’s. Als je mensen hoort zeggen ‘Ik ga toch liever voor een blanke vrouw’, dan denk ik ‘ben ik dan niet mooi genoeg?’. Dat de media je constant in een bepaald daglicht zet. Je moet het dan echt uit jezelf halen om in jezelf te geloven. Het is ook zo diep geïntegreerd in onze samenleving en onze maatschappij dat donkere mensen ook stigma’s geloven over zichzelf. Het werkt zelfhaat in de hand.”

“Ik denk dat je het kan vergelijken als een kind dat op school wordt gepest. En hij wordt de hele tijd uitgescholden ‘Je bent lui, je bent dom, je kan dat niet’. Dat kind kan later naar een psycholoog en dan dat trauma verwerken. Wij worden getraumatiseerd. Maar er is geen psycholoog die dat erkent. Het is als emotionele mishandeling. Je kan van een ouder zeggen dat die z’n kind emotioneel mishandelt. Maar wat als die ouder de regering is of de maatschappij als geheel. En je kan je er niet van losmaken. Het beperkt mensen ook echt. Je raakt minder gemotiveerd of depressed. Het drukt je naar beneden. Het demotiveert je. Het doet wat met je. Het is pesterij in de grootste vorm. En het is collectief. En het wordt niet erkend. En je krijgt geen tijd om te helen en om het te verwerken. Er is geen zorg voor. Er wordt geen verandering gecreëerd. Sterker nog. Er liggen zelfs stigma’s op als je je uit dat het een probleem is. Want dan ligt het aan jezelf. Er wordt gezegd ‘je zit in de slachtofferrol’ ‘je moet je niet aanstellen’. Voor mij is dit realiteit. Laatst had ik wel een moment dat het opeens insloeg wat voor effect het op me heeft gehad. Maar ik kan er niks mee doen. Er zal niks veranderen als witte mensen hier zelf niet voor open staan. Tot dat moment kunnen wij er niet van helen.”

“Ik heb rechten gestudeerd. Op een gegeven moment mochten we de rechter gaan interviewen. Ik zat daar met een groep rechtenstudenten. Ik vroeg ‘Heeft uw werk uw beeld op mensen beïnvloed?’. En die rechter zegt letterlijk ‘Ik kijk met een andere perceptie naar mensen met een kleurtje’. Met een bevooroordeelde blik en gevoelens. Hij sprak dit uit met een soort walging. Een andere student vroeg ‘Komt dat niet door etnisch profileren?’. En hij vond dat niet. Als een rechter zich al zo comfortabel voelt om zich zo uit te spreken. Hoe moet ik dan vertrouwen hebben in het rechtssysteem?”

“Er zijn ook mensen die met het argument komen ‘zwarte doen dat ook’, maar uiteindelijk zijn we geïndoctrineerd door hetzelfde systeem.”

Bemoedigende woorden:

“Wanneer anderen je misschien hebben afgestempeld als lui, niet goed genoeg of dom, of je naar beneden hebben gehaald: weet dat je dapper bent en veerkrachtig en sterk. Dat zijn niet de termen die mensen op je gooien, maar moet je wel van jezelf weten.”

Het bericht Racisme is niet een probleem ver weg verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Vorig jaar zomer werd duidelijk dat Jack ongeneeslijk ziek was. Hij leek zelf eigenlijk niet eens zo heel zwaar aan de dood te tillen. ‘Ik heb een prachtig leven gehad’, zei hij meer dan eens. Zijn voornaamste zorg leek eigenlijk vooral de toekomst van zijn – wat we gerust zo mogen noemen – levenswerk: Culemborg zoals het was.

In de afgelopen 25 jaar heeft Jack – met onuitputtelijke energie – veel werk gemaakt van de geschiedenis van gewone Culemborgers in de laatste 150 jaar: onderzoek gedaan, informatie en foto’s verzameld, stukken geschreven, verhalen verteld. Veel daarvan is vastgelegd: in boeken, op dvd’s en op tapes, en niet in de laatste plaats op de website culemborgzoalshetwas.

Hij heeft gelukkig nog in alle rust en in alle vertrouwenzijn nalatenschap door kunnen geven aan de erven die al jaren meeliepen, de Stichting Culemborgzoalshetwas.

De beschrijving van Jack’s persoonlijke geschiedenis was – wonderlijk genoeg – beperkt gebleven tot een verzameling knipsels. Ja, er waren feiten en anekdotes beschreven uit de schoot van de familie van der Winkel. Bijvoorbeeld over hun plaats in het landschap van Culemborgse sigarenmakers aan het begin van de 20e eeuw. Over hun kleine ervaringen bij grote gebeurtenissen. En over het ontstaan van de bijnaam van Jacks overgrootvader – de Roeiboot – die daarna op de hele familie overging.

Maar hoe zat het nou met die ‘gewone Culemborgse jongen’, die arbeider en vakbondsman, politicus en historicus, maar bovenal een mens van formaat was geworden?

In 1959 trad Jack als monteur in dienst bij Volvo Bedrijfswagens, in de volksmond ‘De Graozie’. Hij zou daar 36 jaar blijven.

In die tijd gold in Culemborg een baan bij ‘de Gispen’ voor gewone arbeiders als de jackpot. Maar Jack had al vroeg besloten dat hij geen eentonig werk in een fabriek wilde gaan doen. Hij hield van het werk als vrachtwagenmonteur. Het werk vereiste steeds weer nieuwe vakkennis en vroeg ook om het slim kunnen oplossen van problemen. En hij was daarbij eigenlijk ook’eigen baas’.

Maar zijn Volvo-tijd laat zich ook lezen als pure vakbondsgeschiedenis.

Jack wierp zich al vroeg op als pleitbezorger van fatsoenlijke werkomstandigheden. Iets waar de garage bepaald niet in uitblonk, maar wat voor die tijd ook niet ongewoon was. Er kwam op zijn aandringen al snel een fatsoenlijke afzuiging voor de uitlaatgassen, die vrijkwamen bij het binnen repareren en testen van de vrachtwagens. En er kwam een spoelsysteem voor de asbestdeeltjes, die loskwamen bij het schoonmaken vande remvoeringen.

Van 1986 tot 1994 was Jack – naast zijn overige bezigheden – ook gemeenteraadslid voor de Partij van de Arbeid. Een periode waar hij met gemengde gevoelens op terugkeek. Gewend aan de snelle, concrete vakbond moest hij erg wennen aan – zoals hij dat formuleerde – ‘het eindeloos ouwehoeren tot midden in de nacht’.

Jack rekende ook het oplossen van individuele problemen tot zijn taak als gemeenteraadslid: toen iemand een driewieler nodig bleek te hebben, bracht hij dat persoonlijk ter sprake in de commissie sociale zaken.Jack vond dat beslist geen nepotisme of vriendjespolitiek: hij wilde juist aan de orde stellen wat er speelde en dat vervolgens in volledige openheid oplossen. Ook als het om individuele gevallen ging, die daarmee juist een breekijzer konden vormen voor een structurele oplossing. Hij vond dat de huidige lokale politici dat ook veel meer zouden moeten doen.

Met zijn eerste versie van de website www.culemborgzoalshetwas.nl liep hij ver voor op de toen voorzichtig opkomende belangstelling voor de geschiedenis van alledag en op het digitaal aanbieden daarvan. Onvermoeibaar heeft hij tot op het laatst zijn stip op de horizon bewaakt. Dat de waardering daarvoor inmiddels Culemborg-breed is, heeft voor hem de cirkel rond gemaakt.

Dag Jack.

Zonder jou is Culemborg niet meer hetzelfde, niet meer zoals het was…

Dit is een verkorte versie van het verhaal dat Wilma Dehing hield tijdens de gedenkbijeenkomst.

Het bericht In memoriam: Jack van der Winkel verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Een pijnlijke constatering. Ik kan niet anders zeggen. Ik had graag gezien dat we op z’n minst de twee zetels zouden behouden.

Zelf dachten we dat we dat wel verdiend hadden. gezien het werk dat we verzet hebben de afgelopen vier jaren in de gemeenteraad en in het college. Ik wil daarom Marinka Mulder en Halim el Madkouri hartelijk danken voor hun raadslidmaatschap in de voorbije acht respectievelijk vier jaar. Ook tijdens de campagne hebben we alles uit de kast gehaald om een goed resultaat te behalen. Uiteindelijk heeft de Culemborger het laatste woord. Die heeft een voorkeur voor andere partijen uitgesproken. Ook in Culemborg hebben we zoals vele andere afdelingen de landelijke trend niet weten te keren.

Maar we gaan ondanks de tegenslag gewoon door, want met onze beginselen en standpunten is niets mis . We zullen ons blijven inzetten voor gelijke kansen voor iedereen. Of het nu gaat om eerlijk werk, een betaalbare woning of goed onderwijs. We willen een rol van betekenis spelen in onze stad omdat we geloven dat we net als afgelopen jaren een toegevoegde waarde hebben. Een stabiele partij en altijd constructief in de samenwerking met iedereen in Culemborg. We blijven werken aan een Culemborg waar iedereen zich thuis voelt. Want samen maken we de stad.

Op dit moment is de gemeenteraad bezig om een raadsakkoord te ontwikkelen: een door alle fracties gedeeld porgramma op hoofdlijnen dat dan als leidraad dient voor de komende 4 jaar. Althans dit is in grote lijnen het advies van informateur, Roelof Bleker. Het advies is bijgevoegd. Over dit advies  gaat de gemeenteraad op 16 april voor het  eerst debatteren.

Met warme groet,

Fouad Sidali Fractievoorzitter PvdA

Het bericht Hoe verder na de gemeenteraadsverkiezingen en ledenvergadering op 15 mei a.s verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Het bericht POLITIEK ACTIEF WORDEN VOOR DE PVDA IN CULEMBORG? verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Het bestemmingsplan Spoorzone zorgt voor een roerige tijd. Terwijl veel – en ook kleine – ondernemers in de binnenstad zich hard getroffen voelen door de economische crisis, voelen zij zich door ons in de kou gezet, nu wij elders in de stad nieuwe winkels en voorzieningen mogelijk willen maken. Aan de andere kant durft een ontwikkelaar het aan om te investeren rondom het station. Daarmee kan tegelijk een opwaardering van een buitengewoon lelijk stukje Culemborg worden gerealiseerd.

Bestemmingsplannen maken wij niet voor de korte termijn. Met een bestemmingsplan wordt vooral een raamwerk bepaald voor de toekomst van een gebied, waarvan de uitwerking een reeks van jaren kan beslaan.

De gemeente, ofwel het gemeentebestuur, gaat alleen over de concrete invulling van een bestemmingsplan, als zij grond in eigendom heeft. Die situatie komt steeds minder voor. Dat geldt in Culemborg al helemaal niet voor de grond rondom het station. Voor de opwaardering van het stationsgebied is deze gemeente dus goeddeels afhankelijk van particulier initiatief.

De gemeente gaat ook maar heel beperkt over bestaande winkels en winkelgebieden. Formeel hebben wij bijvoorbeeld geen enkel middel om Albert Heijn aan de Boerenstraat te houden. De invloed van gemeenten op het zich vestigen van grote winkelketens is minimaal. Dat is een harde, maar eerlijke conclusie. Het afwijzen van het bestemmingsplan Spoorzone is op geen enkele manier een drukmiddel om Albert Heijn in de binnenstad te houden of de geest in de binnenstad te houden. Dat is een illusie.

Alles welbeschouwd – en dat is precies waar de gemeenteraad voor dient – is het bestemmingsplan Spoorzone een sterke troef voor de toekomst van Culemborg.Als de tekenen niet bedriegen, dan ligt de economische crisis achter ons. Dan is er ruimte voor nieuwe investeringen, voor nieuwe voorzieningen.

Wat u ons kwalijk kunt nemen, is als wij tegen ontwikkeling gaan stemmen. Dat gaat niet gebeuren. Met een goede plaatsingscommissie zien wij kansen. Niet alleen voor het stationsgebied, maar juist ook voor de binnenstad en de andere winkelgebieden. De toekomst van Culemborg is niet gediend met een tegenstem. Maar een controverse tussen voor- en tegenstanders brengt Culemborg ook niet verder.

De problemen van de binnenstad en de andere winkelgebieden kunnen het nieuwe bestemmingsplan niet verweten worden. Er zijn dus andere oorzaken. De PvdA werkt met andere partijen er aan die oorzaken weg te nemen. Daartoe zijn de afgelopen jaren activiteiten opgestart en zijn er extra middelen vrijgemaakt.

Wij roepen de tegenstanders van dit besluit op om hun energie te steken in het zoeken naar en creëren van nieuwe kansen. De Partij van de Arbeid wil u daarbij graag ondersteunen.

Het bericht Stilstand is achteruitgang: PvdA steunt plannen Spoorzone verscheen eerst op PvdA Culemborg.

De PvdA Culemborg nodigt buurtbewoners in Terweijde op zaterdag 31 december tussen 12:00 en 14:00 uur uit om in de Salaamander een kop koffie te drinken met een oliebol.

De afgelopen tijd is het onrustig in de wijk en ook deze week is het goed mis. Bovendien is de jaarwisseling voor de buurt Terweijde sinds de escalatie in 2010 steeds weer spannend voor bewoners. Fractievoorzitter Marinka Mulder van de PvdA: “Met deze inloop willen we de bewoners een hart onder de riem steken en een moment creëren samen elkaar te ontmoeten.”

Voorafgaand aan de inloop loopt de PvdA een ronde door de wijk. We starten de ronde om 11 uur vanaf de Salaamander. Bewoners zijn van harte uitgenodigd mee te lopen en te vertellen wat de lokale politiek kan betekenen voor de buurt.

De PvdA nodigt ook andere gemeenteraadsleden uit, mee te lopen, langs te komen en te luisteren naar buurtbewoners.

Het bericht Zaterdag 31 december koffie en oliebollen in Terweijde verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Sporten is goed en gezond voor iedereen. Daar horen natuurlijk goede omstandigheden bij. Om die reden heeft de PvdA de ontwikkelingen over het rubbergranulaat op kunstgrasvelden op de voet gevolgd.

Deze week heeft het RIVM bekend gemaakt dat het rubbergranulaat geen gevaar voor de volksgezondheid vormt: het risico op ernstige gezondheidsklachten is ‘verwaarloosbaar’. Het RIVM pleit wel voor betere gezondheidsnormen voor het rubbergranulaat, ook om daarmee bij te dragen aan het terugdringen van de zorgen, die er zijn ontstaan over het sporten op kunstgras, dat is ingestrooid met rubbergranulaat.

De PvdA wil dat spelers – waaronder ook de allerjongste kinderen en hun ouders – met plezier en vertrouwen weer op het veld kunnen staan. Daarom pleit de PvdA ervoor dat in Culemborg het rubbergranulaat op zo kort mogelijke termijn vervangen wordt door ander materiaal waar geen discussie over is. Niet omdat er gezondheidsrisico’s zijn, wel om het vertrouwen te herstellen en onbezorgd sporten mogelijk te maken.

De PvdA gaat het college om een twee scenario’s vragen. Een scenario om het rubbergranulaat te vervangen. Maar de PvdA wil ook weten wat het kost om de velden helemaal te vervangen. Want onbezorgd sporten is essentieel.

Het bericht PvdA wil onbezorgde sport verscheen eerst op PvdA Culemborg.

Op maandag 17 oktober aanstaande komt Diederik Samsom naar Rivierenland. Diederik gaat in het Oude Stadhuis in Culemborg aan de Vismarkt graag het gesprek aan met de leden uit Rivierenland en tevens niet-leden. Kom langs om in gesprek te gaan met Diederik en neem gerust iemand mee. Aanmelden is niet nodig.

Sinds 2012 is Diederik Samsom de partijleider van de PvdA. Dit werd hij destijds na een interne ledenraadpleging. Ook dit jaar staat er een ledenraadpleging op het programma en kiezen we wederom onze partijleider. Diederik Samsom is vooralsnog de enige kandidaat die zich officieel heeft gemeld. Met zijn campagne #doorknokken (http://doorknokken.nl/) hoopt hij partijleider te blijven en onze lijst aan te voeren voor de Tweede Kamerverkiezingen van volgend jaar.

In gesprek met… Diederik Samsom

Maandag 17 oktober 2016

Inloop: 19.30 uur, start op 20.00 uur.

Borrel rond 21.30 uur.

Een routebeschrijving vindt u hier.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marinka Mulder op 06-11109463.

Het bericht In gesprek met Diederik Samsom verscheen eerst op PvdA Culemborg.