Poliflw

Vorige week werd de EU-buitenlandchef Josep Borrell in Moskou afgedroogd door de Russische minister Lavrov en het bezoek was zonder meer schadelijk voor het aanzien van de Europese Unie. Maar waarom deed de Russische overheid dit eigenlijk? In dit artikel mijn kijk op deze strategische blunder van Poetin.

Vol goede moed ging de EU-buitenlandchef Josep Borrell vorige week naar Moskou om de relaties met Rusland te bespreken. Waarschuwingen van verschillende kanten (inclusief ondergetekende) om af te zien van dit bezoek ten spijt. Borrell dacht een ‘constructieve dialoog’ te kunnen starten met de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, zonder enig mandaat vanuit de Europese Raad te hebben meegekregen. De trip van Borrell stond immers al maanden geleden gepland en het zou het eerste bezoek van de hoogste Europese topdiplomaat sinds jaren zijn.

Vervolgens is Borrell overduidelijk in de val gelopen: hij werd geschoffeerd tijdens een gemanipuleerde persconferentie en de EU werd door minister Lavrov zonder blikken of blozen voor ‘onbetrouwbaar’ uitgemaakt. Om er nog een schepje bovenop te doen, kwam het Borrell via een Tweet ten gehore dat drie Europese diplomaten die dag Rusland werden uitgezet wegens aanwezigheid bij een demonstratie. Schijnbaar heeft, nadat Borrell hem confronteerde met dit nieuws, Lavrov laconiek uitgelegd dat het voorval een paar dagen te vroeg was gebeurd. Het was een ‘foutje’. Kan gebeuren. 

Niet onverwacht was Borrell de afgelopen dagen het mikpunt van kritiek vanwege dit desastreuze bezoek aan Moskou. En terecht, want hij had beter moeten weten. Van een topdiplomaat zou je meer verwachten.  Maar afgezien van zijn optreden, wat was eigenlijk het strategisch belang van Poetin om de EU op zo’n grove manier te schofferen? 

Poetin staat onder druk: de gebeurtenissen omtrent oppositieleider Navalny, aanhoudende demonstraties, de eventuele uitbreiding van de bestaande sancties door het Westen en natuurlijk de coronacrisis zijn de meest zichtbare ontwikkelingen die hem zorgen zullen baren. Maar dat is niet alles, want op de middellange termijn staat veel meer op het spel. De Russische economie staat er slecht voor, de overheidsfinanciën zijn in een slechte staat en de druk in Europa om de bouw van de gaspijpleiding Nord-Stream 2 te stoppen neemt toe. Bovendien streeft Europa naar een snelle afbouw van het gebruik van fossiele brandstoffen: hét huidige en toekomstige exportproduct en verdienvermogen van de Russen. De Russische geopolitieke situatie staat er eveneens niet best voor. Met moeite werd de oorlog om Nagorno-Karabach beëindigd, waarin duidelijk werd dat Russisch militair machtsvertoon niet meer is wat het geweest is, gezien de (militaire) bemoeienis van Turkije. Ook in Libië hebben de Russische huurlingen van de Wagner Group geen doorslaggevend verschil kunnen maken en het conflict in Syrië blijft zich maar voortslepen. Dichterbij huis blijft het ondertussen onrustig in Wit-Rusland, waar de positie van de dictator Loekasjenko wankelt.

Tel dit rijtje op en je zou juist een toenadering, ook wel ‘rapprochement’ genoemd, van Rusland richting het Westen verwachten, in plaats van deze cheap shot richting de EU. De gebeurtenissen van vorige week maken het bovendien des te moeilijk voor Macron en Merkel, die tot nu toe altijd voorstander zijn geweest van een constructieve relatie met Poetin, om die strategie te handhaven. Niet alle lidstaten staan bovendien zo positief in de wedstrijd. De Baltische staten en ook Polen geven al langere tijd aan dat de Russen niet te vertrouwen zijn. Dankzij deze Russische diplomatieke schoffering lijkt een rapprochement tussen Rusland en de Europese Unie verder uit beeld te zijn geraakt.

Logischerwijs, verwacht ik dat de EU de blik nu naar het Westen zal richten en energie zal stoppen in het Trans-Atlantische bondgenootschap om de relatie met de VS in ere te herstellen. De kersverse President Biden en diens minister van Buitenlandse Zaken, laten de afgelopen twee weken duidelijk een trendbreuk zien met het beleid van Trump: er wordt weer meer met bondgenoten opgetrokken. Met de diplomatieke schoffering van vorige week lijkt de (unieke) kans vervlogen voor Poetin om het herstel van het Trans-Atlantische bondgenootschap (enigszins) te kunnen frustreren.

Gezien bovenstaande overwegingen kan ik alleen maar concluderen dat Poetin onder grote druk staat en daarom zo’n strategische blunder is begaan. Daarom is mijn pleidooi: laten we de druk op Poetin verder opvoeren, door ons vooral weer te gaan focussen op een intensivering van het Trans-Atlantisch bondgenootschap: daar waar Poetin het meest van te vrezen heeft!

Europe needs a comprehensive migration policy that looks internally at the challenges we face, but crucially also with an external focus. We need to have good, solid, partnerships with countries of origin and transit to address and tackle illegal, and above all, dangerous routes of migration to Europe.

Na weken van onderhandelingen over de koppeling van EU gelden aan respect voor Europese kernwaarden, waren we vorige week getuige van een historisch moment. Eindelijk kunnen we voortaan EU-landen, die regels aan hun laars lappen, aanpakken door de geldkraan dicht te draaien. Landen als Polen en Hongarije komen zo niet langer ongestraft weg met het ondermijnen van hun rechtstaat of het inperken van persvrijheid. Hier hebben wij als liberalen hard op ingezet. Dit is wat ik er tijdens het debat vandaag over zei

Eén van de kernwaarden van de Europese Unie is het respect voor onze diversiteit in taal en cultuur, en de bescherming van de rechten van minderheden in de Europese Unie. Het succesvolle burgerinitiatief Minorities SafePack, met meer dan 1 miljoen steunbetuigingen, vraagt hier aandacht voor. Een onderwerp dat me na aan mijn hart ligt als Nederlander, met een Marokkaanse achtergrond en Friese wortels! Belangrijk dat wij als Europees Parlement brede steun uitspreken! Bekijk hier mijn speech tijdens de plenaire vergadering van gisteren

From the tragic death of Alan Kurdi 5 years ago, to the thousands of lost lives in the Mediterranean, to the recent fire at the Moria refugee camp, it has been clear for many years now that the European Union’s approach to migration and asylum is not fit for purpose.

Despite the attempts of the Juncker Commission and the European Parliament to make progress, the EU still not has a solid common migration and asylum policy and the most poor and vulnerable continue to pay the price for our failures.

In the meantime, politicians from the extreme right and populists have exploited the EU’s inability to put in place an effective European system, further dividing our communities and destabilising the European Union itself.

The failure to agree a system has not only contributed to a loss of life, it has undermined the EUs ability to project influence in our own neighbourhood. As President Erdogan is visibly in a state of nationalist fever, moving away from European values and threatening to send millions of migrants Europe’s way, the EU is increasingly exposed.

It is high time, therefore, to overcome the divergences and differences between Member States. A road to a genuine, European approach, based on common values and our values exists as shown by the European Parliament.

We expect this week a bold plan from the European Commission and a clear commitment from the European Council to finally grasp this issue. Never has the metaphor, united we stand: divided we fall, been more prescient.

Renew Europe made migration policy one of its priorities following the last European elections. Six months ago, after many weeks of intensive work, we released our vision paper on migration and presented it to the European Commission based on six fundamental pillars based on truly European solutions and solidarity. Migration starts with people. People fleeing from war, poverty or prosecution. People wishing to build a better life.

We can all agree we do not want these people risking their lives on shoddy boats on the Mediterranean sea. We can all agree that we want to provide proper protection to people who genuinely need protection. We can all agree that it would be easier to protect these people, if we could better manage migration flows to the EU.

Currently however, we do not control migration, we respond to irregular migration as it happens. If we were to put a strong migration policy in place, we could start to regain control. We could prevent future disasters in camps like Moria. How? By starting at the root of migration. Creating refuge in safe countries close to regions of conflict, managed by the international community.

By creating legal pathways to Europe and dismantling human trafficking networks more effectively, we would stop people from embarking on long, dangerous and often unsuccessful journeys. For people still arriving irregularly at our borders, it needs to be clear immediately whether they can stay or not, which means efficient processing of asylum claims, returning those who cannot stay and a mechanism to distribute refugees across the EU.

Creating this clarity and efficiency will stop the incentive of people migrating irregularly to the EU, knowing they will be able to prolong their stay indefinitely due to inconsistent EU asylum policies.

Keeping people in limbo in camps like Moria is inhumane and failure epitomised. We should start controlling migration flows and increasing their predictability. This predictability would in turn make room for solidarity between Member States. Not knowing how many asylum seekers are coming your way, makes Member States hesitant to agree to take people in.

The debate on migration should not be limited to a discussion on more or less as far rights populists would like it to be. Control and humanity should not be opposed either as more efficient controls would actually allow for more solidarity. Renew Europe is determined to break the impasse in the migration debate by championing this common ground. Let’s take responsibility and work together to put in place a migration policy that can stand the test of time.

Dacian Ciolos MEP, President of Renew EuropeMalik Azmani MEP, First Vice — President of Renew EuropeFabienne Keller, MEPJan-Christoph Oetjen, MEP

Vanochtend stond de situatie in het kamp Moria op de agenda van het Europees Parlement. De vreselijke brand in het kamp laat pijnlijk duidelijk zien dat het huidige Europese migratiebeleid niet effectief is. Volgende week komt de Europese Commissie eindelijk met nieuwe voorstellen. Ik wil lef zien! Grip op migratie is de enige manier om drama’s als Moria te voorkomen. Tijd voor een ambitieus & duurzaam migratiebeleid! Dit is wat ik er vanochtend tijdens het debat over zei tegen Eurocommissaris Johansson

"The EU must prevent any conflict by being united, constructive, but also by being firm and at this moment it is very difficult to see Turkey as a EU candidate member. We need a renewed future relationship with our vital neighbour!"

De Brexit was absoluut niet leuk, maar voor ons kwam er toch ook wel iets positiefs uit voort. Want in februari heeft Bart Groothuis zich bij ons team aangesloten, waardoor we nu met 5 VVD-Europarlementariërs in het Europees Parlement zijn. Bart gaat zich bezig houden met digitale innovatie, industrie, Artificial Intelligence en defensie.