Poliflw

Gesprek met Monique van Dorresteijn: Het eerlijke verhaal De verkiezingen zijn bijna achter de rug, waar in de campagnes de nadruk lag op woningbouw, klimaat en energieopwekking. Allemaal onderwerpen die onder andere te maken hebben met (schaarse)grond, uitstoot van Stikstof en daarmee direct de boeren in Nederland treft. Hierover ben ik in gesprek gegaan met Monique van Dorresteijn 20 jaar, de dochter van Andre van Dorresteijn, vooral bekend in Soest als “de boer die niet naar de polder mag”. Met een kop koffie aan de keukentafel van de boerderij aan de Insingerstraat, uiteraard op voldoende afstand, vertelt Monique dat ze in haar laatste jaar van de HAS Hoge school zit, richting dier- en veehouderij en dan specifiek de grote landbouw huisdieren. Voor haar afstudeeropdracht werkt ze aan een onderzoek naar Meerdere rundvlees keurmerken op de Nederlandse markt waarin het duurzaam geproduceerd rundvlees zich beter kan onderscheiden van rundvlees dat op andere wijze geproduceerd is. Hoe moet ik zo’n keurmerk zien, waar is het voor? “In dit onderzoek naar de keurmerken worden alle stakeholders meegenomen, veehouders, supermarkten, slagers en consument, want de consument moet er tevreden mee zijn, maar ook de boer moet er een eerlijke prijs voor hebben. Het moet ook geen afbreuk doen aan de gezondheid van de dieren.” aldus Monique. “Dit heeft niet te maken met het imago van het geproduceerde vlees, maar vooral met de noodzaak om een duidelijk onderscheid te maken.” “Het imago van de productie, of van de boer in het algemeen is ook een belangrijk onderwerp van gesprek op de opleiding. Het gaat gelukkig de laatste jaren de goede kant op, de mensen zien steeds beter hoe de boer op een eerlijke wijze het vak uitoefent, het is vooral de overheid die de boeren negatief wegzet, terwijl Nederland koploper is in dierenwelzijn, huisvestingsregels etc., met name doordat in Nederland de agrariërs het hoogst opgeleid ter wereld zijn. “ En enigszins cynisch: “Dit is overigens ook wel nodig met de huidige wet- en regelgeving. “ Monique wil zich richten op zo extensief mogelijke veeteelt, met zelfredzame rassen. Dat zijn koeien die zelfstandig leven, niet ver doorgefokt zijn, en zo min mogelijk medicatie nodig hebben. Monique: “Nu houden we de Franse Blonde d’Aquitaine. Deze voldoen daar aan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dikbilrunderen, deze hebben wel een hogere vleesopbrengst, maar hebben door hun bouw meer hulp nodig bijvoorbeeld bij het kalveren. Dit moet vaker via een keizersnede. Dit is niet wat wij willen op ons bedrijf. Alle processen moeten op een zo natuurlijk mogelijke wijze verlopen” Je wil graag verder als een duurzaam vleesveebedrijf, het bedrijf overnemen, wat zou je anders doen of willen dan je ouders nu doen? “Zoals het nu is, is het echt lastig. We hebben geen stal. Wel een kleine stal op de Peter van den Breemerweg met camerabewaking. Maar wat bedrijfsvoering betreft en niet met de ligging te maken heeft; een deel van het vlees gaat via de detailhandel/supermarkten naar de consument, en een deel verkopen we zelf in pakketten rechtstreeks aan de consument. Het rechtstreeks aan de consument leveren heeft de voorkeur, en dat gaat het beste vanaf één locatie voor boerderij en stal. Dan is er ook betere controle op de drachtige en de zogende koeien. “ Hoe zie jij de toekomst van de veehouderij voor jezelf? “Als er straks een stal is dan zie ik wel een mooie toekomst, maar op de huidige manier is het wel erg lastig. Het is ook erg afhankelijk hoe Nederland met wet- en regelgeving omgaat. Als straks de stikstofregelgeving doorgedrukt wordt zoals met de fosfaten gedaan is dan weet ik het niet. Ook niet op welke wijze, want persoonlijk wil ik geen megastallen of massaproductie. De kostprijs is inmiddels zo hoog dat je wel meerdere productiedieren of nevenactiviteiten moet hebben om je hoofd boven water te houden.” “Er zit een beetje een tegenstrijdigheid in, je wilt kleinschalig en duurzaam produceren, maar schaalvergroting is bijna noodzakelijk om rendabel te zijn. Ik wil graag mijn vee kennen, en niet bijvoorbeeld op een app, koe nummer 3 aansturen. Daarom willen we ook meer zelf ons vlees verkopen. Door corona is mijn buitenlandstage niet doorgegaan, en ben ik bezig onze website uit te breiden om in Soest en de regio meer consumenten te bereiken. Er is ook steeds meer vraag naar, maar de consument moet wel weten dat we al ruim twintig jaar eerlijk kwaliteitsvlees rechtstreeks verkopen. Door lokaal meer te verkopen is schaalvergroting niet nodig, de consument ziet waar het vlees vandaan komt en deze transparantie heeft toekomst.” Je had het over wet- en regelgeving, dan kom ik bij de politiek uit. Zeker nu in de debatten hoor je vaak dat vlees vooral voor het buitenland geproduceerd wordt. Is dat zo? “Het betere vlees blijft allemaal in Nederland. Wat voornamelijk geëxporteerd wordt is kalfsvlees uit de melkveesector. Omdat geselecteerd wordt op de juiste kalveren voor de melkproductie, vallen ook veel kalveren voor de melkproductie af. Nederland heeft enkele grote bedrijven die dit vlees importeren en exporteren. Dat is niet de handel waar ik achter sta, en heeft ook nog invloed op de stikstofproductie.” Over stikstof gesproken, hoe sta je tegenover halvering van de veestapel? “Je kan niet zeggen van een bedrijf, je hebt honderd koeien, ga nu maar verder met 50. Dat is het zelfde als ‘we gaan je maar een half salaris uitbetalen’. We moeten in Nederland af van de megabedrijven. Gewoon weer terug naar familiebedrijven. Al ver terug in de vorige eeuw was schaalvergroting de manier om geld te verdienen, en dat komt omdat de prijs van producten niet hoger geworden is, maar de productiekosten wel. Mijn ideaal is een klein bedrijf waarbij de eigen grond groot genoeg is voor eigen mestafzet. Dus niet op papier voldoende grond hebben met een rekentruc en in Groningen goedkope grond kopen om in het westen grotere stallen te bouwen. “ “De boeren zijn met het stikstofprobleem al heel hard bezig en hebben als sector al de grootste stappen in de goede richting gemaakt ten opzichte van andere sectoren, maar dat kunnen wij niet alleen. Ook grote bedrijven met een hoge uitstoot in andere sectoren moeten meewerken en dat zie je nu niet terug in het regeringsbeleid. Het oneerlijke is dat de grote bedrijven groter worden terwijl de kleine bedrijven met moeite het hoofd boven water houden. En naar kleine bedrijven moeten we juist toe. Het zijn nu de grote bedrijven die de mogelijkheid hebben om te investeren in apparatuur voor bijvoorbeeld luchtwassing, dat kan alleen als je voldoende opbrengsten hebt.” Wat is er absoluut niet waar, en wil je rechtzetten? “Dat de branche niet transparant is. Dat we slecht voor de dieren zijn, daar wordt ik boos over. Op tv zie je reclame tegen legbatterijen terwijl we die in Nederland helemaal niet hebben. En als het vee uit Nederland verdwijnt, en de supermarkten betalen geen eerlijke prijs, dan halen we vlees uit het buitenland waar we in Nederland helemaal geen controle meer over hebben. Daarnaast kost het vestigen van een boerenbedrijf enorm veel moeite, terwijl lege boerderijen moeiteloos voor enorm veel geld worden omgebouwd tot luxe woonboerderijen.” Door alle opleidingen en kennisniveau, wordt je niet steeds meer een manager, of ben je nog steeds een boer tussen de koeien? “Ik wil echt wel boer zijn, en tussen de koeien lopen, maar voor nu is dat niet haalbaar en moet daarnaast gaan werken, en zal eerder in deze branche een ander vak uitoefenen. Maar ik blijf boer.” Ben je niet bang dat je dan niet -sorry voor de lompe uitdrukking- echt een “hobbyboer” wordt? “Ik zie het zo dat de boerderij de hoofdtaak is, met een nevenbaan voor aanvulling, en dat is in tijd wel haalbaar. Het overnemen van de boerderij kan sowieso niet zonder hulp van m’n vader, maar op den duur is het wel de bedoeling dat ik de boerderij volledig overneem en dat dit mijn enige baan is, dat is nu nog niet haalbaar, ik ben nog jong.” Je bent dit jaar klaar met studie wat ga je doen? “Er zijn nu veel coronabeperkingen waardoor open dagen alleen maar digitaal kunnen, ik kijk nu welke studies mogelijk zijn. Het liefst had ik mijn buitenlandstage gedaan, je kan dan met je kennis naar een land dat ook heel goed is in veehouderij om extra van te leren, of je gaat naar een land dat niet zo goed is, en daar ga je je kennis overdragen. Ik was graag naar Nieuw Zeeland gegaan, al is dat wel erg ver.” Is het nog wel leuk om te boeren? “Ik vind het heel erg leuk. Als ik tussen de koeien loop, en ik zie een mooie koe, of een nieuw kalfje dan is dat hartstikke leuk. Het moet wel rendabel blijven, maar is wel lastig.” Heb je nog een nabrander? “Het is gewoon een heel mooi beroep, en als dat niet meer in Nederland mogelijk is dan is dat wel een hele nare ontwikkeling.” Alex Strengholt, in gesprek met Monique van Dorresteijn.

Deopiniërende raadsvergadering over het gerepareerde bestemmingsplan Oude Tempel begon met de vragenronde aan het College. eris veel weerstand van omwonenden waarvan een groot aantal wel genegen waren mee te denken aan de uitvoering als dit bestemmingsplan wordt aangenomen. Hierom stelde Raymond Kramer de onderstaande vraag aan de Wethouder. Heel veel insprekers hebben aangegeven dat zij bebouwing op de Oude Tempel niet zien zitten. Groot deel van hen heeft ook aangegeven dat mocht bestemmingsplan toch worden vastgesteld, zij graag willen meedenken (participeren) in de fase die hierna komt. In de stukken lezen we dat die fase met name het stedenbouwkundig plan betreft. Kan de wethouder duidelijk aangeven wat er dan nog open voor discussie staat? Waar kan over mee worden gedacht? Wat is niet in beton gegoten? Met andere woorden, want kan de wethouder vooraf (nu) aan verwachtingen wekken om achteraf teleurstelling te voorkomen? Het antwoord van de wethouder gaf aan dat er veel ruimte is. De inbreng van Raymond in de ronde "na de knip" hieronder. Voorzitter, Onze fractie is enorme onder de indruk van de grote betrokkenheid van heel veel mensen met dit bos. Heel veel insprekers hadden het over de schoonheid van het bos. Werd af en toe gesuggereerd dat sommige raadsleden nog nooit waren geweest. Ik weet in ieder geval dat ik bij de vorige bestemmingsplanbehandeling ben wezen kijken. En vorig weekend wederom. En het is echt een prachtig bos. Ik liep met de kinderwagen en het enige wat je af en toe hoorde waren vogels en helaas een baby die honger had. Maar dat was het dan ook. Niemand van mijn fractie ontkent de schoonheid van dit bos. En ik heb ook veel insprekers horen zeggen dat een kleine groep tegenstanders wordt genegeerd door de grote groep met voorstanders van het plan. Ik zou willen zeggen dat wij eigenlijk al jaren meer horen van de tegenstanders van het plan, dan van de voorstanders. De groep mensen die dit plan niet willen is -lijkt het- veel groter dan de groep mensen die het wel willen. Veel insprekers doen een beroep op voortschrijdend inzicht, het is plan is immers al jaren oud en de wereld is veranderd. Dat klopt, maar voor het CDA staan aantal zaken nog steeds overeind, of misschien nog wel meer dan ooit. Er is heel veel natuur bijgekomen op andere plekken. De wens om Soesterberg te laten groeien tot een toekomstbestendig, vitaal en nog levendiger dorp bestaat nog steeds. In 2017 zei ik bij mijn inbreng het belangrijk te vinden dat met dit plan tientallen gezinnen de kans krijgen om in Soesterberg te komen wonen en te gaan bijdragen aan een levendig dorp met voorzieningen voor jong en oud. En het woningtekort is alleen maar verder opgelopen. Er is een tekort van 300.000 woningen in Nederland. Voor Soesterberg betekent woningbouw op de Oude Tempel misschien wel 500 tot 1000 nieuwe inwoners, nieuwe Soesterbergse buren. En ik zei al, we hebben veel meer tegenstander dan voorstanders van dit plan gehoord, Want die grote aantallen blijven abstract en dus niet echt concreet voor de voorstanders van dit plan, maar ze zijn des te pijnlijker voor de tegenstanders van dit plan. Want hun geliefde bos moet wijken. Voorzitter, Mijn partij wil de woningnood in Nederland oplossen. Landelijk betekent dit dat men de Minister vraagt om gebieden aan te wijzen waar gebouwd moet worden. Lokaal betekent dit voor mijn fractie dat moeilijke gesprekken niet uit de weg moeten worden gegaan. Lokaal betekent dit een afweging van het algemeen belang versus het belang van een grote groep betrokken Soesterbergers. Lokaal betekent dit dat mijn fractie aandringt om grote woningaantallen zowel in Soesterbergals Soest te agenderen. Dus ja voorzitter, mijn fractie staat positief tegenover het voorliggende bestemmingsplan en wij roepen het College op om met een open vizier en een transparante agenda de uitwerking met de Soesterberger ter hand te nemen. De oproep om afstel, ik begrijp die. Maar ik heb ook adviezen gelezen die de verkorte procedure wel aanbevelen. En ik moet eerlijk zeggen, niet alleen bij dit plan maar ook bij andere plannen dat ik graag af wil van een redenering waarbij we constant een eventuele toekomstige uitspraak van een Raad van State moet meewegen. Volgens mij ligt het primaat bij de politiek, en daar hoort die ook. Motie die oproept om te kijken naar alternatieven. Als het alternatief reëel is, snel voorhanden, in Soesterberg en voorziet in alle kaders zoals wij die eigenlijk net besproken hebben, dan zien wij geen bezwaar. Maar we hebben nu niet de verwachting dat dit alternatief voorhanden is.

Donderdag 30 april ontvingen wij het bericht dat Kees Verheus is overleden aan de gevolgen van het coronavirus. Kees is meer dan 30 jaar raadslid voor het CDA geweest en wel van 1962 tot 1994 waarvan enkele jaren fractievoorzitter. De laatste jaren van zij leven woonde hij in verpleeghuis Elisabeth Park in Lage Vuursche. Afscheid nemen van een dierbare is altijd moeilijk, maar onder de huidige omstandigheden extra moeilijk. Wij wensen zijn familie kracht en sterkte toe bij de verwerking van dit verlies. Fractie en bestuur CDA Soest-Soesterberg

Donderdag 30 april ontvingen wij het bericht dat Cees Verheus is overleden aan de gevolgen van het coronavirus. Cees is meer dan 30 jaar raadslid voor het CDA geweest en wel van 1962 tot 1994 waarvan enkele jaren fractievoorzitter. De laatste jaren van zij leven woonde hij in verpleeghuis Elisabeth Park in Lage Vuursche. Afscheid nemen van een dierbare is altijd moeilijk, maar onder de huidige omstandigheden extra moeilijk. Wij wensen zijn familie kracht en sterkte toe bij de verwerking van dit verlies. Fractie en bestuur CDA Soest-Soesterberg

Het is een tijd van groot verdriet, maar ook van saamhorigheid.We kunnen onze ouders niet bezoeken, mensen worden ernstig ziek, boodschappen doen bestaat uit een soort van zwanendans met winkelwagentjes om maar voldoende afstand te houden, en gezinnen moeten vrije tijd binnenshuis zien door te komen. De raad moet in deze tijd op halve kracht werk doen wat eigenlijk op volle kracht zou moeten. Hebt u bijzonderheden waar de fractie mee aan de slag moet, dan horen we dat natuurlijk graag. het is in deze tijd lastig om berichten uit de samenleving op te pikken. om u op de hoogte te houden is hier onze nieuwsbrief te lezen. Dit keer komt het eerste bericht van onze VoorzittervanBestuur, Rob Kracht.

Het is een tijd van groot verdriet, maar ook van saamhorigheid.We kunnen onze ouders niet bezoeken, mensen worden ernstig ziek, boodschappen doen bestaat uit een soort van zwanendans met winkelwagentjes om maar voldoende afstand te houden, en gezinnen moeten vrije tijd binnenshuis zien door te komen. De raad moet in deze tijd op halve kracht werk doen wat eigenlijk op volle kracht zou moeten. Hebt u bijzonderheden waar de fractie mee aan de slag moet, dan horen we dat natuurlijk graag. het is in deze tijd lastig om berichten uit de samenleving op te pikken. om u op de hoogte te houden is hier onze nieuwsbrief te lezen. Dit keer komt het eerste bericht van onze VoorzittervanBestuur, Rob Kracht.

Sinds juli 2012 is Soester Hans den Hollander bestuurder van ziekenhuis Tergooi. Eind vorig jaar maakte hij bekend dat hij medio 2020, na een periode van 8 jaar waarin onder andere de nieuwbouw van Tergooi werd opgepakt, zou terugtreden als voorzitter van de Raad van Bestuur van Tergooi, zich niet realiserend wat voor bijzondere finale hij nog zou gaan meemaken in het ziekenhuis. Hoe het Corona-virus binnen 3 maanden zijn afscheid van Tergooi in een totaal ander perspectief heeft geplaatst. Het bestuur en de gemeenteraad van Soest-Soesterberg heeft zich door de Corona crisis net als vele andere beroepsgroepen behoorlijk moeten aanpassen. Er is een beroepsgroep die daar niet de tijd voor gekregen heeft, maar vanaf het begin meteen moest schakelen. De gezondheidszorg. Het CDA Soest-Soesterberg heeft groot respect voor de wijze waarop de gezondheidszorg schakelt. Daarom hebben we Hans den Hollander gevraagd naar zijn ervaringen tot nu toe in de huidige Corona crisis. - Een voor de hand liggende vraagis of de Corona-crisis het geplande vertrek van Hans heeft veranderd? Zijn antwoord daarop is duidelijk: dat is niet het geval: op 4 juni a.s. zal hij afscheid nemen van Tergooi. Hoe dat afscheid vorm gaat krijgen is nu moeilijk te bepalen. Hans: “de komende periode is er in het ziekenhuis wel meer te doen dan mijn afscheidsbijeenkomst voor te bereiden. Bovendien is het nog maar de vraag of er begin juni al weer bijeenkomsten voor een groter publiek georganiseerd mogen worden. Mogelijk dat het afscheid ook langs digitale weg kan worden georganiseerd, dat zien we nog wel; er zijn nu belangrijker dingen te doen”. Dat het afscheid van Tergooi gewoon door gaat heeft ook te maken met het feit dat Hans andere activiteiten gaat oppakken. Onlangs is hij bijvoorbeeld benoemd tot voorzitter van de Raad van Toezicht van stichting De Opbouw, waar o.a. de in Soest bekende zorginstelling Lyvore deel van uitmaakt. Daarnaast is hij nog in gesprek met een aantal andere organisaties voor het vervullen van een bestuurlijke of toezichthoudende functie; het is zeker niet zijn bedoeling om vanaf komende zomer achter de geraniums te gaan zitten. Maar voorlopig is hij dagelijks in de weer met de Corona crisis. Binnen Tergooi is vrij snel na het uitbreken van de crisis besloten om alle niet-spoedeisende zorg af te schalen, om daarmee ruimte maken voor de opvang van de Corona-patienten. Net als nagenoeg alle andere ziekenhuizen overigens. Tergooi wordt voor de acute zorg gerekend tot de regio Amsterdam; met alle ziekenhuizen uit deze regio vindt dagelijkse afstemming plaats om de opvang van Corona-patiënten te coördineren en elkaar zo nodig te helpen. Dat speelt bijvoorbeeld op het gebied van de beschikbaarheid van persoonlijke beschermingsmiddelen, zoals mondmaskers, isolatiejassen en handschoenen. Maar ook als het gaat om elkaar te helpen bij het opnemen van patiënten op de Intensive Care, waarvan de capaciteit schaars is. "Het zou mij niet verbazen als we na deze crisis op een heel andere manier gaan werken in de zorg" Hans is onder de indruk van de samenwerking met de collega-ziekenhuizen: “de solidariteit tussen ziekenhuizen is groot, samenwerking staat in het belang van de patiënt op de eerste plaats. Het zou mij niet verbazen als we ná deze crisis op een heel andere manier gaan werken in de zorg: veel meer samen, met minder stroperige besluitvorming. De huidige situatie geeft aan dat dat allemaal best kan”. Voor de medewerkers in Tergooi is het al met al ook een bijzonder voorjaar. Niet alleen voor de dokters en verpleegkundigen, al merken die er het meeste van. Maar ook mensen van het facilitair bedrijf en bijvoorbeeld de schoonmakers hebben de afgelopen periode extra moeten aanpakken. Best spannend, ook al omdat niemand kan voorspellen hoe lang deze situatie nog blijft. "We hebben geen idee wat ons nog te wachten staat" "Never waste a good crisis”, of in goed Nederlands: zorg dat je iets leert van een crisis. Valt er al iets te leren van de Corona crisis? Hans is daar voorlopig voorzichtig in. “We hebben geen idee wat ons mogelijk nog te wachten staat. Net zoals we 3 maanden geleden niet hebben voorzien in welke situatie we nu terecht zijn gekomen, kunnen we nu moeilijk voorspellen hoe we er rond de zomer voor staan. Mijn persoonlijke leerpunt is dat de maakbaarheid van onze samenleving toch veel minder groot is dan we misschien vaak gedacht hebben. Dat zou ons best wat bescheidener mogen maken. Tegelijkertijd ben ik wel erg blij dat we - als het er op aan komt - veel gemeenschapszin kunnen ontwikkelen. Dat houdt de maatschappij draaiend in moeilijke tijden! Het belang van een goede gezondheidszorg is met de Corona crisis maar weer eens aangetoond; ik ben er trots dat ik als ziekenhuisbestuurder hier mijn steentje aan mag bijdragen".

Raadswerk in tijden van Corona Ook de gemeenteraad Soest is in deze tijden beperkt in haar functioneren. Het lijkt weken geleden, maar donderdag 19 maart vond nog een besluitvormende raadsvergadering plaats. Die was al gepland. Dit keer zonder publiek en de agenda kende alleen dossiers die geen uitstel kunnen verdragen (bijvoorbeeld het vaststellen van bestemmingsplanwijzigingen). Een tiental raadsleden was verhinderd, wegens gezondheid. Tien raadsleden zaten in de kring, op veilige afstand en 9 anderen waren elders in de raadszaal. Een vreemde gewaarwording. Als raad proberen we zoveel mogelijk door te gaan, maar alles staat wel in het teken van wat qua gezondheidsrisico's wel of niet is toegestaan. De CDA-fractie blijft in deze onzekere tijden zoveel mogelijk actief. We houden per mail of mobiel contact met elkaar, we ontvangen vragen van inwoners over de maatregelen en proberen antwoord te vinden of we verwijzen door. Als u vragen of opmerkingen heeft: u kunt daarvoor bij ons terecht. Voor vragen willen we ook wijzen op de site van de gemeente: Op https://www.soest.nl/in-de-gemeente-soest/coronavirus leest u actuele info over de maatregelen die in onze gemeente van kracht zijn. Op https://www.soest.nl/ondernemersloket/coronavirus-maatregelen-voor-ondernemerskunnen ondernemers lezen over de voorzieningen waarvan in deze tijd gebruik gemaakt kan worden. Voor de CDA-fractie is belangrijk dat het democratisch proces zo goed mogelijk door kan gaan en dat de samenleving verder kan functioneren. We houden ook goed bij welke onderwerpen nu wel uitstel kunnen verdragen. Ook politiek gevoelige onderwerpen. Belangrijk is dat de raad nu zoveel mogelijk de tegenstellingen aan de kant zet. Dat betekent creatief en flexibel opereren. Hoe we gaan werken en besluiten nemen (fysiek of digitaal vergaderen) zal de komende tijd duidelijk worden. Belangrijk daarbij is hoe we de participatie gaan vormgeven. We beseffen dat het voor iedereen een zware tijd is; voor de verpleegsters en de doctoren, voor de ouders die thuis hun kinderen "bij de les" moeten houden. Voor de kinderen die nu juf mamma hebben. voor de ondernemers die de zaak wel wel open willen, maar dicht moeten blijven of geen klanten krijgen. voor de mantelzorgers die zelf ook kwetsbaar zijn en nu niet meer zo voor hun dierbaren kunnen zorgen als ze willen. voor de ouderen die geen bezoek meer ontvangen mogen. voor diegenen met een "vitaal" beroep. We wensen iedereen sterkte toe en zeggen: houd moed! Belangrijk is nu dat iedereen zich aan de regels houdt. Gezond blijven is voor iedereen nu het belangrijkste. De fractie en bestuur van het CDA Soest en Soesterberg

Afgelopen dagen heeft de fractie van het CDA, net als andere fracties, brieven ontvangen van de Stichting Van der Huchtscholen, van de Medezeggenschapsraad van de 2e van der Huchtschool, van de Medezeggenschapsraad van de 1e van der Huchtscholen en van de Stichting PCBO. In deze brieven is te lezen dat de afzenders zeer ontstemd, verbaasd en zeer teleurgesteld zijn over het college omdat de huisvestingsaanvragen -voor hen totaal onverwacht - zijn afgewezen. Het college schreef 20 december 2019 in de mail aan de raad nog dat de schoolbesturen “het jammer vinden” dat de aanvragen niet worden gehonoreerd. "Jammer" is wel een helesimpele weergave van de reacties. Scholen geven aan dat ze de gang van zaken zien als een eenzijdige aanpassing van spelregels tijdens het spel. Het CDA voegt daar aan toe: en zonder de spelers tijdig op de hoogte te stellen dat de regels zijn veranderd. Het CDA voelt zich ook op het verkeerde been gezet. De gemeenteraad moet er immers van uit kunnen gaan dat het college handelt conform vastgesteld beleid. Het CDA was juist blij dat de scholen die nu -eindelijk- hun schoolgebouw konden aanpassen, plannen hadden ingediend, vaak na jarenlange gesprekken met de gemeente. Een juiste uitgebreide weergave en de vragen van het CDA kunt u in deze PDF lezen

Afgelopen dagen heeft de fractie van het CDA, net als andere fracties, brieven ontvangen van de Stichting Van der Huchtscholen, van de Medezeggenschapsraad van de 2e van der Huchtschool, van de Medezeggenschapsraad van de 1e van der Huchtscholen en van de Stichting PCBO. In deze brieven is te lezen dat de afzenders zeer ontstemd, verbaasd en zeer teleurgesteld zijn over het college omdat de huisvestingsaanvragen -voor hen totaal onverwacht - zijn afgewezen. Het college schreef 20 december 2019 in de mail aan de raad nog dat de schoolbesturen “het jammer vinden” dat de aanvragen niet worden gehonoreerd. "Jammer" is wel een helesimpele weergave van de reacties. Scholen geven aan dat ze de gang van zaken zien als een eenzijdige aanpassing van spelregels tijdens het spel. Het CDA voegt daar aan toe: en zonder de spelers tijdig op de hoogte te stellen dat de regels zijn veranderd. Het CDA voelt zich ook op het verkeerde been gezet. De gemeenteraad moet er immers van uit kunnen gaan dat het college handelt conform vastgesteld beleid. Het CDA was juist blij dat de scholen die nu -eindelijk- hun schoolgebouw konden aanpassen, plannen hadden ingediend, vaak na jarenlange gesprekken met de gemeente. Een juiste uitgebreide weergave en de vragen van het CDA kunt u in deze PDF lezen