Israël bestaat 70 jaar en ik wil dit speciale land en bijzondere volk daar hartelijk mee feliciteren! Israël heeft in zijn lange geschiedenis zelden een rustig bestaan gekend, is ook nu altijd één oorlog verwijderd van zijn ondergang en des te meer is Israël des te meer ook in deze tijd een Godswonder. Israël is ook een bittere noodzaak. In een wereld waarin dat duistere antisemitisme steeds weer de kop opsteekt, is Israël voor veel Joden hun laatste hoop op vrijheid en veiligheid. Pas sprak ik een groep Nederlandse Joodse jongeren en een van hen zei dat, gezien het groeiend antisemitisme, zijn toekomst niet in Nederland ligt. Mijn hart breekt als ik zoiets hoor over ons land en tegelijk ben ik blij dat hij Israël nog heeft. Ons continent heeft zich vaak, lang en gruwelijk bezondigd aan antisemitisme en ik weet van heel dichtbij hoezeer de volken rondom Israël het land en Joden het licht in de ogen niet gunt. Het domme, irrationele antisemitisme dat van alle tijden en plaatsen lijkt, is voor mij een omgekeerd godsbewijs. Haat tegen een kleine, gevaarloze minderheid die Joden altijd zijn geweest, is moeilijk anders te verklaren dan als haat tegen de God van het Joodse volk en tegen de Verlosser die een Jood was. Vriendschap met Israël betekent voor mij alles behalve haat tegen Arabieren. Integendeel. Ik heb m’n beste vrienden onder hen. Mijn hoop en gebed is ook dat er vrede en uiteindelijk verzoening komt tussen Israël en de volken er omheen. Omdat dat nu zover weg lijkt, zou dat voor mij een nieuw Godswonder zijn. Tot die tijd moeten we doen wat we kunnen. Dat is allereerst - in navolging van Psalm 122 die wij thuis in navolging van mijn voorgeslacht iedere zondagmorgen zingen - ‘bidden om de vrede van Jeruzalem’. En vervolgens moeten we het goede proberen te doen. Deze week stelden het onverwachte duo Joël Voordewind en Sjoerd Sjoerdsma voor om opnieuw te spreken over een brug/tunnel-verbinding tussen Gaza en de Westbank. Daarmee komt er heel misschien een nieuw perspectief voor een hopeloze situatie, een alternatief voor het terrorisme van Hamas en zou dat leiden tot meer veiligheid voor Israël. Los van deze politieke voorstellen, is en blijft er - zeker als het aan mij ligt - een vriendschapsband tussen Israël en Nederland en een onlosmakelijke band tussen Joden en christenen. En zo is bij het 70-jarige wonder van Israël een hartelijke felicitatie op zijn plaats. Bij dezen!
24 documenten
Gert-Jan SegersOp de morgen van ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 03-04-2018 11:48
Op de morgen van Pasen gaat bij ons altijd vroeg de wekker. Heel vroeg. De betere helft van ons gaat dan naar een begraafplaats in de buurt. Die gewoonte heeft ze ontwikkeld sinds we met onze kerk in Caïro op Paasmorgen altijd een ‘Sunrise Service’ hielden en samen, naast de graven van in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde jongens, avondmaal vierden. Rianne heeft daaraan vastgehouden tot afgelopen zondag aan toe. Tussen de velden en naast een boomgaard hier verderop staat een pittoresk kerkje met graven eromheen. En daar is ze als op Pasen de zon opkomt, de morgen definitief aanbreekt en we het feest van Jezus’ opstanding gaan herdenken. Mijn vlees is zwak en ik heb het gestel van een avondmens, maar de gewoonte is mooi en intrigerend. Dood is echt dood. Dat zie je aan graven. Op de betreffende begraafplaats ligt ook Dinie, jarenlang onze trouwe en lieve medewerkster van het Wetenschappelijk Instituut waar ik heb gewerkt. Toen de kanker opnieuw toesloeg, kon er niets meer worden gedaan en moest ze afscheid nemen van het gezin dat ze zo intens liefhad, en van ons, haar collega’s. Dat was zo verdrietig en dat afscheid viel haar zo zwaar. Daar was niets moois aan. Pas was ik weer bij haar graf en het ligt er om te blijven liggen. En het is gek om dan juist bij zo’n graf te vieren dat het leven wint en de dood dood is. Toch is dat het wat Dinie geloofde. En als het waar is, als het echt waar is, dan is voortaan alles mogelijk. hoop die bewaarheid wordt Als ik met dat paasgeloof om me heen kijk, zie ik dat mijn hoop soms ook echt bewaarheid wordt. Kleine clubjes van mensen die geloven dat het uitmaakt wat ze doen en inmiddels een beweging vormen van duizenden vrijwilligers die gewoon present zijn. Of ze blijken opeens een partij te zijn die nodig is in een coalitie en daarmee op punten echt het verschil kunnen maken. Ik moet ook denken aan die oud-klasgenoot die de kracht kreeg om op te staan uit een leven van verslaving. En aan die salafist bij wie ik m’n hart vasthield. Hij kreeg een droom waarin Jezus hem de wonden in zijn handen liet zien en hem toefluisterde: ‘Ik leef’. Sinds jaar en dag gaat Eline, onze tweede dochter, op de vroege zondagmorgen mee met Rian. Ze is uit ander hout gesneden dan ik en haar twee zussen. Toen ik haar als jong grietje heel vroeg wakker maakte voor onze laatste terugvlucht vanuit Egypte naar Nederland, opende ze onmiddellijk blij haar ogen, sprong ze direct buitengewoon energiek uit haar bed en had ze alleen maar heel veel zin in weer een nieuw avontuur. Typerend. Eline is net achttien geworden en ze staat op de drempel waarop ze haar schooljaren achter zich laat. Daarmee laat ze ook een puberperiode achter zich die ik in mijn eigen geval me herinner als een soort dikke mist waarin ik soms heel domme dingen deed. Maar goed, ik ben dan ook een jongen. Wat ze ook achter zich laat, er ligt vooral heel veel voor haar. Ze zingt en geeft samen met anderen concerten, wil via een tussenjaar naar haar studie, zal dan op kamers gaan, hoopt deze zomer in Ecuador te gaan bouwen aan een cacao-centrum voor boeren. Er is een hele wereld en een vol leven dat aan haar voeten ligt. altijd hoop Julia, de dochter van staatssecretaris Paul Blokhuis, was ook achttien. De foto’s die ik van haar zag, deden me een voor een denken aan mijn eigen dochters. Aan Eline. Julia is ziek geworden, heel erg ziek, en ze heeft dat uiteindelijk niet overleefd. Hartverscheurend leed dat ik maar voor een fractie kan meevoelen met haar eigen ouders. En zelfs dan doet het al zo’n pijn. Op haar begrafenis zei Paul, haar vader: ‘Wij geloven met heel ons hart dat we Julia terug zullen zien.’ Het is dat gekke geloof van de vroege zondagmorgen. Je staat vroeg op, ziet het graf, de gevolgen van de dood en je gelooft in het leven. In de Man van wie de engel zei: ‘Hij is hier niet, Hij is opgestaan.’ Vanaf nu is er, ondanks van alles, altijd hoop. Vanaf nu is alles mogelijk. Zelfs het weerzien van de liefste die je zo ontzettend mist. (Foto:de Kapel van Coelhorst in Hoogland, door Marlies Bouten)
Gert-Jan SegersDe laatste fase van ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 16-02-2018 13:25
De laatste fase van een genocide is de ontkenning ervan. Om die reden en uit respect voor de 1,5 miljoen slachtoffers is het cruciaal dat de Armeense genocide erkend wordt. Collega Joël Voordewind heeft het initiatief genomen om als 2e Kamer de Armeense genocide te erkennen en het kabinet te vragen om een afvaardiging te sturen naar de herdenking ervan in Armenië. Want alleen als onrecht erkend wordt, kan er sprake zijn van verzoening. Gezien de steun van de coalitie en van andere fracties in de Kamer, kunnen we deze stappen nu ook echt gaan zetten. https://nos.nl/artikel/2217512-tweede-kamer-wil-armeense-genocide-erkennen.html
Gert-Jan SegersMijn moeder, 76 jaar, ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 12-02-2018 11:21
Mijn moeder, 76 jaar, is onlangs verhuisd. Ze woonde tot voor kort in haar en mijn geboorteplaats Lisse. Het is het dorp van onze voorouders. Ze woont nu in Moerkapelle. Het is er kleiner, maar ze heeft een fijne plek om te wonen. Ze hoeft de trap niet meer op en kan als ze dat wil maaltijden en ook zorg krijgen van een woonzorgcentrum tegenover haar huis. Ze heeft mijn zus, haar dochter, in de buurt wonen. Hoewel het best moeilijk was om Lisse te verlaten, is het een voorrecht dat ze hier haar plek heeft gevonden. Ik gun iedere oudere zo’n fijne plek. In een huis, maar ook in de samenleving. Hoe gaan we in onze samenleving eigenlijk om met ouderdom? Die vraag heb ik me de afgelopen tijd vaak gesteld. Door mijn moeder, die nog energiek en mobiel is, maar die ik toch ook langzaam ouder zie worden. Maar ook door het maatschappelijk debat over vergrijzing, over ‘voltooid leven’, over de kloof tussen generaties. Ouderen kunnen in onze samenleving zomaar het gevoel krijgen dat ze ons teveel zijn. Terwijl we niet zonder hun liefde, wijsheid en aandacht zouden kunnen! En zij zijn het die ons het leven hebben gegeven en hebben voorgeleefd! Anderhalf jaar geleden lanceerde ik samen met Jan Slagter (Omroep MAX) en Manon Vanderkaa (KBO-PCOB) het landelijke manifest ‘Waardig Ouder Worden’. Ons doel was het geven van een waardevolle plek aan ouderen en ouderdom. Bij de onderhandelingen boekten we concrete resultaten: dit kabinet trekt er 180 miljoen voor uit. Inmiddels gaan we richting de gemeenteraadsverkiezingen. Het is tijd voor de volgende stap. Met al onze lokale mensen, wil ik in het hele land aan de slag: alles op alles zetten om eenzaamheid te voorkomen, ruimte maken voor passende woonvormen, ruim baan voor vrijwilligers die met ouderen werken. Lokaal moet het gebeuren: niet alle ouderen wonen in Den Haag. Ik hoop dat er in de komende maanden overal in het land coalities komen van partijen en organisaties die het ideaal van Waardig Ouder Worden met ons delen. Omdat we van onze ouderen houden en ze willen eren.
ChristenUnie'Als er één partij is ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 26-01-2018 14:49
'Als er één partij is die weet wat er in de provincie speelt, dan is het de ChristenUnie wel.' aldus Vrij Nederland, in een column over o.a. ons Tweede Kamerlid Eppo Bruins en hoe hij zich inzet voor pulsvissers. Want Nederland is méér dan alleen de Randstad! Lees de hele column op: https://www.vn.nl/max-op-vrijdag-christenunie/
JinekMinister van Landbouw Carola ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 25-01-2018 13:05
Minister van Landbouw Carola Schouten over de systematische fraude door boeren. "Op individueel niveau levert het niet eens zo veel geld op. Maar het erge hieraan is dat we dit systeem ook gebruiken voor het tegengaan van ziektes. Deze fraude kan dus gevolgen hebben voor de volksgezondheid." Bekijk het hele fragment hier 👉 https://evajinek.kro-ncrv.nl/fragmenten/carola-schouten-over-haar-eerste-drie-maanden-als-minister-van-landbouw
Gert-Jan SegersPolitiek verval In ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 16-01-2018 08:48
Politiek verval In een verder ontspannen kerstvakantie had ik de gelegenheid om met een zekere regelmaat CNN te kijken. Zo aangenaam als de vrije dagen met mijn gezin waren, zo verbijsterend was het schouwspel op dit nieuwskanaal. Een journalist had een boekje – Fire and Fury getiteld – opengedaan over het presidentschap van Donald Trump en dat loog er niet om. Dagenlang ging het over niets anders dan welke naaste medewerkers elkaar naar het leven stonden, en vooral over de verstandelijke vermogens van Trump zelf. Eerst vertelde hij in een tijdsbestek van een halfuur drie keer hetzelfde verhaal; daar heeft hij inmiddels nog maar tien minuten voor nodig. De machtigste man van de wereld zou verder zijn stukken niet lezen en geen idee hebben waartoe zijn presidentschap op aarde is. Diezelfde periode twitterde Trump dat zijn ‘atoomknop’ groter was dan die van de Noord-Koreaanse leider Kim en dat de zijne wél werkte. Bij een beetje gezond Amerikaans leiderschap zou dat een geruststellende mededeling zijn, maar bij een president die zelf twittert dat hij ‘een stabiel genie’ is, is dat het allesbehalve. aftakeling Hoe fijn mijn vakantie verder ook was, ik meende getuige te zijn van de live aftakeling van Amerika’s politieke systeem en cultuur. Wat ooit ‘een stad op een berg’ was en ‘de laatste hoop voor de mensheid’, dat is nu de angstaanjagende verwording van democratie. Het volk wilde stevig taalgebruik richting de rest van de wereld en kreeg een tierende man in het Witte Huis. Het volk wilde politiek spektakel en kreeg een instabiele twitteraar vlak naast de ‘rode knop’. Het volk wilde een zakenman die orde op zaken zou stellen en kreeg een man met grote eigen zakelijke belangen, zonder politieke ervaring en zonder het vermogen fatsoenlijke meerderheden voor fatsoenlijke voorstellen te krijgen. Natuurlijk moet ik niet allereerst ‘het volk’ de schuld geven. Want het presidentschap van Trump is ook de verwording van een politieke cultuur, waarin politici niet langer het goede willen doen, maar alleen nog maar de volgende verkiezingen willen winnen. Ze zijn verwikkeld in een permanente verkiezingsstrijd, waarvoor veel geld nodig is, dat door allerlei belangengroepen en lobbyisten geleverd kan worden. Hierin verschillen Democraten niet van Republikeinen en is Hillary Clinton – ‘200.000 dollar per spreekbeurt’ – nauwelijks vertrouwenwekkender dan Donald Trump. Beide partijen maken deel uit van een destructieve cultuur, waarin de ander hoe dan ook moet verliezen, omdat zijn winst jouw verlies is. Liever geen besluit dan een goed besluit waarmee je tegenstander zou kunnen pronken. Liever zand in de raderen en een nachtje filibusteren dan een waterig compromis. Het is de verwording van een politieke cultuur waarin het buitenissige en destructieve veel eerder en veel meer media-aandacht krijgt dan het constructieve en het verbindende. En ik ben er niet zo zeker van dat het bij ons zoveel beter is. Want in dit land is de ‘politicus van het jaar’ niet een premier die voor de derde keer met een verrassende coalitie aan de slag mag, maar een man die politiek nog nergens ook maar enigszins het verschil heeft kunnen maken en in militair uniform in de Kamer verschijnt. Als hij al in de Kamer verschijnt. een taboe doorbreken Laat ik eens een taboe doorbreken en het toch een keer over de media hebben. Het is voor politici moeilijker om met een redelijk artikel over de Brexit op een opiniepagina te komen, dan met een onredelijk artikel waarin klimaatverandering wordt ontkend. Het is makkelijker om de aandacht te krijgen met een extreem en dus onhaalbaar voorstel (‘Nederland uit de EU’ of een aangifte tegen de premier) dan met een mogelijk compromis dat wet kan gaan worden. En dat helpt niet. Democratie is geen natuurtoestand. We hebben geen enkele garantie dat we een samenleving blijven waarin iedereen voor de wet gelijk is en meerderheid en minderheden dezelfde rechten en plichten hebben. Democratie vraagt onderhoud, bescherming en verdediging. Want alles wat onze democratische rechtsstaat nodig heeft om ten onder te gaan, zijn onverantwoordelijke politici, sensatiebeluste kiezers en journalisten die de politiek verslaan alsof het een soapserie is. (Deze column verscheen vandaag in het Nederlands Dagblad)
Gert-Jan SegersVandaag heeft Open ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 10-01-2018 09:37
Vandaag heeft Open Doors een nieuwe, sombere foto van de ‘as van onvrijheid’ gepubliceerd. Een wereldkaart met hemeltergend onrecht in landen waarin in het afgelopen jaar meer christenen zijn vermoord. In het regeerakkoord is godsdienstvrijheid als een van de pijlers in ons buitenlands beleid aangemerkt. Daar moet nu werk van worden gemaakt! Het is van levensbelang voor onze broeders en zusters dat ze onze politieke steun krijgen, dat we hen via o.a. Open Doors bemoedigen en persoonlijk voor hen blijven bidden. https://www.nu.nl/buitenland/5080484/in-2017-wereldwijd-meer-moorden-christenen.html
Na de verkiezingen van 22 november ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 03-01-2018 13:49
Na de verkiezingen van 22 november zijn Lieuwe van der Pol en Geartsje Horjus gisteren beëdigd voor de raadsperiode van 2018 - 2022.
ChristenUnieGezegende Kerstdagen een ...
ChristenUnie Súdwest-Fryslân 23-12-2017 16:44
Gezegende Kerstdagen een een waardevol 2018!