Poliflw

Voor de eerste editie van de Haarlemmermeerse Mensenrechtenprijs, waarvoor voormalig burgemeester Onno Hoes het initiatief heeft genomen, hebben meer dan 500 leerlingen van vier Haarlemmermeerse middelbare scholen (KSH, Kan Munk College, Haarlemmermeerlyceum en Hoofdvaartcollege) een speciaal lesprogramma gevolgd, met onder andere Amnesty International.

De scholieren hebben zich verdiept in het mensenrecht privacy en in groepjes een creatieve vorm gegeven aan wat zij belangrijk vinden bij dit onderwerp. Actueler kan het bijna niet, al lijkt de Universele verklaring van de Rechten van de Mens, opgesteld in 1948, misschien uit de tijd te zijn.

De twaalf inzendingen bestonden uit gedichten, tekeningen, geschilderde banieren en veel filmpjes. Vaak met de focus op online privacy, sexting, de (on-)veiligheid van het internet en social media. Er zijn drie juryprijzen uitgereikt en een publieksprijs, en de leerlingen konden zelf een goed doel kiezen waar hun prijs aan gedoneerd zou worden. Zo zullen er dankzij de scholieren van de KSH 250 bomen geplant worden via #TeamTrees.

De publieksprijs is gewonnen door een andere groep leerlingen van de KSH, en wat mij als toeschouwer vooral opviel aan hun filmpje was dat de aandacht niet alleen werd gericht op wat we niet moeten doen (zoals in dit geval fat-shaming en ongevraagd foto's online zetten) maar ook op wat wél: elkaar steunen en ons niet uit elkaar laten spelen. Goed gedaan, alle scholieren, jullie mogen trots zijn op jezelf en wij zijn dat ook.

Die vraag stond centraal tijdens het debat dat de gemeenteraad voerde op donderdag 23 mei. GroenLinks was mede-indiener van de motie hierover die op 22 december 2016 door de gemeenteraad werd aangenomen.

Namens GroenLinks voerde Maaike Ballieux het woord hierover. ‘Honderd jaar geleden is het algemeen kiesrecht ingevoerd. Sindsdien mogen mannen en vrouwen kiezen wie hen vertegenwoordigd in de  gemeenteraad, de provinciale staten en de Tweede Kamer. Daarmee hebben onze inwoners invloed op onze democratische rechtstaat.

De wijze waarop we invulling geven aan onze democratische rechtstaat is niet iets wat in steen staat gebeiteld, gelukkig niet. De samenleving verandert. We geven sinds een aantal jaren bijvoorbeeld nieuwe invulling aan de verdeling van taken op het gebied van zorg en ondersteuning. Dat is in Den Haag besloten maar heeft gevolgen voor de manier waarop wij hier, lokaal, met elkaar omgaan. Of we het juiste gesprek voeren. Of onze inwoners zich gehoord voelen.  Zeker nu we op de drempel staan van een volgende grote omwenteling, de invoering van de omgevingswet, is het belangrijk om goed te kijken of wij voldoende instrumenten hebben om binnen onze samenleving ‘het goede gesprek’ te voeren, én ook: of we die instrumenten wel goed genoeg gebruiken.

Allereerst wil GroenLinks opmerken dat wij kritisch zijn en blijven op de uitvoeringspraktijk rond de participatietrajecten van de gemeente, en die van andere initiatiefnemers, in onze gemeente. Hier liggen zeker nog een aantal verbeterpunten, die we moeten oppakken.

Een referendum is een nieuw instrument dat we aan onze gereedschapskist kunnen toevoegen. GroenLinks is voorstander van bestuurlijke vernieuwing, en het raadgevende referendum past daarbij.

GroenLinks had een aantal opmerkingen, bijvoorbeeld over de vraag over welke onderwerpen zo’n referendum kan gaan (wat ons betreft alleen onderwerpen die de hele gemeente aangaan). Zoals het in het raadsvoorstel gesteld is, zou het raadgevend referendum bovendien alleen kunnen gaan over een raadsvoorstel. Wat ons betreft mag het ook gaan over een onderwerp waar inwoners graag raad over willen geven, of waar de gemeenteraad de inwoners over wil raadplegen.  

Tot slot was onze vraag: hoe zorgen we ervoor dat dit instrument bekend en gebruikt wordt? En dat het gebruiksvriendelijk wordt ingericht? Zo vinden wij de werkwijze waarbij enkel en alleen op het raadhuis in Hoofddorp kan worden ondertekend ontzettend ouderwets. Kan dat in dit digitale tijdperk nou echt niet anders?

Tijdens het debat bleek dat de gemeenteraad behoorlijk verdeeld was. Er waren voor- en tegenstanders van het raadgevend referendum. Maar ook onder de voorstanders bleken de meningen over de uitvoering sterk verdeeld. Besloten werd dat de burgemeester met een aangepast raadsvoorstel naar de raad komt. Daarin staan dan de verschillende opties zoals geopperd tijdens het debat.

En zo was er hoe dan ook sprake van bestuurlijke vernieuwing. Want dat de burgemeester dit, als voorzitter van de gemeenteraad, op zich neemt, is een noviteit!

De kandidatenlijst van GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen staat vol politiek talent. In een korte serie stellen we ze voor. Deze keer: Peter Boerman, nummer 2 op de lijst.

Wie ben je?

‘Ik ben Peter Boerman, 49 jaar, Brabander van geboorte, maar woon sinds 1995 in Hoofddorp. Ik ben hierheen verhuisd voor het werk, na mijn studie Politicologie, maar ik voel me na bijna 25 jaar ook echt thuis in deze mooie polder. Ik woon tegenwoordig aan de Hoofdweg Westzijde, vlakbij het centrum van Hoofddorp, met mijn vrouw en drie kinderen, van 16, 14 en bijna 9.’

Waar sta je voor?

‘Ik ben lid geworden van GroenLinks in de tijd van Paul Rosenmöller. Hij had een verhaal dat me aansprak over zuinig omgaan met de ruimte en de wereld om ons heen, en oog hebben voor elkaar. Die uitgangspunten staan voor mij nog steeds fier overeind. We willen niemand in de steek laten, geloven dat de wereld beter wordt als we elkaar steunen in plaats van elkaar constant veroordelen, en willen geen kaalslag plegen op de wereld die we onze kinderen nalaten.’

En waar ga je voor?

‘Concreet betekent dit bijvoorbeeld dat ik vind dat we heel anders moeten gaan denken over vervoer en ruimtelijke ordening. We moeten de menselijke maat voorop stellen, in plaats van de auto, die veel ruimte inneemt, de lucht vervuilt en gevaarlijk is voor andere weggebruikers. En ik denk dat we met Schiphol een heel andere balans moeten vinden, waar ook de omwonenden veel meer een stem in krijgen. Niet alleen de economie voorop stellen, maar ook juist het welzijn van mensen. Als er één gemeente is waar dat belangrijk is, dan is het wel Haarlemmermeer.’

Waarom heb je jezelf kandidaat gesteld?

‘Ik was al eerder lid van de gemeenteraad, van 1998 tot 2010. Ik ben er nu een paar jaar uit geweest, maar merk dat ik nog heel veel zin om weer mijn steentje bij te dragen. Het geluid van GroenLinks mag nog meer gehoord worden, vind ik, en daarom wilde ik graag weer met volle inzet de politiek in.’

Waarom mogen kiezers op jou stemmen, vind je?

‘In de eerste plaats vind ik het vooral belangrijk dát kiezers gaan stemmen; hoe meer stemmen, hoe beter voor de democratie. En áls je dan gaat stemmen, heb ik natuurlijk graag dat je op mij stemt. Omdat ik ervan overtuigd ben dat er nog heel veel werk te doen is voordat we in die duurzame, sociale en democratische samenleving wonen waar we allemaal naar uitkijken.’

 

De kandidatenlijst van GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen staat vol politiek talent. In een korte serie stellen we ze voor. Deze keer: Peter Boerman, nummer 2 op de lijst.

Wie ben je?

‘Ik ben Peter Boerman, 49 jaar, Brabander van geboorte, maar woon sinds 1995 in Hoofddorp. Ik ben hierheen verhuisd voor het werk, na mijn studie Politicologie, maar ik voel me na bijna 25 jaar ook echt thuis in deze mooie polder. Ik woon tegenwoordig aan de Hoofdweg Westzijde, vlakbij het centrum van Hoofddorp, met mijn vrouw en drie kinderen, van 16, 14 en bijna 9.’

Waar sta je voor?

‘Ik ben lid geworden van GroenLinks in de tijd van Paul Rosenmöller. Hij had een verhaal dat me aansprak over zuinig omgaan met de ruimte en de wereld om ons heen, en oog hebben voor elkaar. Die uitgangspunten staan voor mij nog steeds fier overeind. We willen niemand in de steek laten, geloven dat de wereld beter wordt als we elkaar steunen in plaats van elkaar constant veroordelen, en willen geen kaalslag plegen op de wereld die we onze kinderen nalaten.’

En waar ga je voor?

‘Concreet betekent dit bijvoorbeeld dat ik vind dat we heel anders moeten gaan denken over vervoer en ruimtelijke ordening. We moeten de menselijke maat voorop stellen, in plaats van de auto, die veel ruimte inneemt, de lucht vervuilt en gevaarlijk is voor andere weggebruikers. En ik denk dat we met Schiphol een heel andere balans moeten vinden, waar ook de omwonenden veel meer een stem in krijgen. Niet alleen de economie voorop stellen, maar ook juist het welzijn van mensen. Als er één gemeente is waar dat belangrijk is, dan is het wel Haarlemmermeer.’

Waarom heb je jezelf kandidaat gesteld?

‘Ik was al eerder lid van de gemeenteraad, van 1998 tot 2010. Ik ben er nu een paar jaar uit geweest, maar merk dat ik nog heel veel zin om weer mijn steentje bij te dragen. Het geluid van GroenLinks mag nog meer gehoord worden, vind ik, en daarom wilde ik graag weer met volle inzet de politiek in.’

Waarom mogen kiezers op jou stemmen, vind je?

‘In de eerste plaats vind ik het vooral belangrijk dát kiezers gaan stemmen; hoe meer stemmen, hoe beter voor de democratie. En áls je dan gaat stemmen, heb ik natuurlijk graag dat je op mij stemt. Omdat ik ervan overtuigd ben dat er nog heel veel werk te doen is voordat we in die duurzame, sociale en democratische samenleving wonen waar we allemaal naar uitkijken.’

 

De Europese ministers gaven de Europese Commissie dinsdag een mandaat om onderhandelingen te starten over de oprichting van een multilateraal investeringshof. Dit permanente hof zou de arbitrage tussen staten en investeerders in de toekomst op zich moeten nemen. GroenLinks is ontsteld dat de EU-landen hiermee de rechten van internationale investeerders verder versterken zonder daaraan internationale plichten op het vlak van mensenrechten en duurzaamheid te verbinden.

Europarlementariër Bas Eickhout: “In plaats van multinationals die betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen of vernietiging van de natuur aansprakelijk te maken, geeft de EU prioriteit aan het verder versterken van de positie van investeerders ten koste van overheden.”

Ongelijkheid

Het hof voorziet in een hervormde vorm van de gedateerde en uiterst controversiële arbitrage tussen investeerders en staten (ISDS), maar die hervormingen gaan slechts over de procedures. Rechters worden onafhankelijker, de rechtsgang wordt transparanter en er komt een mogelijkheid tot beroep. Maar al deze zaken veranderen niets aan de ongelijkheid die dit systeem in stand houdt: investeerders krijgen een permanent hof om staten aan te klagen wanneer zij menen dat investeringsverdragen geschonden worden. Maar staten of slachtoffers van misdragingen van bedrijven kunnen niet aankloppen bij het hof om hen tot de orde te roepen.

Eickhout: “De EU mist hier een grote kans om investeerders op hun plichten te wijzen. De bescherming van investeerders wordt verder geïnstitutionaliseerd. Maar in het mandaat voor het multilateraal hof staat geen enkel streven om multinationals die zich inlaten met zaken als kinderarbeid of landroof ter verantwoording te roepen.”

Mandaat

De Commissie heeft nu het mandaat om het investeringshof namens de EU met geïnteresseerde partijen uit te onderhandelen. Als er een akkoord komt, zal dit moeten worden voorglegd aan het Europees Parlement en de lidstaten. GroenLinks wilde dat het Europees Parlement voorafgaand aan het onderhandelingsmandaat een positie zou innemen, maar een rechtse meerderheid verhinderde dat.

Nederland is een prachtig land. Een land vol mensen met heel uiteenlopende opvattingen en levensstijlen. Een land waarin het vertrouwen in de overheid groot is. Dat vrije Nederland koester ik. 

Juist daarom is het belangrijk dat we kritisch zijn als de overheid de vrijheden van burgers inperkt. Als het de bevoegdheden van de geheime diensten vergroot. Waar trekken wij de grens? Daar gaat het referendum over, op 21 maart. 

Voor mij is het duidelijk.

Ja, er moet een nieuwe wet komen die past bij het internettijdperk. Maar nee, déze wet is niet goed genoeg om onze samenleving veilig en vrij te houden. Daarom stem ik op 21 maart tegen. 

Deze sleepwet maakt het mogelijk dat gegevens van onschuldige burgers grootschalig worden opgeslagen. Met wie we appen, bellen, of welke sites we bezoeken: het kan allemaal als bijvangst door de diensten worden binnengehaald, en ongelezen worden gedeeld met buitenlandse diensten. En daar kun je, bewust of onbewust, toch rekening mee gaan houden.

Voor sommigen kunnen de problemen nog groter zijn. Kunnen de gegevens van een Turkse mensenrechtenactivist uit Den Haag bij Erdogan terechtkomen? Moet een Nijmeegse journalist vrezen voor de onthulling van zijn Syrische bron? En moet een Rotterdamse ondernemer er rekening mee houden dat haar bedrijfsgeheimen bij de Amerikaanse geheime diensten terecht kunnen komen?

Massale surveillance biedt niet meer veiligheid.

We moeten de hooiberg aan gegevens niet groter maken, maar juist investeren in gerichte opsporing. In het analyseren van gegevens die er vaak al zijn.

Volgens minister Ollongren is het massaal en ongericht afluisteren 'niet de bedoeling'. Maar wanneer het over fundamentele mensenrechten gaat, is die belofte niet genoeg. De belofte moet in de wet. Want ik wil déze minister best geloven, maar wie zit na haar aan de knoppen?

Het referendum biedt de kans om de huidige wet te verbeteren. Om het sleepnet van tafel te halen en een streep te zetten door het doorsluizen van ongelezen informatie aan buitenlandse diensten. Na een ‘nee’ tegen de sleepwet, zet GroenLinks zich vol in op het repareren van de gaten in de wet. Zodat we geheime diensten goed uitrusten voor hun moeilijke taak, en tegelijkertijd de vrijheid van onschuldige mensen beschermen.

Daarom stem ik op 21 maart tegen. Jij ook?