Raadsvergadering betoog Begroting 2019
Spreektekst Rudy Reker, fractievoorzitter
Zoals u van de Lijst Pim Fortuyn bent gewend, kijken wij bij de begrotingsbehandeling naar het totaalplaatje. Wat zijn de wensen van dit college op de korte en de lange termijn en hoe is de financiële onderbouwing van toekomstige projecten? Ook houden wij de balansverhouding tussen inkomsten en uitgaven scherp in de gaten. Daarbij houden wij uiteraard rekening met de huidige organisatorische en financiële problemen.
Wij weten dat regeren, in ons geval een stad besturen, te maken heeft met een lange termijn visie en daar moet je tijdig,met verstandige keuzes op anticiperen. Een vergezicht noemen wij dat, maar een coalitieperiode van vier jaar is daarvoor veel te kort. Nadenken over waar wij met onze stad op de lange termijn naar toe willen, is zeker in Eindhoven geen overbodige luxe. Hoe houden wij onze stad over 100 jaar nog leefbaar en bereikbaar. In deze begroting over 2019 is daar weinig tot niets over te lezen.
Hoe gaan we onze infrastructuur zodanig aanpassen of innovatieve plannen maken zodat onze inwoners vele decennia later daar nog profijt van hebben? Doen we dat onnadenkend door het najagen van niet realistische ideeën, zoals de stad binnen de ring afsluiten voor al het doorgaand verkeer? Of het langzaam verkeer via snelfietspaden voorrang geven door stoplichten weg te halen, zoals bij het Van Abbemuseum? Of zoals op de Mercuriuslaan / Jasonstraat door gevaarlijke fietspaden aan te leggen? Gaan we meer wegen versmallen waar fietsers en auto’s elkaar letterlijk in de wielen rijden? Worden we massaal min of meer gedwongen om met het openbaar vervoer te reizen? Of worden we in Eindhoven geacht om op de e-bike de wekelijkse boodschappen te doen of ermee naar het werk te rijden? Of maken we van de Vestdijk, zoals nu in uitvoering is een prachtige bloemen- en plantentuin waar het levensgevaarlijk wordt voor de jaarlijks vele honderdduizenden overstekende voetgangers?
Is het niet verstandiger om gelijk onder de Vestdijk en de Stationsweg een tunnel te construeren waardoor de bereikbaarheid van de binnenstad en de doorstroming van het verkeer, die door het rijden op waterstof en elektrisch rijden steeds schoner wordt, zijn gegarandeerd? De LPF zegt zonder twijfels hierover: Doe het nu, nu het nog kan!
De motie: 'Onderzoek eerst de mogelijkheden van twee tunnels voordat de volgende fase van de Vestdijk in uitvoering gaat. ('Dus beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald').
Bijkomend voordeel van de ondertunneling is dat het Stationsplein samen met de nieuwbouw van District-E, het Dommelkwartier, het VDMA-project, het Pulmann Hotel en de gerestaureerde Augustijnenkerk de oppervlakte van de binnenstad wordt verdubbeld. Hoeveel miljoenen kan de exploitatie of verkoop van de extra vierkante meters op- of boven de Vestdijk en boven de tunnel onder de Stationsweg, nota bene midden in het centrum van onze stad, op gaan leveren? Daarom is de investering in tunnels in onze binnenstad dubbel en dik waard. Is daar al over nagedacht?
In tijden van voldoende financiële middelen moet je rekening houden met tijden van schaarste. In de bijbel spreekt men over zeven vette en zeven magere jaren. Het zal u duidelijk zijn voorzitter, dat de fractie van de Lijst Pim Fortuyn de mening is toegedaan dat in de jaren na verkoop van de NRE in 2004 meerdere coalities geen rekening hebben gehouden met het feit dat geld maar één keer kan worden uitgegeven. Ondanks dat de LPF-fractie samen met het Ouderen Appél daar al meer dan tien jaar bij verschillende gelegenheden voor heeft gewaarschuwd, gaat Eindhoven nu van Praalhans naar Schraalhans.
Voor ons ligt de Begroting 2019. Daarin is duidelijk leesbaar dat wij nu aan het begin staan van zeven magere jaren. Tegelijkertijd is er binnen de Gemeente Eindhoven veel achterstallig onderhoud weg te werken. Achterstallig onderhoud dat wij als LPF te veel bureaucratie noemen. Een slim en efficiënt organisatorisch beleid kan ons jaarlijks vele miljoenen euro’s besparen. Zo vinden wij als LPF het dan ook onbegrijpelijk dat de totale personeelslasten van de Gemeente Eindhoven niet alleen in 2018 maar nu ook in de begroting van 2019 met 10 miljoen euro per jaar stijgen. Deze verhoging is in het licht gezien van wat ik zojuist heb gezegd niet met elkaar in overeenstemming.
Ook mag wel eens realistisch naar de verstrekte gemeentelijke subsidies worden gekeken, die ongeveer 10% zijn van de totale Eindhovense begroting. Nadat wij deze subsidieverstrekkingen hebben bekeken, is daar volgens onze fractie zeker 10 á 15 % op te besparen, zonder dat de Eindhovense wereld vergaat.
Even terug naar de zaken waar de grootste tekorten zijn ontstaan zoals de WMO en de Jeugdzorg. In de optiek van de LPF had door een adequate controle vooraf de tekorten in de WMO en Jeugdzorg niet zo ver op hoeven te lopen. Tenminste als het college haar werk gedegen had gedaan. Maar ja, ook hier dempt men de put als het kalf verdronken is. Het gemak dient de mens zal het college gezegd hebben, waarbij de gedachte na mij de zondvloed niet ver weg zal zijn geweest.
Met de zojuist genoemde tekortkomingen is het te gemakkelijk om cliënten van de WMO of Jeugdzorg te korten of een budgetplafond in te stellen. U gaat hen in dit geval straffen voor uw plichtsverzuim. En ondanks het cadeau van 21 miljoen uit de landelijke stroppenpot is het echte probleem nog steeds niet opgelost. U zult in het nieuwe beleid rekening moeten houden dat u tegelijkertijd in de eigen organisatie, inclusief die van WIJeindhoven, de boel op orde moet brengen. Anders gezegd, is het snijden in eigen vlees de enige juiste manier die u kunt toepassen.
U zult begrijpen dat er meer maatregelen noodzakelijk zijn om uit de financiële problemen te komen. Hoewel de meeste lokale belastingen maar een kleine stijging laten zien, zit de grootste stijging in de OZB. Maar helaas is dit onvermijdelijk om financieel schoon schip te maken en het hoofd in Eindhoven boven water te houden.
