Het jaar 2019 is bijna voorbij. Sinterklaas is nog maar net het land uit of de eerste kerstbomen ontsteken hun lichtjes. Licht in de donkere dagen voor kerst. De optimist zal zeggen dat we de kortste dag al bijna gehad hebben. De schaatsliefhebber doet er een schepje bovenop en haalt de oude weerspreuk aan: “Als de dagen lengen, begint de winter te strengen.” Ondertussen tikken de wijzers van de klok de tijd weg. “De tijd gaat snel, gebruik haar wel”. Wie is er niet mee opgevoed? Als er één groep is die de tijd goed besteedt, zijn het de vrijwilligers. Onlangs waren we op bezoek bij één van de vele verenigingen binnen onze gemeente. Het is altijd fijn om met bevlogen mensen in gesprek te zijn. De vrijwilligers, maar liefst 63 procent van de inwoners van onze gemeente doet een vorm van vrijwilligerswerk. Dat is hoger dan het landelijke gemiddelde. Zij leveren een enorme bijdrage aan de leefbaarheid in de kernen of stad. Vrijwilligers hebben tijd of maken tijd vrij om zich in te zetten voor de vereniging of zien om naar de medemens. Stel dat tijd geld is en niemand heeft tijd. Hoe arm zouden we dan zijn? We gaan een stapje verder. Al pratende kwamen we erachter dat het minstens zo belangrijk is dat er mensen in besturen of organisaties zitten die een netwerk hebben richting ondernemers, loonwerkers of agrariërs. Ook deze groepen dragen hun steentje bij en dat gaat vaak onzichtbaar en belangeloos. Als er een paal in de grond moet bij het voetbalveld en de loonwerker rekent niks voor de kraan met machinist. Bij de ijsbaan hapert de veegmachine “Breng maar hier”, zegt het mechanisatiebedrijf. Bij het dorpsfeest moet de stroom aangesloten worden. “Doen de jongens wel even tussendoor”’ zegt de installateur. Er is een actie van de jeugdraad en de aardappelboer stelt de aardappels beschikbaar. Een lokale supermarkt zorgt voor appels en flesjes water onderweg tijdens de wandelvierdaagse of de fietstocht in mei. Kerstbomen nodig voor school? “Tuurlijk, kom ze maar halen.” Op heel veel manieren leveren bedrijven belangeloos en kosteloos een bijdrage aan activiteiten en evenementen. Daar mogen we best vaker aandacht voor hebben. We gaan er altijd maar van uit dat alles geregeld is of gebeurt, bijna vanzelfsprekend. Dit is een mooi moment om al die ondernemers, loonwerkers en agrariërs die hun mensen, tijd, producten of materieel om niet beschikbaar stellen eruit te lichten. Net als al die vrijwilligers zijn ook jullie onbetaalbaar, maar goud waard en daarom een oprecht “Dank je wel!” Tot slot wensen we iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig nieuwjaar! Namens fractie CDA Lochem, Coby Wiltink-Roeterdink, Hermien Wiselius-Kottelenberg, Erik Hoentjen, Bart Ruiterkamp en Bart Vogelzang.
4 documenten
Als tijd geld is
Het jaar 2019 is bijna voorbij. Sinterklaas is nog maar net het land uit of de eerste kerstbomen ontsteken hun lichtjes. Licht in de donkere dagen voor kerst. De optimist zal zeggen dat we de kortste dag al bijna gehad hebben. De schaatsliefhebber doet er een schepje bovenop en haalt de oude weerspreuk aan: “Als de dagen lengen, begint de winter te strengen.” Ondertussen tikken de wijzers van de klok de tijd weg. “De tijd gaat snel, gebruik haar wel”. Wie is er niet mee opgevoed? Als er één groep is die de tijd goed besteedt, zijn het de vrijwilligers. Onlangs waren we op bezoek bij één van de vele verenigingen binnen onze gemeente. Het is altijd fijn om met bevlogen mensen in gesprek te zijn. De vrijwilligers, maar liefst 63 procent van de inwoners van onze gemeente doet een vorm van vrijwilligerswerk. Dat is hoger dan het landelijke gemiddelde. Zij leveren een enorme bijdrage aan de leefbaarheid in de kernen of stad. Vrijwilligers hebben tijd of maken tijd vrij om zich in te zetten voor de vereniging of zien om naar de medemens. Stel dat tijd geld is en niemand heeft tijd. Hoe arm zouden we dan zijn? We gaan een stapje verder. Al pratende kwamen we erachter dat het minstens zo belangrijk is dat er mensen in besturen of organisaties zitten die een netwerk hebben richting ondernemers, loonwerkers of agrariërs. Ook deze groepen dragen hun steentje bij en dat gaat vaak onzichtbaar en belangeloos. Als er een paal in de grond moet bij het voetbalveld en de loonwerker rekent niks voor de kraan met machinist. Bij de ijsbaan hapert de veegmachine “Breng maar hier”, zegt het mechanisatiebedrijf. Bij het dorpsfeest moet de stroom aangesloten worden. “Doen de jongens wel even tussendoor”’ zegt de installateur. Er is een actie van de jeugdraad en de aardappelboer stelt de aardappels beschikbaar. Een lokale supermarkt zorgt voor appels en flesjes water onderweg tijdens de wandelvierdaagse of de fietstocht in mei. Kerstbomen nodig voor school? “Tuurlijk, kom ze maar halen.” Op heel veel manieren leveren bedrijven belangeloos en kosteloos een bijdrage aan activiteiten en evenementen. Daar mogen we best vaker aandacht voor hebben. We gaan er altijd maar van uit dat alles geregeld is of gebeurt, bijna vanzelfsprekend. Dit is een mooi moment om al die ondernemers, loonwerkers en agrariërs die hun mensen, tijd, producten of materieel om niet beschikbaar stellen eruit te lichten. Net als al die vrijwilligers zijn ook jullie onbetaalbaar, maar goud waard en daarom een oprecht “Dank je wel!” Tot slot wensen we iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig nieuwjaar! Namens fractie CDA Lochem, Coby Wiltink-Roeterdink, Hermien Wiselius-Kottelenberg, Erik Hoentjen, Bart Ruiterkamp en Bart Vogelzang.
Ik geef het stokje door aan... Maaike Jimmink
Ik geef het stokje door aan… Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. De laatste keer was ik bij Wessel Ruiterkamp in Harfsen. Het is gelukt om het stokje door te geven aan Maaike Jimmink uit Eefde. Het duurde even tot er een moment was dat we beide konden en zo sprak ik haar onlangs in de theetuin bij de “Hoofdige Boer” in Almen. Wie is Maaike Jimmink? Maaike Jimmink is 36 jaar. Haar ouderlijk huis hoorde vroeger bij Almen, maar sinds de invoering van de postcode is het postadres Eefde. Maaike woont met haar vriend Sjors en hun 2 dochters Josje (bijna 3) en Dani (bijna 1) op het erf van het ouderlijk huis van Maaike. Wat doe je in het dagelijks leven? Maaike is pedagogisch jeugdhulpverlener in Almelo. Ze begeleidt jongeren die om verschillende redenen niet thuis kunnen wonen. Daarnaast is ze in Eefde actief bij de Oranjeverenging en natuurlijk moeder. Wat valt op? Maaike is een aanpakker, organisator en een warme persoonlijkheid. Ik kan me voorstellen dat de jongeren die ze begeleidt blij zijn als Maaike op de groep is. Omdat ze eigenlijk tijd te kort komt om alles te doen wat ze leuk vindt, heeft Maaike keuzes moeten maken. Dat betekent niet langer actief zijn bij de toneelvereniging, hoe leuk toneelspelen ook is. En kiezen tussen de carnavalsvereniging in Gorssel of de Oranjevereniging in Eefde. “Ik vind de Oranjevereniging met al haar festiviteiten dan net iets leuker om me voor in te zetten en bovendien is het in mijn eigen dorp”, aldus Maaike. “Maar ik doe nog wel ieder jaar met een act mee aan het vrijdagavondprogramma tijdens het carnaval in Gorssel.” Wat maakt Eefde bijzonder? Eefde is een gemêleerd dorp, maar er gebeurt van alles. Vooral de Oranjevereniging organiseert een aantal grote activiteiten die qua voorbereiding veel tijd vergen. Als bestuurslid heeft Maaike de jeugd onder haar hoede. Ze probeert hen te betrekken en enthousiast te maken om mee te doen aan de diverse onderdelen. Dat is best een uitdaging. “Wat vindt een jongere nu nog leuk om te doen? Ze krijgen zoveel prikkels van buitenaf. Het is best moeilijk om voor die groep iets te verzinnen”, vindt Maaike. Koningsdag, Oranjefeesten of de lichtjesoptocht met het Najaarsfeest zijn de jaarlijks terugkerende evenementen. “Het bestuur van de Oranjevereniging is in korte tijd vernieuwd en de gemiddelde leeftijd van de bestuursleden is behoorlijk gedaald. Wij geven een andere invulling aan het programma zoals Eefde dat jaren gewend was. Nieuwe mensen, met nieuwe ideeën. Je moet ook durven veranderen. De opvatting “We hebben het toch altijd zo gedaan?” is een valkuil. Als je merkt dat de groep die het aanspreekt kleiner wordt, zul je wat nieuws moeten proberen om het voor zoveel mogelijk mensen leuk te houden”, aldus Maaike. “Dat lukt niet altijd en dan probeer je weer wat anders. Zo was dit jaar de dorpsquiz een nieuw onderdeel op het programma tijdens het Eefdese Feest. Een groot succes. Ik kan er zo van genieten als ik zie dat de mensen plezier hebben van hetgeen we hebben georganiseerd. Daar kan ik gewoon blij van worden.” Wat ze vooral fijn vindt aan Eefde is het dorpse. Dat de mensen in de winkel belangstelling tonen voor elkaar. Maaike: “Dat is zo waardevol, even vragen hoe het met jou of met de kinderen gaat. Dat is niet beklemmend, maar dat voelt gewoon goed”. Wat kan er beter? Het nieuwe plein bij ’t Hart zou best wat meer uitnodigend mogen worden. Een plek waar je elkaar ontmoet. “Zoiets als de waterwerken bij de IJssel in Zutphen of een gezellige picknickbank. Voor de kermis en de presentaties van de deelnemers aan de lichtjesoptocht is het een geschikte plek, maar ik zie daar best meer mogelijkheden”, aldus Maaike. Wat ze jammer vindt is dat de gemeente de subsidies voor verenigingen steeds verder terugdraait. “Ik snap wel dat de gemeente niet alles in stand kan houden, maar als je levendige kernen wil, mag daar best wat tegenover staan. Je kunt niet alles bij de inwoners neerleggen.” En verder? Maaike kan intens genieten wanneer ze met haar kinderen over de dijk langs het Twentekanaal loopt. “Dat we hier mogen wonen, zo mooi. De rust… Dat zie ik als een groot voorrecht.” Tot slot Wat was het fijn om weer een inwoner te ontmoeten die zich zo inzet voor haar omgeving. Zoveel enthousiasme en betrokkenheid. Denken in mogelijkheden. Dat typeert Maaike. In iedere kern heb je drijvende krachten nodig, want niks gaat vanzelf. Maaike is er in Eefde eentje van. Maaike, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.
Ik geef het stokje door aan…
De reis door de gemeente gaat verder. Na Lochem, Barchem, Laren, Exel, Harfsen en Epse, is Gorssel de volgende bestemming. Zo spreken we iedere keer een inwoner uit een andere kern. We doen dit om te horen wat er leeft en speelt in de gemeente Lochem en vooral ook wat hen bezighoudt. Marja Peters uit Epse gaf het stokje door aan Henk Veenendaal uit Gorssel. Onlangs sprak ik Henk in Eetcafé De Hoek. Henk straalt de rust zelve uit, maar schijn bedriegt. “Het is prachtig wonen in Gorssel”, aldus Henk. Hij draagt daar zeker een steentje aan bij. Wie is Henk Veenendaal? Henk Veenendaal is in Deventer geboren, maar zijn ouders verhuisden naar Gorssel toen hij één jaar was. Hij is getrouwd met Corrie. Hun zoon Steven woont niet meer thuis. Wat doe je in het dagelijks leven? Henk heeft jarenlang in de autobranche gewerkt. Intussen is hij met pensioen. Dat betekent niet dat hij thuis achter de geraniums zit. Henk is bestuurslid van het Openluchttheater in Gorssel. De Stichting Openluchttheater Gorssel is beheerder van het theater en het park. Bestuursleden en vrijwilligers verzorgen de programmering, onderhouden het theater en het park en organiseren de voorstellingen ‘met de diepgewortelde gedachte dat inwoners van Gorssel en omstreken moeten kunnen blijven genieten van het brede culturele aanbod van onze streek op deze bijzondere plek’, zo staat het op de site vermeld. Er zijn zes voorstellingen per jaar en dankzij de vele sponsors en vrienden beschikt het theater binnenkort over een toilet en bergruimte. “Zo mooi om hier als bestuurslid een bijdrage aan te kunnen leveren”, aldus Henk. Eén dag in de week rijdt Henk als vrijwilliger op de bus van SWL. Hij brengt en haalt ouderen naar de dagopvang. Geweldig om te doen. Maar het heeft ook een andere kant en dat houdt hem bezig: “Sommige mensen vertellen je onderweg vijf keer hetzelfde. Dan is het ieder keer weer naar als je zo iemand alleen thuis achterlaat. Kinderen wonen ver weg. Wie kijkt er met regelmaat naar om? Eigenlijk kan het niet.” En verder? De meeste Gorsselnaren denken bij de naam Henk Veenendaal aan “Gorssel huilt”. Al 15 jaar organiseert Henk dit smartlappenfestijn samen met Erik Bötzel. Ieder jaar kiezen ze uit alle inzendingen de 20 beste tranentrekkers. De deelnemers worden begeleid door een live-band onder leiding van Henk. Dat betekent de nodige voorbereiding. “Soms moet de toonhoogte van de originele versie aangepast worden, dan wordt er uiteraard geoefend met als doel een spetterend of eigenlijk ontroerend optreden.” Sinds 2015 vindt dit evenement op de zaterdag voor IJsseljazz plaats. “Het Nijverheidspleintje voor de Hoek is dan toch al ingericht voor IJsseljazz en dat blijkt een uitstekende locatie.” Het mooie van dit evenement is dat deelnemers elkaar een aantal keren ontmoeten en dat schept een band. Dergelijke contacten kunnen op andere momenten heel belangrijk zijn, zoals bijvoorbeeld bij het vinden van vrijwilligers voor een activiteit. Wat valt op? Sinds de komst van museum MORE trekt Gorssel veel bezoekers. Dat heeft een enorm impuls gegeven aan het dorp. Opvallend is dat de straten rond het museum nu een wekelijkse veegbeurt krijgen. “De gemeente heeft vast opdracht aan Circulus Berkel gegeven dat Gorssel er verzorgd uit moet zien. Dat was eerder wel anders”, lacht Henk. Behalve bezoekers komen er ook veel nieuwe inwoners van elders naar Gorssel. Dat maakt het lastig om een eenduidig geluid als dorp te geven. Er zijn zoveel verschillende belangen. Maar toch vindt Henk het een geweldig dorp om te wonen. “Een losse opmerking tussendoor heb ik nog wel. Ik vind onze Burgemeester Sebastiaan van ’t Erve een kei. Hij interesseert zich voor iedereen, laat zich veel zien, hij verbindt als geen ander en is oprecht. Een mooi mens dus.” Wat kan er beter? De voetpaden zijn slecht. De tegels liggen schots en scheef. Het is voor mensen in een rolstoel bijna niet te doen. Ze worden tijdens een wandeling behoorlijk heen en weer geschud. Zeker rond de Borkel en langs de Hoofdstraat is dat een aandachtspunt. “Juist daar waar veel ouderen wonen, moet je als gemeente zorgen dat de paden goed begaanbaar zijn. En bij de nieuwbouw van de Borkel is beloofd dat er een oversteekplaats of zebrapad zou komen. Dit is er nog steeds niet.” Maar een week na ons gesprek is er toch wat gebeurd: Er staan sinds 13 november witte strepen op het asfalt van de Hoofdstraat ter hoogte van de Borkel. Dat is een begin. Aan wie draag je het stokje over? Henk draagt het stokje over aan Jan Nieuwburg uit Eefde. Binnenkort ga ik met Jan een kopje koffie drinken. Tot slot Wat fijn om te horen dat iemand zo blij is met de plek waar hij woont. Gorssel heeft volgens Henk zoveel te bieden. Sommige mensen mopperen wel eens dat Gorssel zover van Lochem ligt. Dat hoor je Henk niet zeggen. Behalve dat het voor ouderen prettig zou zijn om bijvoorbeeld een rijbewijs of paspoort gewoon in de Gorsselse ‘Oldenhof’ af te kunnen halen. “Maar hoe vaak moet je als inwoner naar Lochem? Dat het in een dorp fijn is om te wonen ligt toch voor een groot deel aan de inwoners zelf?” Dat kan wel zijn. Maar dat gaat niet vanzelf. Zonder vrijwilligers zoals Henk, zou het in Gorssel heel anders zijn. Henk, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink