Maria Camacho schrijft over haar ervaring als beginnend raadslid. Maria vervangt Paula Donswijk tijdens haar afwezigheid. Maria: “In het begin dacht ik dat ik een protocol zou krijgen om te leren hoe ik een goed raadslid zou moeten worden.”
Heel snel ben ik er achter gekomen dat het op die manier niet zou gebeuren, dat er andere dimensies zitten aan raadslid worden. Raadslid zijn is een ambachtelijk kunstwerk, dat je moet leren met vallen en opstaan. Voor een perfectionist als ik was deze ontdekking een confrontatie met de eisen die ik aan mijzelf stel, maar tegelijkertijd was het een bevrijding.
De sturing door onze fractievoorzitter, Maarten, vind ik cruciaal in deze fase. De ruimte die hij aan ons geeft, de manier hoe hij ons prikkelt om wat te vinden van de onderwerpen die wij bestuderen en het vertrouwen dat hij toont in onze eigen visie stel ik op prijs. Maarten neemt ons niet mee aan de hand om ons de “ kunst” van een goed raadslid te leren , maar hij laat los en volgt ons zorgvuldig op de achtergrond zodat wij ons evenwicht zelf leren vinden. Maarten is ook bereid om in te grijpen wanneer dat nodig is.
De sfeer binnen de fractie is vriendelijk en collegiaal. Iedereen werkt er hard aan om het beste uit zichzelf te halen, om te proberen zich goed te profileren als D66’er en daardoor maatschappelijke doelen te bereiken.
Zoals onze burgemeester zegt: de mooiste bijbaan die er bestaat is de baan van volksvertegenwoordiger. Maar hier moet ik oppassen, want de kansen die jij ziet om dit mooie” kunstwerk” te voltooien zijn er zoveel dat voor je het weet het werk een passie wordt. Maar zoals iedereen weet moeten we met passies allemaal leren omgaan.
Luz Maria Camacho
