Poliflw

Zojuist (09-10-2018) kreeg ik van Alexander Pechtold de fractievoorzittershamer. Een grote verantwoordelijkheid, en een nog grotere eer. De fractie stelde unaniem het vertrouwen in mij als nieuwe voorzitter.

Dit weekend nam Alexander op ons congres in Den Bosch na 12,5 jaar afscheid als fractievoorzitter en partijleider. Hij heeft mij geïnspireerd om lid te worden van D66. Zijn moed, idealen en zijn scherpte in het debat hebben onze partij groot gemaakt en onze samenleving verrijkt. We gingen van 3 naar 19 zetels. Van oppositie naar constructieve oppositie naar coalitie. Een enorme prestatie. Ik wil voortbouwen op wat Alexander met de partij heeft neergezet. Werken aan de toekomst.

Voor wie mij nog niet goed kent, ik ben Rob, 31 jaar, geboren in Brabant. Samen met mijn vriend woon ik in een dorpje vlakbij Nijmegen. Ik ben bijna 8 jaar lang fractievoorzitter geweest van D66 Nijmegen en sinds maart 2017 zit ik in de Tweede Kamer. Daar heb ik hard gewerkt aan de historische klimaatwet en aan het klimaatakkoord. We zetten daarmee eindelijk grote stappen naar een schone toekomst.

Dat soort stappen wil ik blijven zetten. Vooruit. Niet alleen maar kleine stapjes, maar het verwezenlijken van grote idealen. Ik wil bijdragen aan een land dat met optimisme naar de toekomst kijkt. Een land waarin we eerlijk delen. Een land dat vooroploopt in de aanpak van de klimaatcrisis.

Mijn generatie wil dat klimaatverandering nú wordt aangepakt. Dat we over onze schaduw heen stappen. Dat we niet zwelgen in het eigen gelijk. Maar samenwerken.

Het regeerakkoord wordt getekend door de idealen van D66. Het is aan de Kamerfractie zeker te stellen dat we van papier naar praktijk gaan. En er is meer dan het regeerakkoord. We gaan verder met onze eigen ideeën en met onze eigen agenda voor de toekomst. Ik heb er onwijs veel zin in!

Ik hoop je snel te zien op een van de D66-bijeenkomsten in het land.

Rob Jetten Fractievoorzitter Tweede Kamer

The post Rob Jetten volgt Alexander Pechtold op appeared first on D66 Vijfheerenlanden.

Bijna 12,5 jaar geleden kozen jullie mij voor de eerste keer tot lijsttrekker. Het was op ons congres in Den Haag. Dáár begon het. Dáár begon het avontuur. Dáár stapte ik het podium op. En vandaag, vandaag eindigt het. Op ons congres in Den Bosch stap ik het podium af. Na 12,5 jaar maak ik als partijleider de balans op en concludeer ik: ik heb alles gegeven, we hebben er alles uitgehaald, het is tijd voor nieuw leiderschap.

Het juiste moment om afscheid te nemen van de politiek bestaat niet. Twitteraars, reaguurders en andere gezelligerds, ze zullen ongetwijfeld denken – én gaan schrijven – dat recente publicaties mij tot dit besluit hebben gebracht. Ik moet ze teleurstellen. Dierbaar is mijn herinnering aan het moment in maart dat ik met mijn kinderen besprak dat ik dit najaar zou stoppen. Het was tijdens het eten. Mijn dochter en zoon, beide puberende tieners, keken me opgelucht aan. “Goed zo pap, dan ben je mooi wat vaker thuis.” Waarna meteen ook de bezorgdheid toesloeg: “Ga je ons huiswerk dan ook doordeweeks overhoren?”

Mijn kinderen vroegen ook: waarom nu? Een vraag die ik de afgelopen weken vaker kreeg. Een logische vraag. Na de verkiezingen van 2017 had ik één duidelijk doel. Mijn einddoel: D66 in het kabinet brengen. Vele jaren constructieve oppositie hadden mij gesterkt in het idee: we kunnen het aan. De partij was hongerig om de idealen te verwezenlijken. Regeringsdeelname was dus partijbelang. Is partijbelang. En is ook – zo bleek in de lange formatie – landsbelang. We waren er klaar voor. We wisten wat we wilden bereiken. En we hadden uitstekende mensen voor deze klus.

We zijn een jaar verder. Onze bewindspersonen drukken hun stempel. Onze ideeën vinden hun weg naar de samenleving. Onze fractie van negentien is goed uit de startblokken gekomen. Want ook dat heeft tijd nodig. Een grotere, vernieuwde fractie van negentien moet z’n weg vinden. Heeft z’n weg gevonden. En is nu klaar voor een nieuwe fase.

Ik ben dankbaar voor waar de partij nu staat. We hebben een unieke plaats verworven. Natuurlijk, het gaat even wat minder met de kiezersgunst. Daar sluit ik de ogen niet voor. Maar dat hebben we eerder meegemaakt. Dat brengt ons niet in verwarring. Ik ben ervan overtuigd dat mensen weer gaan zien dat bij de verkiezingen een stem op ons een waardevolle stem is. Want vergeet niet wat we zijn. Een stabiele middenpartij. Regeringspartij. De grootste liberale ledenpartij. De grootste progressieve partij van Nederland.

We zijn geprezen om onze ‘constructieve oppositie’. Omdat we geloven dat Nederland alleen vooruitkomt als we samenwerken. Met oog voor de ander. Met oog voor de samenleving als geheel.

En ik wil jullie allemaal natuurlijk nog iets meegeven. Blijf waakzaam als anderen zich in slaap laten sussen. Blijf de openheid verdedigen waar anderen de geslotenheid omarmen. Blijf opstaan tegen het venijnige populisme, tegen onverdraagzaamheid. Ik heb met hart en ziel gewerkt aan een waardig alternatief. Tegen recht en onzin. Voor recht en redelijkheid.

Vandaag stap ik van het podium. Een tikkeltje weemoedig. De partij in m’n hart. Maar bovenal vastberaden. En nieuwsgierig naar wat morgen brengen zal. Een plan is er nog niet. Zin wel.

Zin in een nieuw avontuur.

Het is mooi geweest.

Het ga jullie goed.

Alexander Pechtold

The post Afscheid Alexander Pechtold appeared first on D66 Vijfheerenlanden.