Het afgelopen weekend vond het halfjaarlijks DWARScongres plaats. Dit keer verzamelden allemaal enthousiaste DWARSers zich in BlueCity te Rotterdam. Dit is een oud tropisch zwembad, wat nu wordt gebruikt voor allerlei duurzame initiatieven, zoals oesterzwammen kweken op koffiedik. Een goede locatie voor een groep GroenLinkse Jongeren om na te denken hoe we de wereld een mooiere plek willen maken dus! Deze locatie betekende wel dat we zaterdag al om 6.16 uur de trein moesten hebben vanuit Enschede.
Naast de gebruikelijke verantwoordingen van het bestuur, de RvA en OverDWARS (het ledenblad van DWARS) en de inhoudelijke discussies en stemmingen over de wijzigingsvoorstellen voor het politiek programma, was er op zaterdag ook tijd voor twee sprekers. De eerste was Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib. Zij hield een interessant, leuk en ook grappig verhaal over de ontwikkelingen die ze heeft gezien in haar tijd in de landelijke politiek, ze vertelde over haar vurige wens dat de Tweede Kamer een betere afspiegeling wordt van de maatschappij (te beginnen bij de man-vrouwverhouding) en over hoe het is om actief te zijn in de Nederlandse politiek met haar Marokkaanse achtergrond.
Ook was er een lokale spreker: Judith Bokhove, wethouder van GroenLinks te Rotterdam. Er was ook geruime tijd voor vragen, waarbij vooral de Rotterdamse aanwezigen hun DWARSe geluid lieten horen.
Na een gezamenlijke veganistische maaltijd was het tijd om naar het traditionele feest te gaan. Met enige (on)gepaste trots kan ik zeggen dat de Enschedese delegatie tot in de vroege uurtjes Rotterdam onveilig heeft gemaakt en we desondanks zondag weer op tijd aanwezig waren.
De zondag stond in het teken van de verkiezingen voor de Raad van advies, de verantwoording van verschillende commissies en het vaststellen van de begroting. Ook was er weer een spreker: Diederik ten Cate, woordvoerder van GroenLinks. Helaas heb ik hier niks van meegekregen, want als lid van de stemtelcommissie was ik bezig met de stembiljetten van de RvA-verkiezingen.
Aan het eind van het congres is het altijd tijd voor de moties. Deze zijn soms heel serieus, maar vaak ook grappig bedoeld. Toen dit alles was afgerond was het alweer tijd om afscheid te nemen, snel nog wat van de overgebleven broodjes van de lunch mee te pakken en naar de trein te gaan. Na een lange reis waren we rond 21.00 uur thuis en is iedereen snel naar bed gegaan. --------------
Verslag van Paula Geurtzen