Poliflw

Medio juni jl. heeft de gemeente Nunspeet het project ‘Aan de slag met verkeersknelpunten Vierhouten’ opgestart en tot medio juli kunnen inwoners van Vierhouten ideeën indienen. Terecht is de aandacht in eerste instantie gericht op de inwoners van Vierhouten zelf. Op een enkel punt is echter het belang van een bepaalde weg groter dan die van alleen de Vierhoutenaren en dat is in dit geval de Gortelseweg. Zowel voorstanders en ook tegenstanders van een gedeeltelijk af te sluiten Gortelseweg roeren zich. “In dit stadium van het project is”, aldus Koos Meijer, “de politiek nog niet aan zet om uitspraken te doen en dat doet het CDA dus niet”. Koos vervolgt: “Maar het bredere belang van de Gortelseweg vraagt wel om een bredere benadering en analyse van de onderkende problematiek rondom deze weg, een problematiek die ook bij ons duidelijk bekend is”. Het CDA heeft nadrukkelijk al meerdere malen bij het college aandacht gevraagd voor de verkeersveiligheid in het algemeen en met name die van fietsers en wandelaars op deze weg. En zij zijn zich ervan bewust dat deze weg een Natura2000 gebied doorkruist, waarbij het verkeer overlast, hinder of schade veroorzaakt en ook gevolgen voor het milieu heeft. En het verkeer tast ook nog eens het karakter van de stiltefunctie van het gebied aan.   Koos Meijer voegt er nog een paar problemen bij: Voor het verkeersadernetwerk op de Noord-Veluwe is deze weg de enige directe weg in de west-oost verbinding tussen de N310 (Nunspeet - Elspeet) en de N792 (Epe - Vaassen) en dan met name richting Emst en Vaassen en de horeca- en recreatiebedrijven in het gebied tussen de A28 en de A50. En als kers op het toetje heeft deze weg een hoog recreatief karakter vanwege het omringende natuurschoon en de kans op, maar ook gelijktijdig het risico van, wildzichtbaarheid”. Voor het CDA reden om het college vragen te stellen om op een zo kort mogelijke termijn opening van zaken te geven m.b.t. de Gortelseweg. In de beantwoording van de vragen schept het college wel duidelijkheid, maar daadkracht is nog een ander punt.

In het al lang lopende proces van het realiseren van het project Stationsgebied zijn er, gelukkig, al heel veel belangrijke stappen gezet. De actuele situatie is dat de gemeenteraad ingestemd heeft met het Voorlopig Ontwerp + en de daarbij behorende gelden. In het daaropvolgend technisch beraad is er op meerdere zaken door de experts toelichting gegeven over het hoe, wat en het waarom van het nu voorgestelde ontwerp en de mogelijke alternatieven daarop. In de diverse toelichtingen en vragen vanuit de raadsleden kwam het begrip ’ruimte’ veelvuldig naar voren. Een van de experts verwoordde dat als volgt: “Het is vechten om de ruimte”. Als voorbeeld daarvan mag een geplande fietsroute gelden. Nadrukkelijk werd er door de verschillende partijen aangegeven dat het meer dan wenselijk is om die bewuste fietsroute noord van de hoofdweg te gaan leggen. De reactie van de expert was positief, maar gelijktijdig benoemde hij het probleem: ruimtegebrek. Koos Meijer, fractievoorzitter van CDA Nunspeet, geeft verder aan dat het CDA vanaf het begin van het proces erop aangedrongen heeft dat de gemeente de algehele regie over alle benodigde gronden zou moeten krijgen. Op sommige plaatsen is dat uitstekend gelukt met de aankoop van de Stroopstok en Joris. Helaas is dat (nog) niet gelukt met het gebied tussen het karakteristieke gebouw van Rookoven en de Winckelweg, inbegrepen het tankstation en het voormalige Welkoopgebouw. Ook op het Stationsplein zelf zijn er mogelijkheden om meer ruimte te creëren. Het CDA heeft het college gevraagd in hoeverre verwerving van de benodigde ruimte nu nog mogelijk is. Het antwoord van het college was nogal behoudend en deels af gedaan als was niet nodig en is niet aangeboden. Hier komt mogelijk een waarheidsbevinding om de hoek kijken!

Het landgoed Erica kent in Nunspeet een lange geschiedenis met als treurig einde de grote brand in het voormalig sanatorium en het gekraakt zijn van de voormalig directeurswoning. Met name het laatstgenoemde pand heeft in de afgelopen jaren voor veel onrust in de woonomgeving gezorgd waarbij de term ‘vrijstaat Erica’ steeds verder boven kwam drijven. De ontwikkelingen in en rondom het gekraakte pand en met name de overtredingen van de Opiumwet waren aanleiding om op 8 november 2018 een formeel sluitingsbevel uit te vaardigen. En dat had effect, met deze sluiting werd de rust weer teruggebracht en er werden stappen ondernomen om de ruïne van het sanatorium te gaan slopen. In het afgelopen jaar is er daadwerkelijk met de sloopwerkzaamheden begonnen, maar die zijn nog steeds niet afgerond. De eigenaar van het landgoed Erica is ook al jaren bezig haalbare bouw- en inrichtingsplannen te ontwikkelen voor het betreffende gebied, maar tot op heden zonder zichtbaar resultaat. Omdat het sluitingsbevel slechts één jaar van kracht was, is het nu niet meer van toepassing en dat moment stond blijkbaar ook op de kalender van potentiële krakers. In het afgelopen weekend werden door meerdere omwonenden de nodige kraakactiviteiten waargenomen en er werd door hen aan de bel bij de politie getrokken. Maar helaas, die gaven aan weinig te kunnen doen. Eenzelfde reactie kreeg het bestuur van de stichting Spoorlijn -Transferium-A28 (STA) ook van de gemeentelijke contactpersoon en van de eigenaar hoorden zij niets. De fractie van het CDA voorziet dat deze ontwikkelingen weer gaan leiden tot veel buurtoverlast en ongewenst gedrag in en rondom het gemeentelijk monument directeurswoning landgoed Erica. Koos Meijer, fractievoorzitter van het CDA, zegt daarover: “Wij zijn ons ervan bewust dat ingrijpen in het kader van een overtreding van bijvoorbeeld de Opiumwet pas kan gebeuren na het constateren daarvan. Daar op wachten is voor het CDA een te passief gedrag, wij verwachten een proactieve daadkracht van het gemeentebestuur”. Om zo snel mogelijk duidelijkheid te krijgen over wat kan er nu wel of niet door de gemeente gedaan worden heeft de CDA-fractie een tiental vragen aan het college gesteld. Dat zijn er veel, maar het gaat ook ergens over. “Het gaat over de invulling van een bijna ’vergeten’ gebied in Nunspeet” aldus Koos Meijer, “het gaat om het woongenot van de bewoners van het grote gebied daaromheen en zeker ook om hun veiligheidsgevoel”. De laatste vraag gaat over het landgoed Erica om het wel als potentieel woningbouwgebied te benoemen. Koos Meijer licht toe: “In juli jl. hebben wij een voorstel daarvoor gedaan, maar het college antwoordde dat het vanwege diverse aspecten het een lastige uitdaging zou worden en dat er veel natuur verloren zou gaan.De actuele vraag nu is of dat antwoord, gezien de huidige ontwikkelingen rondom de woningbouwbehoefte en de rechtelijke uitspraak over het vestigen van het voorkeursrecht in het gebied ’t Hul Noord, nog wel past”

Het landgoed Erica kent in Nunspeet een lange geschiedenis met als treurig einde de grote brand in het voormalig sanatorium en het gekraakt zijn van de voormalig directeurswoning. Met name het laatstgenoemde pand heeft in de afgelopen jaren voor veel onrust in de woonomgeving gezorgd waarbij de term ‘vrijstaat Erica’ steeds verder boven kwam drijven. De ontwikkelingen in en rondom het gekraakte pand en met name de overtredingen van de Opiumwet waren aanleiding om op 8 november 2018 een formeel sluitingsbevel uit te vaardigen. En dat had effect, met deze sluiting werd de rust weer teruggebracht en er werden stappen ondernomen om de ruïne van het sanatorium te gaan slopen. In het afgelopen jaar is er daadwerkelijk met de sloopwerkzaamheden begonnen, maar die zijn nog steeds niet afgerond. De eigenaar van het landgoed Erica is ook al jaren bezig haalbare bouw- en inrichtingsplannen te ontwikkelen voor het betreffende gebied, maar tot op heden zonder zichtbaar resultaat. Omdat het sluitingsbevel slechts één jaar van kracht was, is het nu niet meer van toepassing en dat moment stond blijkbaar ook op de kalender van potentiële krakers. In het afgelopen weekend werden door meerdere omwonenden de nodige kraakactiviteiten waargenomen en er werd door hen aan de bel bij de politie getrokken. Maar helaas, die gaven aan weinig te kunnen doen. Eenzelfde reactie kreeg het bestuur van de stichting Spoorlijn -Transferium-A28 (STA) ook van de gemeentelijke contactpersoon en van de eigenaar hoorden zij niets. De fractie van het CDA voorziet dat deze ontwikkelingen weer gaan leiden tot veel buurtoverlast en ongewenst gedrag in en rondom het gemeentelijk monument directeurswoning landgoed Erica. Koos Meijer, fractievoorzitter van het CDA, zegt daarover: “Wij zijn ons ervan bewust dat ingrijpen in het kader van een overtreding van bijvoorbeeld de Opiumwet pas kan gebeuren na het constateren daarvan. Daar op wachten is voor het CDA een te passief gedrag, wij verwachten een proactieve daadkracht van het gemeentebestuur”. Om zo snel mogelijk duidelijkheid te krijgen over wat kan er nu wel of niet door de gemeente gedaan worden heeft de CDA-fractie een tiental vragen aan het college gesteld. Dat zijn er veel, maar het gaat ook ergens over. “Het gaat over de invulling van een bijna ’vergeten’ gebied in Nunspeet” aldus Koos Meijer, “het gaat om het woongenot van de bewoners van het grote gebied daaromheen en zeker ook om hun veiligheidsgevoel”. De laatste vraag gaat over het landgoed Erica om het wel als potentieel woningbouwgebied te benoemen. Koos Meijer licht toe: “In juli jl. hebben wij een voorstel daarvoor gedaan, maar het college antwoordde dat het vanwege diverse aspecten het een lastige uitdaging zou worden en dat er veel natuur verloren zou gaan.De actuele vraag nu is of dat antwoord, gezien de huidige ontwikkelingen rondom de woningbouwbehoefte en de rechtelijke uitspraak over het vestigen van het voorkeursrecht in het gebied ’t Hul Noord, nog wel past”

De gemeente Nunspeet staat aan de vooravond van wat waarschijnlijk het grootste gemeentelijk project ooit gaat worden; de herontwikkeling van het gehele stationsgebied inclusief de onderdoorgangen onder de spoorlijn. Het wordt een megaproject in omvang, in de effecten daarvan en ook in financiële zin. Projectwethouder Marije Storteboom en haar projectteam hebben er een dagtaak aan om alle plannen uitgewerkt te krijgen en, niet onbelangrijk, ook het financieringsvoorstel daarvan rond te krijgen. Dat laatste gaat best de goede kant op. Pro Rail, de provincie en het Rijk hebben als co-financierdes zich al aan het project verbonden. Maar het helemaal financieel dicht krijgen is nog wel een grote uitdaging en een zoektocht in de scala van potentiële subsidiemogelijkheden. De CDA-fractie werkt actief aan die zoektocht mee door CDA Kamer- en Statenleden uit te nodigen om hier in Nunspeet te komen kijken en hier ter plekke een beeld te krijgen van hoe Nunspeet het stationsgebied wil gaan herinrichten. 2de Kamerlid Mustafa Amhaouch en de Statenleden Daisy Vliegenthart en Hans van de Ark hebben zich door Marije Storteboom laten bijpraten en hebben het stationsgebied bekeken. Er zijn veel vragen en evenzoveel antwoorden die door het ter plekke zien nog eens versterkt werden. “Zo’n bijeenkomst als vandaag geeft duidelijk aan waar de gemeente Nunspeet mee bezig is en elke externe steun op welk moment en plaats dan ook is in het voordeel van de gemeente” aldus Koos Meijer, fractievoorzitter van CDA Nunspeet. En dat beelden meer zeggen dan woorden werd benadrukt door het gezelschap mee te nemen naar het viaduct Vennenpad over de A28. Omringt door de bosrijke omgeving werd het iedereen duidelijk wat de voorgenomen kaalslag door Rijkswaterstaat zou kunnen gaan beteken. Gelukkig komt er steeds meer tegendruk om die bomenkap niet of in ieder geval anders te gaan doen. Vandaag zijn er door de CDA-fractie van de 2de Kamer wederom vragen daarover aan de minister gesteld.

Onze afdelingsvoorzitter André Russchen in de politieke column HaH Nunspeet van 4 juni 2019 Gemeenten worden geacht een volwaardig lokaal aanbod te hebben voor ondersteuning en zorg. Bij lokale dienstverlening wordt hierbij vervolgens algauw gekeken naar de inzet van vrijwilligers. Ook in Nunspeet wordt gebruik gemaakt van alle kwaliteiten van de mensen in de gemeente, en het is nog gratis ook of toch niet? Gratis? Dat is wat vaak gedacht wordt over de inzet van vrijwilligers. Dat kost niets. Maar dat is natuurlijk niet waar. En dat is iets wat gemeenten zich moeten realiseren als ze een deel van hun beleid door vrijwilligers laten uitvoeren. Vrijwilligerswerk moet gecoördineerd worden, vrijwilligers hebben begeleiding of training nodig, er moet geïnvesteerd worden in het behoud van de vrijwilligers en het aantrekken van nieuwe krachten. Het werk moet voor hen ook aantrekkelijk blijven! Waar de vraag vroeger vooral ging over bijvoorbeeld gezelschap en simpele klussen, vraagt men nu steeds vaker gekwalificeerde mensen die iets naast hun baan willen doen. In de sport, in de kunst of in de zorg. Dat is ook het gevolg van verenigingen die, met de blik op de wereld, steeds professioneler moeten worden. En dan heb ik het nog niet over de know-how om een subsidie aan te vragen of financiële of juridische zaken. Een vrijwilliger is niet gratis Gemeenten moeten zich realiseren dat wanneer zij subsidie geven aan sportverenigingen of aan welke organisatie dan ook die met vrijwilligers werkt, vrijwilligers geld kosten. En dat als je gaat schaven aan budgetten en geen geld voor de vrijwilligers incalculeert, de budgetten uitgeput raken, en de hele vereniging ter ziele gaat. Het CDA Nunspeet heeft oog voor die vrijwilliger en alle verenigingen en stichtingen in onze mooie gemeente Nunspeet. Sinds november 2017 mag ik voorzitter van CDA Nunspeet zijn en met een enthousiaste groep mensen, waaronder onze twee raadsleden Koos Meijer en Karel van Bronswijk, proberen wij verbindend te zijn tussen de gemeente Nunspeet en haar inwoners met een positief kritisch geluid in de raadsvergaderingen. CDA Nunspeet midden in de samenleving!

In de landelijke en regionale pers verscheen recent een artikel over het functioneren van de Twentse Europarlementariër Annie Scheijer-Pierik. In het artikel werd geconcludeerd dat Annie Schreijer met te veel hagel ‘schiet’. In haar reactie gaf Annie aan dat ze zich in die constatering wel kon vinden. “Ik doe heel veel en dan ‘schiet’ je ook raak”. En dat ‘raken’ werd overduidelijk tijdens haar bezoek aan Nunspeet op 9 mei jl. Haar veelzijdigheid en breed georiënteerde kennis kwam op de bezochte plekken duidelijk naar voren. CDA Nunspeet had een drietal bezoekpunten voor Annie georganiseerd. Begonnen werd bij de kraal aan de Schotkampweg in Elspeet waar, letterlijk omringd door de schaapskudde, het gesprek ging over de kudde, de paarse heide en de problematiek rondom het natuurbeheer. Wethouder Marije Storteboom en Jan van Unen, voorzitter van de Stichting Schaapskudde gemeente Nunspeet, namen Annie mee in de uitdagingen rondom deze thema’s. Vervolgens werd koers gezet naar boer Kees Kleijer aan de Kolmansweg in Nunspeet. Daar werd Annie welkom geheten op het haar welbekende terrein van het boerenbedrijf. Noodzakelijke innovatie, maar ook de opgelegde maatregelen die allerlei beperkingen opleggen, kwamen aan bod. Wethouder Jaap Groothuis, ook geen onbekende op dit gebied, liet zich hier goed horen, ingegeven vanuit de gemeentelijke betrokkenheid en uitdagingen. Het derde en laatste station was een bezoek aan het Bezoekerscentrum aan het Transferium waar gastheer Henk Jan Borsboom iedereen van harte welkom heette. Zonder de inwendige mens te vergeten werd er in een geanimeerd gesprek wel duidelijke taal gesproken. Henk Jan ging in op de problemen die hij met de aanleg van het klimbos ondervindt door de stroperige besluitvorming en de Natura-2000 beperkingen. Nadat Koos Meijer, de CDA-fractievoorzitter, de betrokkenheid van het CDA bij de ontwikkeling van het stationsgebied in een sneltreinvaart had gepresenteerd, zoomde Marije Storteboom vol energie in op nu lopende ontwikkelingen van dat stationsgebied. En Annie Schreijer hoorde het allemaal aan en had er directe en vooral duidelijke reacties op. Natuurlijk kwam met enig regelmaat de vraag naar voren wat zou Europa kunnen betekenen op het gebied van co-financiering van de getoonde Nunspeetse projecten. Helaas had Annie Schreijer niet een kist met Europees geld in de kattenbak staan, maar wel gaf zij, en zeker in de richting van de wethouders, tips en mogelijkheden aan met als kernboodschap ”weet wat je wilt, pak het op en ga ervoor, ook in Brussel en ik wil jullie daarbij helpen”. Annie Schreijer gaat op voor een volgende periode in het Europees Parlement en staat als nr. 4 op de CDA-kandidatenlijst. Uw en onze steun aan haar kan maken dat Annie ook na de Europese verkiezingen eind mei met hagel kan blijven ‘schieten’ en dat is goed voor Europa en Nederland en ook voor Nunspeet.

Vandaag de dag is het niet meer de vraag of de wolf er is, maar is het de vraag wat de effecten zijn van de aanwezigheid van de wolf in een natuur en samenleving die de wolf niet kent en niet weet hoe er mee om te gaan. Koos Meijer, fractievoorzitter van CDA Nunspeet, heeft het college van B&W van Nunspeet o.a. de vraag gesteld op welke wijze de bevolking geïnformeerd kan worden hoe te handelen bij een mogelijke ’ontmoeting’ met een wolf of wolven. In de onderbouwing van zijn vragen heeft Koos Meijer de actuele wolvenproblematiek zo breed mogelijk in kaart gebracht en daarbij toegepitst op de Nunspeetse situatie. Hij constateert dat de aanwezigheid van de wolf aanleiding is voor het ventileren van veel, soms lijnrecht tegenover elkaar staande standpunten van bijvoorbeeld natuurorganisaties, politieke bestuurders en schapenhouders. De natuurfilosoof Martin Drenthen verwoordde die standpuntenverharding door te stellen dat het dier zowel intense haat als intense bewondering oproept met daaraan gekoppeld de klassieke tegenstelling tussen twee natuurvisiestromingen: beheren versus de natuur zijn gang laten gaan. Het samenwerkingsorgaan ‘Wolven in Nederland’ streeft naar een conflictarm samenleven met wolven door draagvlak voor de wolf te creëren. Politieke partijen zijn nu aan zet omdat de aanwezigheid van de wolf om een duidelijk beleid vraagt over hoe wij met dit zwaar beschermde dier moeten omgaan. Betrouwbare waarnemingen van faunabeheerders geven aan dat er op de Noord-Veluwe, dus ook op de Nunspeetse gronden, mogelijk drie wolven jagen. Roedelvorming is dan aannemelijk en bij een gemiddelde worp van vier wolvenpups kan de roedel na twee jaar uit tien wolven bestaan. In 2016 heeft CDA Nunspeet zich ingezet om de moeflon in de enige Nederlandse vrije wildbaan voor moeflons te behouden en met succes. Er zijn toen tussen faunabeheerdersorganisaties vergaande afspraken gemaakt om de moeflons in bepaalde gebieden een reële overlevingskans te geven. In het gebied Vierhouten - Elspeet was tot voor zo’n 4 maanden terug een kudde moeflons van ca. 40 dieren zichtbaar. En nu? Sinds augustus 2018 zijn er geen moeflons meer gemeld en worden er wel karkassen gevonden. De conclusie dat de moeflon de makkelijkste te pakken prooidieren zijn ligt voor de hand en als de moeflon opgevreten is? Reeën en herten vormen het hoofbestandeel van het wolvenmenu, ook hier. De dagelijkse waarnemingen van de faunabeheerders op de Noord-Veluwe tonen aan dat het wild ril en onrustig is en de wildzichtbaarheid sterk is afgenomen. De vraag die zich nu echt opdringt is hoe wij nu met de wolf om moeten gaan. Wat zijn de effecten op de ons bekende wildpopulatie? Wordt de Veluwse Big Five uiteindelijk opgeofferd aan de wolf of moet er een grens gesteld worden? En hoe gaat een wolf zich gedragen ten opzichte van de mens? Het is tijd voor actie en duidelijkheid: hoe kunnen, mogen en moeten wij met de wolven omgaan?

Elke week verschijnt er in Huis aan Huis Nunspeet een politieke column. In de editie van 18 december 2018 is de column geschreven door onze fractievorozotter Koos Meijer met als onderwerp: Onze zintuigen De decembermaand is bij uitstek de maand waarin maximaal op onze zintuigen wordt ingespeeld. December begint met de ‘zintuigenaanval’ rondom Sinterklaas, waarbij heel doelbewust de zintuigen van kinderen worden bespeeld. ‘Ik wil dat en dat eigenlijk ook’, een keuze maken blijkt vaak uiterst moeilijk. De kerstkoorts begint tegenwoordig al ver voor de adventstijd en houdt weken aan. Ogen, oren en handen kom je te kort om alles tot je te nemen. In het dorpscentrum klinkt de hele dag kerstmuziek uit de luidsprekers. Kerstversiering zie je in allerlei uitvoeringen op veel plaatsen, van klein tot groot en verlicht of juist niet. Kerstconcerten worden bezocht en in huis wordt de kerstsfeer naar ieders smaak ingevuld. En als de overtreffende trap van zintuigelijke ervaring het kerstdiner. Een activiteit waarin de ogen, de neus en de smaak gezamenlijk hard werken om ons zo goed mogelijk van al dat heerlijke eten te laten genieten. En dan moet de jaarwisseling nog komen! Onze medemens Maar naast onze vijf zintuigen zijn er ook nog ‘ons denken’ en ‘ons gevoel’. Naast de vijf zintuigen vormen deze twee ‘zintuigen’ het complete beeld dat we van onze omgeving hebben. Juist rond kersttijd kunnen het gevoel en het denken van eenieder bijdragen aan een fijnere en warmere wereld voor iedereen. Er zijn mensen -ook in uw en jouw omgeving- met Kerst en de jaarwisseling om uiteenlopende redenen alleen. Denk jij aan ze, heb je ze een kaartje gestuurd of een praatje met ze gemaakt? Heb je nagedacht of je bijvoorbeeld je buurman of buurvrouw aan tafel gaat uitnodigen? Solidair zijn is een CDA-gedachtengoed en wordt in dit verband door de dichter Jules Deelder prachtig verwoord: ‘De omgeving van de mens is de medemens.’ Samen met jouw medemens fijne feestdagen gewenst.

IN MEMORIAM Jannie van de Gronden - Dekker 4 februari 1956 - 17 november 2018 Vanaf 2006 t/m 2014 is Jannie als raadslid van het CDA actief geweest in de gemeenteraad van Nunspeet. Een periode waarin Jannie haar principes over normen en waarden vasthield en zij anderen bij de les hield, zowel in de fractie, in de commissies en in de raad zelf. Zij was daarbij niet bang en kon, als het moest, een scherp debat houden. Jannie zette zich daarbij volledig in voor de lokale politiek, beet zich in dossiers vast en zocht mensen en organisaties thuis of op hun werk op en was vaak de spreekbuis van personen of instanties.Haar credo ‘politiek moet buiten het gemeentehuis worden ingevuld’ was voor haar de manier om zich dienstbaar op te stellen voor de Nunspeetse gemeenschap. CDA Nunspeet is dankbaar voor alles wat Jannie voor ons heeft betekend en wat zij voor de inwoners van Nunspeet heeft gedaan. In dierbare en respectvolle herinnering aan de collegiale, sociaal betrokken en kordate Jannie van de Gronden – Dekker Dat zij ruste in vrede CDA Nunspeet Afdelingsvoorzitter André Russchen en fractievoorzitter Koos Meijer