Laat ik het vandaag op de verjaardag van Culemborg maar vast aankondigen, het einde van deze stad is nabij. Het heeft wat jaren van bedrog en complot gekost maar het lijkt nu zijn vruchten af te werpen, net voor de 700 is gehaald, lijkt het boek gesloten te kunnen worden. Misschien komt deze dramatische boodschap voor u als een verassing. Wellicht denkt u dat u dit wel aan had zien komen. De ineenstorting van het klimaat/onze cultuur/de inval van een buitenlandse of buitenaardse mogendheid (doorhalen wat niet van toepassing is) was onvermijdelijk. Zelf vind ik het vooral leuk om naar de details van de lange ondergang te kijken, naar de kleine radarwerken in de grote machine die dit verhaal mogelijk hebben gemaakt. Laat ik u enkele voorbeelden noemen.
Vorige week was ik bij een bijeenkomst van vrijwilligersorganisaties in Culemborg. Een bijeenkomst vol van energie van mensen die zich inzetten voor vrijwel elke groep mensen die we in Culemborg hebben. Zonder de prachtige menselijkheid van dit soort mensen hadden we vast al een hoofdstuk of twee eerder kunnen eindigen. Een week eerder sprak ik met verschillende mensen die in de binnenstad ondernemen. Mensen die niet alleen kansen voor zichzelf zien, maar zich ook inzetten voor de leefbaarheid en de ontwikkeling van onze binnenstad in een tijd waarin de traditionele binnenstad haar waarde voor de gemeenschap ziet veranderen. Zonder mensen met deze geest zou Culemborg nooit verder dan een paar huizen langs een riviertje gegroeid zijn.
Nog eerder sprak ik met initiatiefnemers voor een duurzame stad, omdat ook generaties later de gevolgen zullen merken van de acties die wij (niet?) ondernemen. Zo ook spraken de mensen die zich inzetten voor de cultuur in onze stad, of de veiligheid, of de recreatie mogelijkheden, sport, gezelligheid en nog zo velen anderen. Het viel mij op dat bij al deze mensen het besef van een naderend einde er niet leek te zijn. Alsof we na 699 jaar niet bij de laatste akte zijn aangekomen, maar dat het verhaal nog nauwelijks halverwege is. En dan denk ik, hetzelfde geldt voor mij!
Dat zijn gesprekken waar ik van kan genieten. Omdat ze mij laten zien dat ons verhaal zo dynamisch is dat er geen touw aan vast geknoopt lijkt te kunnen worden. In de aantocht niet alleen de verkiezingen in maart, of naar het 700 jarige bestaan volgend jaar, of naar de 700 jaar die nog komen, maar ook voor vandaag en morgen wil ik u uitnodigen om mee te denken over hoe Culemborg zich in dit verhaal kan ontwikkelen.
Martijn Tonatiuh Hoogendorp culemborg.d66.nl MT.Hoogendorp@gmail.com
The post Het Einde van Culemborg appeared first on Culemborg.