Poliflw

Op bezoek bij een pleeggezin... Het is u en jou misschien niet bekend, maar deze week is het 'de week van de pleegzorg'. Om het pleeggezin in het zonnetje te zetten. Het belang van een pleeggezin is onmisbaar in onze samenleving. Pleegouders die, naast een eigen gezin, beschikbaar zijn om andere kinderen op te vangen. Kinderen die, om wat voor reden dan ook, niet in de eigen thuissituatie kunnen opgroeien. Nederland staat in de top drie van opvang in een pleeggezin.... Afgelopen week mocht ik bij een pleeggezin aanschuiven om de warme maaltijd te gebruiken. Een gezellig boel in huize Rozendom te IJhorst. Naast 4 eigen kinderen, hebben pa en ma 3 pleegkinderen onder hun hoede genomen. Eerder zijn er ook een aantal pleegkinderen geweest, maar Danielle, Joyce en Leon zijn inmiddels al een aantal jaar onderdeel van dit gezin. En wat een verhalen krijg ik te horen.... indrukwekkend! Ieder kind heeft een eigen verhaal, een rugzak vol bagage. Deze drie kinderen hebben in dit gezin alles wat de eigen kinderen ook mogen ontvangen: naast het materiële, ook de liefde, zorg en aandacht. De mogelijkheid om zich te ontplooien door middel van sport, spel en muziek. En het is niet allemaal vanzelfsprekend. Er moet vertrouwen zijn, er moeten barrières doorbroken worden, hoge drempels verlaagd en er wordt ongelofelijk veel geduld gevraagd. Wanneer de verhalen zich verdiepen, verneem ik van de zorgen die dit gezin niet bespaard zijn gebleven. Dit gezin heeft veel meegemaakt; er is qua gezondheid ook de nodige zorg. Maar ze gaan dóór en geven niet op. De vraag wordt weleens gesteld of het niet allemaal teveel wordt? “Jij stuurt je eigen kinderen toch ook niet weg?” Zo reageert ma Rozendom dan.... Met diep respect voor alles wat er achter de voordeur van dit pleeggezin plaatsvindt, neem ik afscheid. De uitspraak van Leon blijft hangen: “waarom is er voor ons gezin speciale aandacht? We zijn gewoon een “gewoon” gezin!” Met vriendelijke groet, Klaasje Lier-Russcher Raadslid ChristenUnie Staphorst Foto: eigen foto

Sinds het overlijden van opa is oma (78) eenzamer geworden. Samen iets ondernemen, koffiedrinken of een spelletje doen; het is allemaal verleden tijd. Ze vindt het eng om er alleen op uit te gaan. Zeker met deze kou blijft ze maar liever binnen. De (klein)kinderen hadden zich voorgenomen om regelmatig langs te komen, maar (hoe herkenbaar) het schiet er in de drukte van alledag zo vaak bij in. Wist u dat 46% van onze inwoners van 65 jaar en ouder aangeeft zich eenzaam te voelen? Dat is bijna de helft! En natuurlijk is eenzaamheid een breed begrip: wat de één als eenzaamheid ervaart, hoeft voor een ander niet zo te zijn. Desondanks vinden wij het een verontrustende uitkomst en voor ons onacceptabel! Als samenleving hebben we een verantwoordelijkheid om eenzaamheid tegen te gaan. Omzien naar elkaar, juist in de gemeente Staphorst. Als ChristenUnie willen we eenzaamheid bestrijden: ☑️ preventieve huisbezoeken aanbieden bij alle 70-plussers ☑️ hulpmaatjes initiatieven ondersteunen ☑️ zorgen voor goede dagbesteding Klaasje Lier - plek 3 kandidatenlijst ChristenUnie Staphorst