De Texelhopper; iedereen heeft er een mening over. Ik besloot dat ik als raadslid zelf maar eens de proef op de som moest nemen.
Woensdag 22 augustus hadden vrienden van me op Instagram berichtjes gestuurd dat ze op Texel waren. Ze zaten op de Krim. Of ik zin had om langs te komen.
Aangekomen op de Krim ging ik op zoek naar huisje 335. De jongens stelden mij na binnenkomst als eerste de vraag: 'Jij zit hier toch in de politiek? Kun je niet iets aan die Texelhopper doen? Die werkt namelijk voor geen meter'.
De jongens, zeven in totaal, waren een paar dagen eerder op Texel aangekomen. Ze hadden de Texelhopper gebeld om van de boot naar de Krim gebracht te worden. Ze moesten anderhalf uur wachten. Toen stopte er voor hun neus een Texelhopper. Maar die was niet voor hen. De chauffeur meldde dat hij niet naar de Krim ging. Voor dat soort mededelingen hadden de jongens geen geduld meer. Ze stapten in en uiteindelijk reed hij hun toch naar de Krim. Ze kwam er bijna drie uur na hun eerste belletje aan.
Nadat we uitgebreid het gedoe rond de Texelhopper hadden besproken, en ook nog kans hadden gezien om het over andere dingen te hebben, kregen we honger. De jongens wilden wel wat in de Koog eten. Dus belde één van hen, Sil, de Texelhopper. De telefoniste probeerde Sil uit te leggen waar we moesten gaan staan om opgehaald te worden. Sil vroeg of er op de site een kaartje stond met daarop de locaties van de 130 opstappunten. Deze was er niet volgens de telefoniste. Na een gesprek van een kwartier had Sil het voor elkaar: een busje zou ons komen ophalen en hij had een vaag idee waar de paal moest staan. Het gesprek duurde zolang omdat de telefoniste geen zin had om een busje naar de Krim te sturen zonder er zeker van te zijn dat de jongens dit busje dan ook zouden vinden.
Toen we een half uur later lopend aankwamen bij de paal van de Texelhopper bleek tot mijn vreugde dat de chauffeur van het busje niemand minder was dan Ben Zegeren, raadslid van CDA Texel.
In het busje werd duidelijk dat de OV-scanner en de pinautomaat beiden defect waren. Gelukkig had Ben mobiele vervangers mee. We rekenden af en begonnen de tocht naar de Koog. Deze verliep vlot en binnen een kwartier stapten we uit. Goed gemutst reed Ben weer verder, wij gingen eten.
Conclusie Twee totaal verschillende ervaringen met de Texelhopper voor deze jongens. Als de hopper slecht functioneert krijgen mensen een slecht beeld van Texel. Aan de andere kant zien we dat het dus wel kan werken. Gelukkig maar.
Waarom het de ene keer wel kan, en de andere keer niet, is mij een raadsel.
Een paar verbeterpunten voor de Texelhopper dan tot slot:
- De digitale kaart met haltes bleek wel te bestaan. Het lijkt mij handig als dat wordt gecommuniceerd wordt naar bellers die daar om vragen.
- Klantvriendelijke toon. Toen Sil naar de Texelhopper belde en vroeg of hij opgehaald kon worden op bij huisje 335, werd hem bits medegedeeld 'dat we geen Taxi zijn, ja?!'. Een belletje naar de jongens nadat zij ruim een uur hadden staan wachten bij de veerhaven was ook op zijn plaats geweest, je weet dan waar je aan toe bent.
Dit was mijn ervaring met de Texelhopper. Wat vind u van de Texelhopper? Wat moet er beter? Laat het ons weten!
Elias Marseille, Raadslid GroenLinks Texel