Poliflw

De GroenLinks Europarlementariër Bas Eickhout is een campagne gestart om een Europese belasting op plastic voor producenten in te gaan voeren.

Steun zijn campagne via de link.

 

Op maandag 18 maart werd het Klimaatcafé in De Kristal in Zevenbergen gehouden. Een initiatief van GroenLinks Moerdijk en Water Natuurlijk.

De 30 bezoekers kreeg boeiende verhalen te horen betreffende de thema’s Water, Klimaat en Natuur. Wieke Bonthuis (Water Natuurlijk) vertelde over de taken van het waterschap Brabantse Delta en dan met name de taken in West-Brabant. Het hoogteverschil van 40 meter tussen de gemeente Moerdijk en het gebied tot aan België is een grote uitdaging. Een andere uitdaging voor het waterschap is de waterkwaliteit. De aanwezigheid van medicijnresten, drugsafval en microplastic in het water is een groeiend probleem. Hoeveel moet het waterschap er uit halen? Ook het belang van de Roode Vaart en het openen van de haven kwam ter sprake. Om ons beter voor te bereiden op een toekomst met meer wateroverlast moeten alle gemeenten voor eind van het jaar een klimaat-stresstest uitvoeren. Helaas kon niemand van de aanwezige gemeenteraadsleden haar vertellen wat de uitkomst van deze test in Moerdijk is.

De tweede spreker was Sander Terlouw van Staatsbosbeheer. Hij liet zien hoe het landschap is veranderd door de eeuwen heen en het belang van een wisselwerking tussen zout en zoet water. Door de Haringvliet sluizen open te zetten kunnen vissen, die afhankelijk zijn van zoet water om te paaien verder het land in trekken. Voor Staatsbosbeheer is de vraag: hoe verandert het landschap bij langdurige droogte en in hoeverre past de natuur zich aan?

De laatste spreker, Remco Schreuders bestuurslid Sportvisserij Zuidwest-Brabant en burgerlid PvdA, vertelde over zijn grote hobby; sportvissen. Voor de sportvisserij is schoon, open water en met niet teveel begroeiing heel erg belangrijk. Hij benadrukte dat samenwerking met het waterschap en Staatsbosbeheer noodzakelijk is om de problemen aan te pakken.

Wat alle drie de sprekers met elkaar verbond is het belang van schoon water. Door de klimaatverandering zal er de komende jaren sprake zijn van langere droge periodes wat grote gevolgen heeft voor flora, fauna én de mens. Het aanleggen van waterbuffers kan een uitkomst bieden om in tijden van droogte genoeg water te hebben voor de natuur en de landbouwers. Ook hier ligt nog een mooie taak voor de gemeente Moerdijk.

De avond werd geleid door Bart Verkade, kandidaat Statenlid GroenLinks Brabant, en zelf binnenschipper. Na de pauze werden er door het aanwezige publiek volop vragen gesteld aan de sprekers en ontstond er een levendig gesprek. Kortom: een zeer geslaagde avond.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet.