Poliflw

Europese verkiezingen In onze Tweede Kamer groeit het wantrouwen over ons politieke bestel. Het begrip ‘NepParlement’ maakt furore. Het Europese Parlement is inmiddels geïnfiltreerd door Nexit-Partijen. De paradox wil dat de Nationalisten tegen de vermeende superstaat Europa zijn, terwijl zij die balk in hun oog hebben dat mogelijkerwijs een Nederlander als Voorzitter van de Europese Commissie onze belangen -zij het in dienst van de Europese gedachte- naar beste bedoeling kan behartigen. Hoe paradoxaal is het ook dat een Nexit-partij Kiezers voor zich wint, vijf jaar lang zitting heeft in dat zogenoemde vermaledijde Parlement, om dan datzelfde Europese Parlement af te rekenen op haar tekort aan consensus en dientengevolge daadkracht? Het is als iemand eerst te verwonden om haar dan aan te sporen tot glorieuze sportprestaties. De ‘engere’ tegenstelling echter schuilt in het functioneren van Democratie. Democratie is de vleesgeworden paradox van het numerieke Gelijk. Des te meer Kiezers ‘anti-Europa’ stemmen bij de Europese verkiezingen, des te groter het democratisch gehalte, echter des te trager het Vooruitgangsdenken zich ontwikkelt naar de wens van diezelfde Kiezer die vindt dat het beter kan en moet. Zo kun je stellen dat ’n absolute Democratische bestuursvorm traagheid bevordert in het voordeel van Kiezers die stilstand of zelfs teruggang voorstaan. Slaagt dit regressieve proces dan zal het voor komende generaties mogelijk onomkeerbaar blijken en zelfs kunnen uitmonden in catastrofes waar onze ouders eerder mee kampten. Ga er maar aan staan, Frans Timmermans, deze Catch-22 te neutraliseren. Er zit niets anders op dan de Kiezer uit te leggen dat de zegen van Kiesrecht zich ook tegen diezelfde Kiezer kan keren. De zucht naar autonomie van natiestaten vergroot de kloof tussen Kiezer en Volksvertegenwoordigers. Daar dragen vileine campagne-uitingen van elkaar beconcurrerende ‘Linkse’ partijen toe bij, hoe onverstoorbaar sociaaldemocraten als Timmermans zich ook verzetten tegen de nakende tragedie van destructieve invloed op het Democratisch bestel van wat eens de vrijheid van Kiesrecht was. ‘Is!’, in mijn geval. En ja, dat mag wat kosten. Liever disproportionele beloningen voor visionaire Europarlementariërs dan zwichten voor nationalistische bekrompenheid. Stem voor Internationale Solidariteit! Lees: Vrijheid, Vrede en het Europese Gedachtegoed. Rob van Bedaf, Voorzittert PvdA-Terneuzen.

Taartje voor de Kiezers.