Het is al weer heel wat jaartjes geleden dat Peter Post en ik van het gemeentebestuur het verzoek kregen om Amstelveen voor te dragen als etappeplaats voor de Wielerronde van Nederland. Een klus van niks vonden we, omdat we beiden wel zoveel relaties in de wielersport hadden dat het niet moeilijk zou zijn om Amstelveen te promoveren tot start- en aankomstplaats van een etappe. Daarbij gingen we ervan uit dat het gemeentebestuur wel begreep dat zoiets geld zou kosten. Immers in de professionele sport – dat wil zeggen de entertainment industrie – gaat zelfs de zon niet voor niets op. We kwamen terug met de mededeling dat het gelukt was, tegen een bedrag van 60.000 gulden plus organisatie- en verblijfskosten. Een koopje in onze ogen. Maar bij het horen van dit bedrag trok het halve stadhuis wit weg. Men dacht echt dat renners en organisatoren het wel een hele eer zouden vinden wanneer Amstelveen zich als startplaats zou aanbieden. Het gevolg was bij ons een meewarig hoofdschudden over zoveel naïviteit.
Veel recenter, een jaar of vijf geleden, bedacht een jonge onervaren wethouder dat het wel goed zou zijn om Serious Request naar Amstelveen te halen. Ik zei meteen: “Neem dan wel een tonnetje voor de pot mee, want de plaats waar men te gast is stort als eerste een flink bedrag en betaalt ook de organisatiekosten”. Nou dat was niet zo. De betreffende wethouder had geluiden opgevangen dat men graag naar Amstelveen zou komen. Enfin, u weet het, Serious Request is nooit naar Amstelveen gekomen, wel een eigen lokaal evenement van RTVA. Toch iets van een andere orde
Ik moest hieraan denken, toen ik tijdens de zeer geslaagde kampioenhuldiging in het Keizer Karel College (op 25 januari jl.) de nieuwe directeur van het Sportbedrijf Heleen van Ketwich Verschuur bij haar introductie hoorde zeggen dat haar streven is dat Amstelveen weer eens wordt uitgeroepen tot ‘Sportstad van het jaar’. Ik had het haar al eerder horen zeggen en ik dacht meteen: nou, dan moet je nog wel een miljoentje meer te besteden hebben, want om daarop een serieuze kans te maken is meer nodig dan Amstelveen nu in sport investeert.
Amstelveen werd eenmaal gekozen tot sportstad van het jaar. In 1971. Maar dat was toeval. De keuze werd in die tijd bepaald door het aantal nationale kampioenschappen in de hoogste discipline van iedere sport. Welnu Amstelveen had de mazzel dat Peter Post twee nationale titels binnenhaalde, Ada en Mary Kok lid waren geworden van de Futen en samen goed waren voor een stuk of wat zwemtitels en de sportschool van Cees Buenting met Karel Gietelink, Rob Boom, Peter Adelaar en de toevallig net lid geworden Wim Ruska, ook wat kampioenschappen binnenhaalde.
Behoorde de sportstad toen nog tot de algehele sportverkiezing van AVRO’s Sportpanorama, nu organiseert een samenwerkingsverband van NOC + NSF en de Vereniging Sport en Gemeenten (VSG) de verkiezing. Er zijn nu andere criteria opgesteld, die vooral zijn gericht op een breed sportbeleid. Maar een van de criteria is toch ook de organisatie van een internationaal aansprekend topsportevenement, met als doel de algemene interesse voor sport te vergroten. Ik kan me niet herinneren dat sinds het vertrek van de topvolleybalsters, Amstelveen één aansprekend sportevenement binnen zijn gemeentegrenzen heeft gehad, waarbij ik het hockey even buiten beschouwing laat, omdat evenementen in het Amsterdamse Bos worden gezien als een Amsterdamse aangelegenheid.
Charmante Heleen is te prijzen voor haar optimisme en enthousiasme, maar ik vrees dat de realiteit haar dromen in de weg staat. Bovendien zie ik Amstelveen in de toekomst eerder minder geld aan sport uitgeven dan meer en, als we over topsport spreken, men hier ook nog eens geen idee heeft wat dat gaat kosten. Ik moet eerlijk toegeven dat een ook door mij wel eens gebruikt argument als citymarketing, nu niet meer opgaat. Het is al druk genoeg in Amstelveen. Nieuwe bewoners kunnen we niet eens huisvesten. Daarom zou het al een prestatie van formaat zijn indien het Sportbedrijf AmstelveenSport het niveau van de sportfaciliteiten kan handhaven en hier en daar een beetje kan uitbreiden. Dan blijft Amstelveen even geliefd als het nu is. Het gedoe rondom tramlijn 51 neem ik dan maar voor lief.
Voor de liefhebber heb ik hier nog een aardig voorbeeld van wat er in topsport zoal omgaat:
Nederland mag in 2022 het WK dames-volleybal organiseren. Zie hier hoe de kosten worden opgebracht en wat er netto aan de Internationale Bond (FIVB) moet worden betaald.
De Nederlandse Volleybal Bond (Nevobo) stort 7 miljoen in de kas van de Internationale Bond.
Het ministerie van VWS dekt 25% van de totale begroting van ca. 24 miljoen.
De provincie Gelderland betaalt de Nevobo 5 miljoen, waarmee zij alle wedstrijden binnen de provinciale grenzen verwerft.
De gemeenten Ede en Wageningen betalen samen 50.000 euro voor het huisvesten van China en Korea, alsmede de kosten van transport, huisvesting en trainingsruimten gedurende minimaal drie weken.
Andere gemeenten betalen minimaal 20.000 Euro om een land minimaal 3 weken te mogen huisvesten en te vervoeren. Er zijn 24 deelnemende landen, dus zijn er 24 gemeenten nodig. Zo heeft Zutphen tegen een hogere prijs al geopteerd voor de USA.
Arnhem betaalt de Nevobo vier ton voor halve finales en de finale in het Ziggo Dome, met de verplichting dit stadion vol te krijgen (30.000 plaatsen).
Amstelveen, 22 februari 2019 Frits Suèr