Poliflw

“Alles naar de markt”, is de filosofie van onze regering. En ook ons college in Meierijstad lijkt deze neoliberale lijn te volgen. Dus moet het “merk” Meierijstad gepromoot gaan worden. Door voor veel geld (100.000 euro per jaar) reclame te gaan maken. Met de gebruikelijke slogan en een logo. Mag wat kosten!

Citymarketing is bedoeld om bedrijven en mensen te verleiden naar Meierijstad te komen. Het gemeentebestuur heeft een ambitieus plan op laten stellen met veel Engelse termen als: imageneering, storyline, unique selling points en meer van die onzin. Met 200 “stakeholders” (nog geen kwart procent van de inwoners dus) is gezocht naar het DNA van Meierijstad. En dan komen ze op de termen: ondernemend, daadkrachtig en betrokken.

Welke gemeente zegt dat niet te zijn, vragen wij ons af. Hoezo uniek? Als in deze sessies alom tegenwoordige “stip op de horizon” wordt dan ook weer volgens de nu gebruikelijke methode – “opgehaald” dat 'denken + doen + delen = GROEIEN" een mooi uitgangspunt is. Om als ambitie te noteren, dat Meierijstad in 2028 de ondernemendste gemeente van Europa moet zijn. Hoe mooi wil je het hebben? Food en cultuur moeten daarin dan leidend zijn. (net als bij Agrifood Capital) Zo lok je talenten, jonge gezinnen, recreanten en bourgondiërs naar hier. Maar voor de jonge gezinnen zijn geen betaalbare woningen in beeld. En ook geen concrete plannen om dat voor 2028 wel geregeld te hebben. Kortom: een hoop blabla. Reclametaal van duur betaalde bureaus. Compleet overbodig en weggegooid geld, in de ogen van de SP.

Wij noemen de citymanager van Schijndel liever gewoon “dorpspleinchef” . Een gemeenschap als “merk” verkopen via reclamespotjes met slogans en logo's levert geen winst op, maar is gewoon waanzin en verspilling van gemeenschapsgeld.

In gesprek met Agrifood Capital. (AFC) Zo stond het punt op de agenda van de beeldvormende avond op 6 september. Maar het werd geen gesprek. Eerst mocht de heer Voets (Voets specialiteiten) uit de doeken doen, hoe hij met behulp van AFC producenten had gestrikt die zijn specialiteiten vervaardigen. Vervolgens was het woord aan wethouder Goijaarts, die benadrukte hoe belangrijk de regionale samenwerking wel niet was. Alsof er die zonder AFC niet zou zijn, maar dat terzijde. Regiomanager Peerenboom kreeg daarna het woord om toe te lichten waar Agrifood Capital voor staat. En een stukje historie te schetsen. Ook de rol van de raad werd genoemd. Vervolgens was er tijd voor vragen. Die wel beantwoord werden, maar zonder ruimte voor reactie of interruptie. Dus hoezo gesprek? De SP-woordvoerder merkte dan ook op, dat het voelde als de hypocriete en misleidende reclame van de Rabobank, die pretendeert de wereld te verbeteren.

Op zijn vraag naar drie dingen die er zonder AFC niet geweest zouden zijn werd verwezen naar projecten als innovatieve proeftuin en startende ondernemers, maar er werd ook gesproken over subsidieregelingen die er al jaren zijn. En ook de samenwerking tussen overheid, ondernemers en onderwijs is niets nieuws. Maar alles nu onder de paraplu van Agrifood Capital met veel profileringsdrang. Met veel Engelse termen maar vooral vaak “proberen”, als het ging over projecten. “De communicatie moet beter” stelde Peerenboom, maar als je niet echt in gesprek gaat zal dat lastig blijven. En blijft onze controlerende taak moeilijk. “De reclamekaravaan trekt verder” scheef het Brabants Dagblad niet voor niets.

Want zo blijft het voelen: het merk in de markt zetten en subsidies binnen halen vanuit het rijk en Europa is belangrijker dan de vraag of de burger van Meierijstad waar voor zijn geld krijgt.