De commissie stond in het teken van de perspectiefnota. De nota die een uitzicht biedt op 2019, een jaar waarin deze coalitie maar drie maanden ‘regeert’. Daarom is iedereen erop gespitst daar toch zeker zaken in verwerkt te zien, want wellicht is er voor deze of gene fractie een volgende keer een plekje in de coalitie. Tegelijkertijd zie ik de huidige coalitiefracties voorsorteren.
Op woensdag zitten we met onze fractie bij elkaar. Wat moet er echt in en wat heeft een kans om het te halen? Allemaal eerst maar één ding, besluiten we.
De participatiebanen, zegt Tijs, ik denk dat ons dat gaat lukken. Hans vindt dat de 17.8 miljoen die over is van OV niet naar de reserve moet maar geoormerkt moet blijven voor bijvoorbeeld de elektrificatie van een aantal spoorlijnen. Dat wordt lastig, schatten we in, deze coalitie is meer van asfalt grijs dan van het OV. Annemieke gaat voor de houtwallen. Er wordt zoveel gekapt. Ze denkt dat het haar gaat lukken. Ik wil een nieuwe poging doen om Kunstwegen, de kunstroute langs de Vecht een doorstart te geven. Ben kijkt of er iets te doen valt voor de sociaal raadsmanachtige activiteiten. Die werkzaamheden dreigen nu te worden uitgehold. Zafer gaat voor de kritische pers en de ondersteuning daarvoor van lokale omroepen en kranten.
Verder praten we, we bevragen elkaar op uitgangspunten en beweegredenen. Niets mag zomaar, we zijn geen partij van het cliëntelisme. Onze fractievoorzitter is daar streng in. We moeten daar wel eens van zuchten. Het is zoveel makkelijker als je dat wel bent, af en toe, maar we begrijpen het ook.
Ik breng nog een motie in. Streektaal. “Alweer?”, vragen de anderen, “dit begint op een stokpaardje te lijken”. Ik grinnik. Dat is het zeker. Streektaal heeft mijn warme belangstelling. “Heeft het nieuwswaarde?”, is de vraag. Het lijkt erop dat het convenant gesloten wordt, na de zomer, tussen de minister van BZK en de provincies. Dat zou mooi zijn. Dit convenant gaat over verschillende domeinen van de streektaal die verder uitgewerkt moeten worden. Onderwijs (inclusief kennisdeling), bestuurlijke autoriteiten en openbare diensten, media en culturele activiteiten en voorzieningen. Ik betoog dat voor veel mensen de streektaal in relatie tot streekcultuur, erfgoed en historie een belangrijk uitgangspunt is om tegelijkertijd de innovatie en de snelheid van deze tijd aan te kunnen. Zonder regionalisering geen globalisering, pleit ik. We praten verder. Een deel van onze fractie, ik incluis, ben bang voor het klompendanskarakter dat soms ook aan streektaal kleeft. Tegelijkertijd zien we met de ondertekening van een convenant juist mogelijkheden om dit imago te verlaten en de verbinding te zoeken met culturele identiteit. Als je zelfrespect hebt, kun je ook respect hebben voor de ander, en dat aspect zit zeker in het convenant dat gaat over erkenning van de streektaal.
Mijn fractie heb ik woensdag overtuigd, het krijgt een plaats in onze Algemene beschouwingen. Nu de Staten nog.
Het bericht Beschouwen verscheen eerst op PvdA Overijssel.
