Poliflw

Onlangs heeft de gemeenteraad het voorstel “Scenariokeuze sporthal de Bongerd” behandeld. Bij dit aan alle kanten rammelende en onduidelijke voorstel, moest een keuze worden gemaakt voor óf nieuwbouw, óf renovatie van sporthal de Bongerd. De uiteindelijke kosten zijn nog niet precies bekend, maar nieuwbouw kost 1,7 miljoen euro meer op een bedrag van rond de 8 miljoen. Beide opties voorzien in een volwaardige sportaccommodatie met ruimte voor de zgn. grote zaalsporten, zoals bijvoorbeeld handbal. Eén van de coalitiepartijen heeft dit niet in de gaten gehad. Deze partij dacht dat alleen nieuwbouw grote zaalsporten zou kunnen faciliteren, en daarom hebben zij voor nieuwbouw gekozen. Zo stond het tenminste in dit “Lezerspodium”.

Dit typeert de wijze waarop de huidige lokale politiek wordt gevoerd: regelmatig onduidelijke voorstellen, en partijen die het soms allemaal niet zo goed voor ogen hebben.

We kunnen een lang verhaal gaan houden over de onduidelijkheden van het voorstel, maar dat doen we niet. We beperken ons tot hoe dit project wordt uitgevoerd:

Eerst is besloten hoe het centrumgebied van Breugel er uit moet gaan zien. Vervolgens is dus besloten tot nieuwbouw en pas daarna wordt bekeken wie er allemaal gebruik van gaan maken. En afsluitend wordt een zgn. Programma van Eisen opgesteld.

Je zou toch echt zeggen dat het andersom moet: eerst weten wat je wilt en wat je nodig hebt, en dan maak je een plan wat je gaat doen. Deze logische volgorde is niet weggelegd voor dit college van burgemeester en wethouders. Hier is sprake van een typisch voorbeeld van achterstevoren denken. O ja, het zou ook nog kunnen dat door het Programma van Eisen nieuwbouw opeens geen optie meer is, zo staat te lezen. Tja, waarom nu de keuze voor nieuwbouw of renovatie? Geen idee.

We zeiden het al. Een onduidelijk voorstel waar ook veel geld mee is gemoeid. Maar toch hebben we ingestemd met nieuwbouw van de Bongerd. Na de “Stop! Alles moet helemaal opnieuw show”, die door de huidige coalitie in 2018 is opgevoerd, willen we niet alle betrokken mensen weer laten wachten. Maar het is natuurlijk te gek voor woorden dat voor een op zichzelf mooi initiatief van deze omvang, een rammelend en ondoorzichtig voorstel de basis vormt.

Onduidelijkheid dus. En misschien is het daarom ook niet zo gek dat sommige coalitiepartijen het overzicht een beetje kwijt zijn.

U zit er niet op te wachten en wij ook niet, maar we hebben het dossier Dorpshuis open moeten houden. Zeer tegen onze zin in, maar we kunnen niet anders omdat we als raadsleden een controlerende taak hebben. Als de gemeenteraad zich had gehouden aan het plafondbedrag van 4 miljoen euro (excl. BTW), was het voor ons eenvoudig geweest: een meerderheid besluit voor een dorpshuis in het kerkgebouw, en we gaan verder.

Maar er blijft voor ons te veel onduidelijk, en zijn er nog steeds niet-beantwoorde vragen hoe bijvoorbeeld het bouwbedrag is opgebouwd. Een voorzetje van onze kant om in gesprek te gaan met het gemeentebestuur en eens rustig buiten de camera’s van gedachten te wisselen, is niet beantwoord.Want wat is er nu gekocht voor dat budget van 4 miljoen? Wat valt onder de post “bouwkosten”? Vast interieur? Zonnepanelen? Daarom hebben we opnieuw vragen gesteld aan het college, en de pers opgezocht toen we weer dezelfde antwoorden kregen.

Eén van die vragen was wat de financiële risico’s zijn voor de gemeente. Een technisch rapport heeft aangegeven dat het gebouw geschikt is voor “huidig gebruik”, maar dat verder onderzoek moet uitwijzen of het geschikt kan worden gemaakt als comfortabel dorpshuis. Wij vragen ons af of verder onderzoek heeft plaatsgevonden, maar ook daar krijgen we geen antwoord op. Een door ons geraadpleegde expert heeft grote twijfels over de constructie, de plannen voor zonnepanelen en de lichtstraat.

Het plafondbedrag van 4 miljoen is door de winnende partij met maar liefst 2 miljoen euro overschreden. Eén van de inschrijvende partijen die zich wél aan het taakstellend bedrag van 4 miljoen heeft gehouden, heeft bezwaar aangetekend tegen de gevolgde procedure. Daarom hebben we grote twijfel of alle aanbieders dezelfde aanbestedingscriteria hebben gehanteerd of, iets specifieker, of alle aanbieders met dezelfde kosten onder de post “bouwkosten” hebben gewerkt. Op dit moment lijkt het erop dat er bij de winnende partij bepaalde kosten als “meerkosten” bij komen, terwijl andere partijen die kosten onder “bouwkosten” hebben verwerkt. Een ongelijk speelveld dus.

Tja, helaas, daar gaan we weer. Maar het is onze taak, onze plicht, om zaken die ons worden voorgelegd met zowel de inhoudelijke dossierkennis van een raadslid, maar ook door de ogen van inwoners te bekijken. En daarop te reageren als er zaken niet kloppen.