Onze raadsleden Jos Schlössels en Thei Salden zetten hun inzet tegen de krimp en vergrijzing in de kleine kernen van Sittard-Geleen in het nieuwe jaar meteen voort. De heren uit Einighausen en Guttecoven hebben aanvullende vragen “tijdelijke woonbestemming” gesteld aan het college als vervolg op de in september gestelde vragen over seniorenwoningen ofwel levensloopbestendige woningen in de dorpen van onze gemeente. De voormalige sloopfondsregeling, nu compensatieregeling is volgens Jos en Thei een van de oorzaken waardoor kleine kernen zich in de meest brede vorm niet verder kunnen door ontwikkelen en behouden kunnen blijven van krimp en vergrijzing. En die komen helaas steeds meer op de loer te liggen. Het kunnen blijven of komen wonen in de dorpen vormt daarbij een van de voornaamste voorwaarden ofwel “bestrijdingsmiddelen”. Als er geen jonge mensen en gezinnen naar hun eigen dorp kunnen terugkeren of blijven wonen, heeft dat onmiddellijk zeer nadelige consequenties voor de leefbaarheid en vitaliteit van die dorpen. De jeugd van de dorpen is immers de toekomst van de dorpen. Geen jonge mensen in de kernen betekent op den duur geen verenigingsleven met als gevolg dat verenigingen, clubs en maatschappelijke initiatieven moeten fuseren of op houden te bestaan. Dat laatste is wat het CDA echt niet wil. Het verenigingsleven is in onze ogen het belangrijkste “bindmiddel” in elk dorp, wijk of kern. Dat mag nooit verloren gaan en daar moeten dus oplossingen voor bedacht worden. Op het gebied van wonen moet er volgens het CDA in de naaste toekomst veel breder gedacht worden en dus breder beleid doorgetrokken worden. Er moet veel meer doorstroom voor jongeren en ouderen in de kleine kernen mogelijk zijn. Senioren moeten de mogelijkheid krijgen in hun eigen dorp te kunnen blijven wonen in een “levensloopbestendig optrekje” of Tiny House, in de volksmond ook vaak “Kleine Hoezer” genoemd. Jongeren kunnen dan vervolgens de vrijgekomen woning kopen. Diverse woonprofessionals geven nu al aan dat woningen in met name het middensegment in de dorpen “niet aan te slepen zijn” en veelal binnen een mum van tijd verkocht zijn. De praktijk heeft, als gevolg van de economische vooruitgang de theorie al lang weer ingehaald. En daar moet op geanticipeerd worden. Een aantal Zuid-Limburgse gemeenten kampen met dezelfde problemen en hebben het woontekort weten aan te pakken met een regeling “tijdelijke woonbestemming” voor 10 jaar. Op deze manier worden er weer openingen gecreëerd en komt de doorstroom voor zowel jong als oud veel beter op gang en blijven dorpen en kernen behouden van verdergaande krimp en vergrijzing. Jos en Thei hebben het college gevraagd naar de bereidheid om ook voor Sittard-Geleen een tijdelijke woonbestemming van 10 jaar toe te kennen. Wij houden u uiteraard op de hoogte over het vervolg.