Afgelopen vrijdag 4 augustus kwam een einde aan een bijzondere periode voor (vooral) veel Noordhorners. Nadat de oude tafelbrug tussen Noordhorn en Zuidhorn zo’n 85 jaar had dienst gedaan, werden in de afgelopen 1,5 jaar de voorbereidingen uitgevoerd voor het plaatsen van een mooie gloednieuwe brug. Het grootste deel van deze periode kon de oude brug nog gebruikt worden door voetgangers en fietsers, maar enkele dagen in het voorjaar van 2016 en zo’n 14 weken in de periode april-augustus 2017 waren we aangewezen op een uniek vaartuig: ons pontje! Tijdens schooldagen was er ook busvervoer beschikbaar, maar daar werd maar beperkt gebruik van gemaakt, de meeste mensen kozen voor het avontuur van de pont.
Avontuur
Want een avontuur dat was het! Met een uniek vaartuig (een oude bak met een stuurhut erop, een hek rondom waar al snel gaas op werd gespannen) konden maximaal 12 mensen (met of zonder fiets, brommer of scootmobiel) worden vervoerd.Aanvankelijk hadden de schippers er nog wat moeite mee om de pont snel aan te leggen, uitgebreid werd de boot vastgelegd en pas daarna kon de klep naar beneden (aanvankelijk met de hand, later met een gemotoriseerd systeem wat nog enkele malen werd hersteld of vervangen). Maar zij kregen er steeds meer vaardigheid in en met name de jongere schippers slaagden er op den duur in de pont zonder vastmaken tegen de kant aan te houden.Tijdens de overtocht moest het druk bevaren van Starkenborghkanaal worden overgestoken, een afstand van niks maar het was wel goed oppassen.Tijdens de ochtend en avondspits moesten we soms even wachten, maar meestal viel dat mee. Bovendien was er dan tijd voor een praatje met de andere wachtenden, ook gezellig.Op zondag was het even erg druk als De Rank aan of uit ging, voor mij vaak reden om met de auto of met de fiets via Aduard te gaan. Ik begreep dat als de drukte over was de schipper soms een langere route voer, zodat de werkzaamheden aan de brug of de nieuwe brug bezichtigd konden worden.
Mijn leukste herinnering was een overtocht ’s nachts om half één, na afloop van een raadsvergadering. De pont doemde op uit het donker en deed mij veel aan het verhaal ‘heen-en-weer-wolf’ uit Puk van de Petteflet (Annie M.G. Schmidt) denken. Ik was (net als Pluk) de enige passagier.
Ergernis
Toch was het niet alleen romantiek als het om het pontje gaat. Een aantal keren voer de pont niet op momenten dat dit wel had gemoeten. Op social media werd daar flink op gemopperd.Zoals op die zaterdagmorgen, toen door een fout in het rooster de schipper niet kwam opdagen en de vaart pas in de loop van de morgen werd hersteld. Veel jonge voetballers stonden voor niets te wachten en sommigen misten zelfs hun kampioenswedstrijd, wat natuurlijk erg vervelend was.Naar aanleiding van deze ervaring werden nieuwe afspraken gemaakt over bereikbaarheid, informatieverstrekking en alternatief vervoer.Tijdens het plaatsen van de nieuwe spoorbrug bleek opeens dat de pont zijn schroef was verloren en dreef hij stuurloos rond. Vrij snel werd taxi Noordhorn ingezet om gestrande en andere mensen naar de overkant te brengen, maar het duurde langer voordat de pont weer kon varen. Maar met behulp van eerst het kleine sleepbootje Anna 4 en later de grote stoere Driebond IV werd de vaart hersteld.Voor de vele mensen die ter plekke waren in verband met de plaatsing van de spoorbrug, was het een extra attractie, zeker toen een duikbedrijf kwam assisteren voor het opduiken van de schroef.Later ging het nog een paar keer mis, maar gelukkig bleek het telkens snel opgelost te zijn.Voor mensen die op tijd stonden in verband met examens, sollicitatiegesprekken en dergelijke was dit natuurlijk erg vervelend. Maar de verhalen op social media dat hierdoor mensen hun baan zijn kwijtgeraakt of misgelopen, lijken mij zwaar overdreven.
Unieke belevenis
Ondanks al deze ergernissen, die ik zeker niet wil bagatelliseren, was het gebruik van de pont een unieke belevenis. Volgens mij zullen velen van ons later tegen hun kleinkinderen zeggen: “Opa of oma weet nog dat deze mooie brug er nog niet was. We moesten toen zelfs 14 weken lang met de pont het kanaal oversteken.”. En dan komen de verhalen over de verloren schroef en de stoere schippers vast wel weer boven. En dan zijn de ergernissen vast al lang verdwenen……..
Bert Nederveen, Zuidhorn, augustus 2017
http://twitter.com/bertnederveenhttp://zuidhorn.christenunie.nl/page/6986hnederveen@zuidhorn.nl
Relevante links:
http://lemmer-delfzijl.nl/projecten/zuidhorn/
https://www.youtube.com/watch?v=jDsSF5bCZEE
http://www.dvhn.nl/groningen/Klachten-over-tijdelijke-veerpont-bij-Noordhorn-22215328.html