Afgelopen week heeft de gemeente Delft aangekondigd dat zij zestig jonge asielzoekers zal opvangen in het Campanile-hotel aan de Kleveringweg. Wat deze aankondiging echter zo bijzonder maakt, is de geheimzinnigheid eromheen. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) heeft rechtstreeks contact opgenomen met het hotel, zonder de gebruikelijke betrokkenheid van de gemeenteraad of het college van B&W. Hierna werd door B&W slechts een selecte groep, bestaande uit de fractievoorzitters van de politieke partijen in Delft, toen alles al was beslist, vertrouwelijk op de hoogte gebracht met het verzoek om het nieuws niet verder te verspreiden.
Waar was het college bang voor? Natuurlijk is het een beladen onderwerp. Maar dat rechtvaardigt niet om de gemeenteraad, inwoners en ondernemers te passeren en iedereen voor een voldongen feit te stellen. Het is overigens niet de eerste keer dat het college laat zien dat participatie voor hen geen prioriteit heeft.
Delft lijkt hiermee tegemoet te komen aan een dringend verzoek van het COA, dat worstelt met een groeiende druk op het aanmeldcentrum in Ter Apel en landelijk op zoek is naar extra tijdelijke opvangplekken. Met name voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen is blijkbaar een schrijnend tekort aan ruimte. In Delft zijn er afspraken gemaakt tussen het COA en het Campanile-hotel aan de Kleveringweg zonder betrokkenheid van de gebruikelijke besluitvormingsorganen.
Het college van burgemeester en wethouders lijkt vastbesloten om verantwoordelijkheid te nemen en de druk op de opvangcapaciteit in Ter Apel en andere locaties van het COA te verlichten. Het stadsbestuur heeft besloten om medewerking te verlenen aan het verzoek van het COA, zonder daarbij reguliere inspraakkanalen te volgen.
De groep van maximaal zestig asielzoekers zal tijdelijk worden ondergebracht in het Campanile-hotel, in afwachting van hun asielprocedure. Volgens het college is het een tijdelijke situatie, maar we weten inmiddels dat ‘tijdelijk’ bij dit college een rekbaar begrip is.
Echter, niet iedereen in Delft is het eens met deze beslissing. Hart voor Delft moet helaas weer constateren dat er vooraf geen sprake is geweest van overleg of participatie en is bezorgd over de mogelijke overlast en vraagt zich af waarom ondernemers rondom het hotel niet zijn geraadpleegd. Er klinkt kritiek op het feit dat deze jonge asielzoekers in hotelkamers worden ondergebracht, terwijl er daklozen en jongeren zonder huisvesting in Delft zijn, die ook graag gebruik zouden maken van de beschikbare hotelaccommodaties.
Met al ruim 220 asielzoekers, die momenteel in Delft worden opgevangen, wordt het ook tijd om na te denken over een evenredige verdeling van verantwoordelijkheden in de omliggende steden. Maar dat lijkt op dit moment een brug te ver!
Sylvia Grobben