Poliflw

Als het aan het Europees Parlement ligt, dan is de tijd van verschillende oplaadkabeltjes voor telefoons, tablets en andere kleine elektronica voorbij. De tech-industrie kreeg tien jaar te tijd om met een universele lader te komen, maar kon het niet eens worden. Resultaat is dat de consument met steeds meer elektronisch afval blijft zitten.

“Wie heeft er geen la vol met snoeren en telefoonopladers?”, vraagt Europarlementariër Kim van Sparrentak. Een inwoner van de Europese Unie produceert per jaar zestien kilo elektronisch afval. “Als we nu vanuit Europa kiezen voor één universele lader voor elektronische apparatuur, dan scheelt dat enorm in het afval dat we jaarlijks met z’n allen produceren.”

“Het is tijd voor een omslag naar een kringloopeconomie en een duurzame digitale markt.” Van Sparrentak wil dat de Europese Unie de regels voor ecodesign aanscherpt zodat producten die op de Europese markt komen duurzamer, herbruikbaar te recyclen zijn. “We weten dat vrijwillige toezeggingen niet werken. Het is tijd voor wetgeving met het recht om te kunnen repareren en die geplande veroudering, zoals het gebrek aan software-updates, aanpakt.”

Meer effect

Europese standaarden hebben trouwens vaak veel meer effect dan alleen in de Europese Unie, merkt Van Sparrentak op. “Als fabrikanten voor één markt van 500 miljoen consumenten zich moeten houden aan standaarden, dan is het voor hen het voordeligst om die standaarden in hun producten wereldwijd aan te houden.”

Steun de oproep van het Europees Parlement en teken de petitie op Tilt!  

Van het afval dat ronddobbert in Europese zeeën, komt een derde rechtstreeks van schepen. De EU wil daar met nieuwe wetgeving verandering in brengen. Donderdag kreeg Europarlementariër Bas Eickhout steun van de milieucommissie van het Europees Parlement voor zijn voorstellen om deze bron van plastic en andere afval aan te pakken.

Eickhout: “Er mogen geen economische voordelen te behalen zijn door afval in zee te dumpen, en daarnaast moet het dumpen per EU-wet verboden worden.”

Als schepen hun afval in een haven willen afgeven, dan moeten ze daar uiteraard voor betalen. Dat heeft echter als gevolg dat het aantrekkelijk wordt om afval in zee te gooien, om zo de afgiftekosten te ontlopen. Eickhout: “Er moet een vast bedrag ingevoerd worden, dat schepen altijd moeten betalen, ongeacht de hoeveelheid afval die ze afgeven. De havens lobbyen flink om deze voorgestelde regel af te zwakken, gelukkig is de milieucommissie daar niet voor bezweken. ‘Groene’ schepen die maatregelen nemen om minder afval te produceren en slim met afval omgaan, krijgen korting.”

Eickhout kreeg steun voor het uitbreiden van de wetgeving: “De wet gaat nu enkel over afgifte van afval. Maar tot op heden is er nog nergens een verbod voor schepen op het dumpen van afval in EU-wetgeving opgenomen. Daar moet verandering in komen. Zo dwingen we lidstaten om toereikende sancties en boetes in hun nationale wetgeving op te nemen.” Een ander uitbreiding waar Eickhout steun voor kreeg, is de toevoeging van boorplafonds. Binnen de Europese Unie zijn er meer dan tweehonderd offshore boorplatforms op zee met elk honderd tot tweehonderd werknemers, er moet duidelijke EU-regelgeving zijn voor de manier waarop deze boorplafonds met hun afval omgaan.

Tot slot pakt de milieucommissie een groot deel van de problematiek rondom rondzwervende visnetten aan. “Oude visnetten moeten eveneens zonder extra kosten afgegeven kunnen worden in havens om dumpen te voorkomen. Ook geven we korting aan schepen die goede maatregelen tegen het verliezen van netten nemen, en moeten vissers verloren netten gaan registreren. De laatste stap in de oplossing is een statiegeldsysteem voor visnetten, daar wordt momenteel echter hard aan gewerkt in een nieuwe EU wet omtrent plastic.”

Nadat ook de transportcommissie haar standpunt heeft ingenomen, waar Eickhout aan de onderhandelingstafel zit, stemt het volledige Europees Parlement over het uiteindelijke onderhandelingsmandaat. Daarna zullen de onderhandelingen met de EU-landen van start gaan.