๐—ž๐—น๐—ถ๐—บ๐—ฎ๐—ฎ๐˜๐˜ƒ๐—ฒ๐—ฟ๐—ฎ๐—ป๐—ฑ๐—ฒ๐—ฟ๐—ถ๐—ป๐—ด: ๐—ต๐—ฒ๐˜ ๐˜ƒ๐—ฒ๐—ฟ๐—ต๐—ฎ๐—ฎ๐—น ๐˜ƒ๐—ฎ๐—ป ๐—ผ๐—ป๐˜‡๐—ฒ ๐—ด๐—ฒ๐—ป๐—ฒ๐—ฟ๐—ฎ๐˜๐—ถ๐—ฒ Toen ik opgroeide, was klimaatverandering een langetermijnprobleem dat was ontstaan door de industriรซle revolutie en waar we ooit iets tegen moesten gaan doen. Een probleem voor de toekomst. Kort geleden las ik het boek The Uninhabitable Earth geschreven door David Wallace-Wells, het voelde als een stomp in mijn maag. Ik kwam erachter dat de helft van alle CO2 die de mens door het gebruik van fossiele brandstoffen heeft uitgestoten, is opgestookt in de laatste dertig jaar. Zeg maar: sinds de oprichting van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), het eerste boek van Al Gore en later toen ik Pokรฉmon Red op de gameboy speelde. Ik was verbijsterd! Het is dus geen verandering die zich langzaam heeft opgebouwd uit het verre verleden of een erfenis die wij hebben meegekregen van onze voorouders. Toen ik in 1990 werd geboren, was het klimaat nog min of meer stabiel. De grootste schade aan het klimaat is in mijn korte leven gedaan, toen we afwisten van de problemen en gevolgen. Lees dit opiniestuk van Romke Jan de Vries (raadslid GroenLinks) verder, klik op onderstaande link ๐Ÿ‘‡ #spreekjeuit https://rijswijk.groenlinks.nl/nieuws/klimaatverandering-het-verhaal-van-onze-generatie