Poliflw

Wij delen deze campagne inspirerende verhalen van inwoners. Behoeften, wensen en ideeën die wij meenemen de komende vier jaar. Ellen Ninaber maakt zich sterk voor Wolfheze en benadrukt het belang van laagdrempelige ontmoetingsplekken. Lees haar verhaal hier.

Leefbaarheid, participeren, inclusieve samenleving, mensen in hun kracht zetten, naoberschap: prachtige termen waar boekenkasten mee gevuld kunnen worden. Uiteindelijk gaat het erom dat mensen zich thuis voelen op de plek waar ze wonen, zich verbonden voelen met en bijdragen aan onze samenleving. 

De overheid heeft veel verantwoordelijkheden op het bordje van de burger gelegd. Daar sta ik achter en daar zet ik me met liefde voor in. Als ik op woensdagavond thuiskom na een avond Taalcafé Renkum ben ik altijd vrolijk. En ja, het maakt me gelukkig en dankbaar als ik zie hoe een handjevol bewoners in Wolfheze zo veel in gang heeft gezet - en resultaten geboekt heeft - nadat de eerste groep statushouders eind 2015 in ons dorp arriveerden. (Taalcafé Renkum is voortgekomen uit Taalcafé Wolfheze en opgezet op verzoek van de statushouders die vanuit Wolfheze verhuisden naar Renkum. Het bleek in een grote behoefte te voorzien. Mijn grote wens is dat méér Nederlanders de weg naar Taalcafé Renkum vinden. Eenmaal binnen kom je gegarandeerd terug).

En ik vind het leuk dat met een beetje netwerken zomaar weer nieuwe sportactiviteiten kunnen worden opgezet voor de jeugd in Wolfheze. Het geeft me wel een ongemakkelijk gevoel wanneer mijn inzet als bewoner gebruikt wordt door bestuurders als legitimatie van de afbraak van het sociaal en publiek domein. Een gemeenschapshuis, de school, de gymzaal, de speeltuintjes en de sportkantine: zijn plaatsen waar mensen elkaar ontmoeten, met elkaar in gesprek raken en daarom essentiële voorzieningen, zeker nu kerkgebouwen sluiten.

Ik verwacht van een gemeente dat zij actief burgerschap faciliteert omdat de maatschappij veel geld bespaart met al die vrijwillige inzet. Betaalbare ontmoetingsplekken zijn daarbij cruciaal. Net als het bedrijfsleven wil ik graag met mijn initiatieven aan kunnen kloppen bij één loket en een meedenkend ambtenaar.

Ik hoop dat de politiek de komende periode een visie ontwikkelt op het versterken van het sociale kapitaal en welke voorzieningen er nodig zijn in iedere wijk en dorpskern om actief burgerschap mogelijk te maken. Multifunctioneel gebruik kan soms win-win oplossingen bieden. Gek genoeg zijn er wel normen voor het aantal parkeerplaatsen in een wijk, maar niet voor de aanwezigheid van ontmoetingsplekken. Een bestuur dat niet investeert in stenen (lees: informele ontmoetingsplekken), hoeft ook niet op zoek te gaan naar nieuw cement in de wijken.

Nederland is een prachtig land. Een land vol mensen met heel uiteenlopende opvattingen en levensstijlen. Een land waarin het vertrouwen in de overheid groot is. Dat vrije Nederland koester ik. 

Juist daarom is het belangrijk dat we kritisch zijn als de overheid de vrijheden van burgers inperkt. Als het de bevoegdheden van de geheime diensten vergroot. Waar trekken wij de grens? Daar gaat het referendum over, op 21 maart. 

Voor mij is het duidelijk.

Ja, er moet een nieuwe wet komen die past bij het internettijdperk. Maar nee, déze wet is niet goed genoeg om onze samenleving veilig en vrij te houden. Daarom stem ik op 21 maart tegen. 

Deze sleepwet maakt het mogelijk dat gegevens van onschuldige burgers grootschalig worden opgeslagen. Met wie we appen, bellen, of welke sites we bezoeken: het kan allemaal als bijvangst door de diensten worden binnengehaald, en ongelezen worden gedeeld met buitenlandse diensten. En daar kun je, bewust of onbewust, toch rekening mee gaan houden.

Voor sommigen kunnen de problemen nog groter zijn. Kunnen de gegevens van een Turkse mensenrechtenactivist uit Den Haag bij Erdogan terechtkomen? Moet een Nijmeegse journalist vrezen voor de onthulling van zijn Syrische bron? En moet een Rotterdamse ondernemer er rekening mee houden dat haar bedrijfsgeheimen bij de Amerikaanse geheime diensten terecht kunnen komen?

Massale surveillance biedt niet meer veiligheid.

We moeten de hooiberg aan gegevens niet groter maken, maar juist investeren in gerichte opsporing. In het analyseren van gegevens die er vaak al zijn.

Volgens minister Ollongren is het massaal en ongericht afluisteren 'niet de bedoeling'. Maar wanneer het over fundamentele mensenrechten gaat, is die belofte niet genoeg. De belofte moet in de wet. Want ik wil déze minister best geloven, maar wie zit na haar aan de knoppen?

Het referendum biedt de kans om de huidige wet te verbeteren. Om het sleepnet van tafel te halen en een streep te zetten door het doorsluizen van ongelezen informatie aan buitenlandse diensten. Na een ‘nee’ tegen de sleepwet, zet GroenLinks zich vol in op het repareren van de gaten in de wet. Zodat we geheime diensten goed uitrusten voor hun moeilijke taak, en tegelijkertijd de vrijheid van onschuldige mensen beschermen.

Daarom stem ik op 21 maart tegen. Jij ook?