Deze tekst werd uitgesproken door de SP bij de algemene beschouwingen op 21 juni.
In mijn beschouwing van dit jaar zal: Dankbaar + aandacht voor een ander = tevreden een terugkerend thema zijn.
Een jaar geleden bracht journalistiek platform De Correspondent het ‘Dankboek’ uit. Een boek waarmee je je eigen dankbaarheid kunt oefenen. Het boek geeft tips en ruimte om je eigen inzichten te noteren. Een dagboek voor de dankbaarheid.
Hoognodig, stelde het platform, omdat we door de prestatiedruk in de samenleving - alles moet beter, slimmer, minder, goedkoper, oh nee, juist sneller, meer, duurder -, steeds ontevredener en vermoeider werden. De details kregen aandacht, ten koste van waar het werkelijk om draait. En door niet stil te staan bij wat er al goed ging in ons leven, maar ons steeds te concentreren op wat beter kan en anders moet, hadden we daarnaast alleen nog oog voor onszelf en niet meer voor de ander. Terwijl, stelde De Correspondent naar aanleiding van het onderzoek, juist de ander helpen ons geluk brengt.
Laat ik dus eens beginnen met mijn dankbaarheid te uiten voor wat er goed gaat.
Ik prijs me gelukkig dat ik hier mag wonen. Ik woon in een prachtig dorp. Ruim van opzet, groen, veilig, goed onderhouden. Een dorp met behulpzame inwoners, een hoog voorzieningen-niveau, vriendelijke ambtenaren en betrokken ondernemers. Ik woon ook nog eens in een gemeente waar de tien politieke partijen in staat zijn samen te komen tot een raadsprogramma waarin recht wordt gedaan aan een aantal nijpende vragen die spelen in de gemeente, in de kernen en, bij veel van de inwoners. Een knappe prestatie.
Die dankbaarheid stelt me in staat om ook aandacht te hebben voor een ander. Bij de SP is dat altijd de inwoner die, de aandacht het hardst nodig heeft. De ander die in deze gemeente minder zichtbaar is. De verguninghouder, de inwoner met een te laag inkomen om mee te kunnen doen, het kind met psychische problemen dat niet adequaat geholpen wordt, de verpleegster die de eindjes aan elkaar moet knopen, de jongere met een beperking, of, de werkloze 50-plusser die niet aan het werk komen, de eenzame oudere die de deur niet meer uitkomt. En nog zo een stoet van mensen, zoals u en ik, die het misschien meer moeite kost om zonder omhaal dankbaar te zijn. De aantallen zijn wellicht laag, maar de behoeften des te groter.
In het raadsprogramma en in de kadernota staat een heleboel waar een rechtgeaarde SP’er dankbaar voor kan zijn. De belofte voor meer sociale huurwoningen, voor meer aandacht voor jeugd die opgroeit in armoede. De belofte om bezuinigingen in de zorg niet op het personeel te verhalen. Om maar wat te noemen. Maar er is meer voor nodig om een SP’er echt tevreden te maken; meer oog voor de ander. Echt recht doen aan de behoeften van die inwoners die onze aandacht het hardst nodig hebben.
Zo wil ik graag concrete voorstellen voor een deugdelijk, fijnmazig ov-netwerk in de regio voor onze ouderen. Concrete voorstellen voor werkzoekenden die door de markt vaak te oud worden gevonden. Concrete voorstellen voor het aan het werk helpen van jongeren met een beperking. Concrete voorstellen voor het onder controle houden van wachtlijsten in de jeugdzorg. Concrete voorstellen voor het verbeteren van het inkomen van medewerkers in de (thuis)zorg, het ov, de schoonmaak. Concrete voorstellen voor het verbeteren van de situatie van statushouders. En meer ruimte daarvoor in de nota.
Het is jammer dat we hier nu nog niet over in gesprek kunnen met een nieuw college. Vooruitlopend op de komst van het nieuwe college, wil ik u alvast dit dankboek aanbieden.
Zodat u zich minder vaak concentreert op de details, die beter, slimmer, minder, goedkoper, oh nee, juist sneller, meer, duurder kunnen. En dat u af en toe dankbaarheid kunt oefenen, zodat u meer aandacht kunt besteden aan die groepen die uw aandacht het hardst nodig hebben.
Daar wordt iedereen tevredener van, zelfs deze SP’er.
Marjo Husslage,
Marieke Kooter,
Cees Mooij
Fractie SP. CAL