Poliflw

De stad komt weer tot leven. Langzaam maar zeker mogen we steeds meer, al blijft het belangrijk dat we 1,5 meter afstand houden. En dat is op zich goed nieuws natuurlijk. Maar ook al lijkt het erop dat we de gezondheidscrisis (voor nu in ieder geval) de baas zijn, de effecten voor de stad zullen nog lang door blijven klinken.

Daarom is het zaak dat we als gemeente alles op alles zetten om de stad er zo snel mogelijk weer bovenop te helpen. Samen met de andere coalitiepartijen heb ik een oproep gedaan om als gemeente juist nu te investeren in de stad. Alle op stapel staande plannen en voorgenomen projecten moeten we zo snel mogelijk gaan uitvoeren. Zo blijven mensen aan het werk én pakken we de grote uitdagingen van de stad aan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan volkshuisvesting: we moeten nú keihard doorpakken met bouwen van betaalbare woningen (waar een schreeuwende behoefte aan is) en meer bestaande woningen opknappen, isoleren en verduurzamen. Vooral de sociale woningbouw kent veel achterstallig onderhoud. Door dat nu in te halen, kunnen we gelijk de energierekening van de financieel meest kwetsbare bewoners, flink omlaag brengen. We moeten ook nu plannen maken om onze straten en wijken versneld te vergroenen door bomen te planten. Investeren in fietspaden en openbaar vervoer. Zo zetten we meteen ook stappen in het tegen gaan van de klimaatcrisis, die zich ondanks corona gewoon doorzet.

Het belang om juist nu versneld te investeren   gaat echter verder dan alleen de fysieke kant van onze stad. Naast het investeren in stenen en bomen, moeten we ons geld nu juist steken in de mensen die de zwaarste klappen hebben ontvangen tijdens deze crisis. Ik denk aan de achterstanden in het onderwijs, waar vooral de kinderen in de meest arme wijken en uit kwetsbare gezinnen het meeste last van hebben. De nieuwkomers die hun taalcursussen- en examens niet door zagen gaan en dit versneld in willen halen. De zzp-ers of uitzendkrachten die hun baan verloren en in de bijstand terecht (dreigen te) komen en snel weer aan de slag willen. Al deze mensen hebben nu ook extra duwtje nodig, een duwtje dat de gemeente alleen kan geven als we ook bereid zijn om hier extra in te investeren.

We hebben nu de kans om onze stad echt te veranderen. Niet terug naar hoe het was, maar deze crisis aangrijpen om het anders te doen. Niet alleen pleisters plakken, maar met deze investeringen zorgen dat zaken écht veranderen. Zorgen dat het geld terecht komt waar het écht nodig is, namelijk bij de mensen en in de wijken en niet in de portemonnee van de directeurs van grote bouwbedrijven, het uitzendbureau of de taalschool. Met een groene en sociale impuls de stad eerlijker maken:  laten we ons daarvoor inzetten.  

Blijf gezond en tot snel weer!

Stel het je voor: iemand vraagt of je € 150 wil geven omdat we ‘de koek groter moeten maken’ en er een ‘forse kwaliteitsimpuls nodig is’, zonder dat het echt duidelijk is wat er met jouw geld gebeurt en wat het op zou moeten leveren.

Ik denk niet dat je hiermee zou instemmen. Toch is dit het bedrag dat de gemeente ieder jaar van iedere volwassen Hagenaar vraagt voor het stimuleren van de Haagse economie. Op geen enkele manier is het duidelijk hoe het uitgegeven geld bijdraagt aan de economische doelen die wij belangrijk vinden, zoals het vinden van werk voor mensen die nu moeilijk aan de bak komen. Dit blijkt uit het rapport “Tel uit je winst’ waarin onze eigen Haagse Rekenkamer onderzocht heeft wat er eigenlijk gebeurt met de €65 miljoen die we jaarlijks uitgeven aan het oppeppen van onze stedelijke (kennis-) economie en toerisme. Zelfs als je er rekening mee houdt dat het precieze effect van stimuleringsbeleid moeilijk te meten is, zijn de conclusies van de Rekenkamer onthutsend. Bovendien merkt de Rekenkamer ook nog eens vilein op dat het veelvuldig hanteren van hippe Engelse termen als ‘startup delta’ en ‘fieldlabs’ vooral tot verwarring leidt.

Fijne club mensen hoor trouwens, die Rekenkamer van ons. Ze opereren nogal op de achtergrond, maar de gemeenteraad heeft ongelofelijk veel aan zo’n onafhankelijk orgaan dat niet bang is om de vinger op de zere plek te leggen.  Eerder deden ze dit al bij onderwerpen als luchtkwaliteit en de staat van onze daklozenopvang, wat voor flinke verbeteringen in beleid heeft gezorgd.

Ook nu zou het de wethouders die verantwoordelijk zijn  voor onze Haagse economie sieren om de aanbevelingen van de Rekenkamer over te nemen. Toch ben ik verre van gerust op de goede afloop: ons economische beleid zal niet vanzelf op een betere en eerlijkere manier gevoerd worden. Daarom moeten we nu keuzes maken. Laat die €65 miljoen voor economische stimulatie allereerst niet verdwijnen in de diepe zakken van adviesbureaus. Zij richten zich vooral op het opbouwen van kennisnetwerken voor grote bedrijven, terwijl zij dat prima zelf zouden kunnen. Laten we ons in plaats daarvan richten op concrete projecten die bijdragen aan zaken waar Hagenaars mee worstelen, zoals het opzetten van kleinschalige zorgcoöperaties of het opknappen en isoleren van verouderde woningen.  Daar wordt de stad op allerlei manieren beter van én het helpt mensen aan zinvol en bevredigend werk. Als men dat dan persé wil, kunnen we deze kleinschalige projecten best fieldlabs noemen: zolang het geld maar terechtkomt bij de mensen waar het om gaat. Tel uit je winst!