Iedereen wil dat kinderen goed terecht komen. Dat ze een mooie toekomst tegemoet gaan en dat ze de doelen die ze stellen kunnen bereiken. Ook willen we dat ze zich gezond kunnen ontwikkelen en dat ze, als het nodig is, ondersteuning en zorg kunnen krijgen. Om dat te realiseren hebben we een systeem opgetuigd waarin kinderen vanaf de geboorte geobserveerd en gemeten en gewogen worden. Dat meten en wegen eerst letterlijk en als ze ouder worden dan komen daar voorgangstoetsen en allerlei andere meetinstrumenten voor in de plaats. Alles met het idee dat we het beste voor onze kinderen willen. Wat mij verontrust is dat er bij al dat meten steeds meer kinderen afvallen en in een aparte categorie komen.
Sinds 2015 voeren de gemeenten de jeugdzorg uit en hebben we langzamerhand een cijfermatig overzicht van het aantal kinderen dat zorg nodig heeft. Bijna 20% van de kinderen in onze gemeente heeft geïndiceerde jeugdzorg. Dus zorg waar echt een beschikking voor gemaakt is, middel tot zware zorg zeg maar. Hebben die kinderen echt allemaal grote problemen of is er iets anders aan de hand? Zijn we doorgeslagen met het normeren en het vervolgens etiketteren van kinderen die afwijken van de norm? Zijn de normen te strikt waardoor afwijkingen die in een bepaalde periode weer bij zouden trekken als een probleem gezien worden? Of zijn we een samenleving geworden die zo in elkaar zit dat 20% van de kinderen echt niet mee kan doen zonder hulp?
Ik ken de antwoorden op bovenstaande vragen niet, maar ik vind wel dat we ze als samenleving moeten proberen te beantwoorden. Niet alleen wordt de jeugdzorg onbetaalbaar als we op deze manier door gaan maar ik denk dat ook de samenleving gebaat is bij een opvoedsysteem waar niet, zoals nu, wel heel erg snel gemedicaliseerd wordt. Kunnen we met gewoon opvoeden en laten opgroeien niet een gezondere jeugd en samenleving krijgen? Nogmaals, ik ken de antwoorden op de vragen niet en vind dat zorg, als deze nodig is, verleend moet worden maar het wil er bij mij eigenlijk niet in dat 20% van de jongeren geïndiceerde zorg nodig heeft.
Marc Verschuren