Poliflw

Alle mensen hebben een keer hulp nodig: huishoudelijke hulp, verzorging, verpleging,… . De gemeente bepaalt voor een belangrijk deel wie voor welke hulp in aanmerking komt. Ambtenaren komen bij hulpvragen bij je thuis, om ‘aan de keukentafel’ te bespreken of je voor hulp in aanmerking komt.Maar de zorgverleners kunnen dat veel beter zelf met je bespreken. Zij kunnen de noodzaak en de mogelijkheden voor hulp beter beoordelen. Zij weten ook veel beter bij wie je het beste terecht kunt. Elk gesprek met cliënten is voor de hulpverlener een stimulans om het beter, effectiever en goedkoper te doen. Samen nadenken en overleggen met cliënten stimuleert om samen te werken. En het vak wordt er leuker door: de zorgverlener wordt weer echt een hulpverlener. Meer mensen kiezen dan weer voor dat mooie vak. En ambtenaren komen beschikbaar voor waar zij goed in zijn: andere ambtelijke taken.De keukentafel is de plek bij uitstek voor de hulpverlener.

“Wij vertrouwen je niet!”

Dat is de rode draad van de manier waarop de overheden vaak de burgers zijn tegemoet getreden. ‘Alle burgers belazeren de zaak!’.  ‘Mensen zijn er op uit, om misbruik te maken’. De toepassing van onze sociale wetten is te vaak gebaseerd op wantrouwen. Het accent ligt meer op bezuinigen en het opsporen van misbruik dan op dienstverlening. Regels lijken ‘in beton gegoten’. Er is geen ruimte voor maatwerk. En zo kreeg Nederland wat het verdiende: het mega-schandaal van de toeslagenaffaire. Mensen komen tekort aan zorg en liefde ten gevolge van een beleid waarbij het accent ligt op bestrijding van misbruik en wantrouwen. Wantrouwen tegenover mensen die hulp vragen en tegenover mensen die zorg verlenen. Onze mening: Het is minder erg om door één burger te worden bedrogen dan om allen te wantrouwen.

De gemeente moet ook groepen burgers vertrouwen, groepen die initiatieven ontplooien. Betrokkenheid van inwoners bij hun naaste omgeving verbetert de leefbaarheid van de wijken.

Wat kunnen wij in Beek daaraan doen? Staan wij met lege handen?

 

De gemeente richt zich meer op de kwaliteit van de dienstverleningen en minder op het opsporen van misbruik. De gemeente communiceert direct en duidelijk met haar inwoners; zij beantwoordt brieven van burgers snel en deskundig. Indicatiefunctionarissen krijgen grotendeels een andere functie; de aanbieders van zorg en hulp en de hulpvrager bepalen samen of iemand zorg nodig heeft. Het ‘keukentafelgesprek’ is een zaak van de inwoner en zijn hulpverlener, niet van ambtenaren. Er komt een proefproject voor een wijk, waar hulpverleners en burgers de huishoudelijke hulp geheel zelf regelen. Per kern komt een buurtgerichte organisatie met taken en middelen om de eigen buurt te verbeteren. Het BurgerInitiatief Genhout is een succesvolle pilot van de afgelopen periode en kan als voorbeeld dienen. De gemeente stimuleert voor alle inwoners een preventieprogramma gebaseerd op sport en beweging.

Winkelpanden die vanmiddag worden dichtgespijkerd, een bizar beeld dat zelfs bij de wildste carnavalsfeesten niet voorkomt.De beelden van doelloos gerel en rotzooi trappen op verschillende plekken in Nederland zitten daarbij nog vers in het geheugen, dat gebeurt toch niet in Beek?Tuurlijk zijn we allemaal ergens boos. Boos op geen vakantie, boos op verplicht thuiswerken, boos op het gebrek aan verjaardagen, trouwerijen, uitbundige feestdagen en andere feestjes. Maar bovenal zijn we allemaal boos op het Coronavirus.Maar daar trekt een virus zich niets van aan, totdat die prik er voor ons is moeten we door de verveling van thuiszitten heen en ons aan de regels houden.Gelukkig is thuiszitten in 2021 niet te vergelijken met de monniken in een klooster. We kunnen elkaar op zoveel manieren opzoeken zonder bij elkaar over de vloer te komen. Laten we dat ook doen en onze energie steken in creatieve ideeën om elkaar online te treffen in plaats van jammeren. Of nog erger, rellen voor het rellen.Tot slot is er nog een groep voor wie het bovenstaande makkelijker gezegd dan gedaan is. Zij voelen zich eenzaam, maken zich zorgen over hun toekomst of worstelen met ander psychisch leed. Laten we hen juist opzoeken, omdat zij het nu zo hard nodig hebben.Maar blijf van andermans spullen af. Om maar een Maastrichts gezegde te lenen: Haw Pin!