Door Bram van Ommen, 28 maart 2019
De maand maart stond in het teken van de verhuizing van de bibliotheek uit de Hoofdstraat naar de Speeldoos. Een onderwerp waar de Baarnse bevolking massaal voor warm liep. Er werden vergeet-mij-nietjes en 1900 handtekeningen aan de burgemeester overhandigd, er is een filmpje gemaakt door RTV Baarn, er waren tientallen ingezonden brieven in de Baarnsche Courant en aan raadsleden, de raadsfracties zijn bezocht tijdens hun overlegmomenten in het gemeentehuis en er is ingesproken door enkele inwoners van Baarn tijdens de informatie- en debatvergaderingen van de gemeenteraad.
Voor Baarnse begrippen was er een ongekend grote opkomst tijdens die vergaderingen. Vertegenwoordigers van de Speeldoos en Bibliotheek zaten naast inwoners en winkeliers en andere betrokkenen die allemaal hun eigen redenen hebben om de bibliotheek in het centrum willen houden.
“Zullen we allemaal maar weggaan dan?”
Ik mocht de eerste avond van de vergadercyclus voorzitten. Niet in de raadszaal zoals gebruikelijk, maar in het gebouw van de speeltuinvereniging Oosterkwartier. Meestal ben ik wel wat gespannen om een vergadering voor te zitten. De vorige keer verliep het niet helemaal zoals ik wilde, maar de spanning viel nu gek genoeg wel mee. Ik had er wel zin in. Ik was wat aan de late kant, er waren al veel mensen, RTV Baarn was er om het live uit te zenden op televisie en verder zo’n 80 mensen in de zaal. Ik had me goed voorbereid, ik was er klaar voor.
Omdat er zoveel belangstelling was, heb ik samen met de griffier een hele uitgebreide introductie opgesteld waarin ik de regels en de volgorde van de vergadering heb uitgelegd. Niet iedereen is immers een frequent bezoeker van raadsvergaderingen. Een van de regels is de maximale spreektijd. Die hebben we met elkaar afgesproken om iedereen even veel spreektijd te geven en hun visie op een voorliggend raadsvoorstel te presenteren. Alle insprekers zijn bij aanmelding bij de griffier van de spreektijd op de hoogte gebracht.
Als voorzitter van de vergadering heb ik de taak om deze ordentelijk te laten verlopen. Dat wil onder andere zeggen volgens de afspraken die wij met elkaar hebben gemaakt. Daar past dan ook bij om alle aanwezigen, kijkers en luisteraars op de hoogte te stellen van de 5 minuten spreektijd. Hoe vervelend het ook is om iemand in zijn of haar betoog te moeten onderbreken vanwege de tijd, het is een officiële vergadering en de regels zijn duidelijk. Ook voor de mevrouw die namens 1900 inwoners kwam inspreken.
Dat heeft tot veel onbegrip geleid in de zaal, maar ook op straat ben ik er, tot gisteren aan toe de hele maand nog op aangesproken. “Zullen we allemaal maar weggaan dan?” werd er geroepen in de zaal. “Je deed het wel een beetje bot.” hoorde ik later in de supermarkt. Ik heb het nog eens terug gekeken, maar ik vind dat eigenlijk wel meevallen. Het was duidelijk, ja. Als voorzitter kan je maar beter duidelijk zijn.
