Poliflw

Gedurende mijn werkbezoek aan Turkije vorige week heb ik met een zeer diverse groep aan mensen van gedachten gewisseld over de situatie aldaar en meer inzicht gekregen in de bijzondere relatie tussen de EU en Turkije. In indrukwekkende gesprekken met onder andere de NL’se ambassadeur, Turkse politici (zowel van de regeringspartij als de oppositie), Syrische vluchtelingen, voorvechters voor de rechten van de LHBTQI-gemeenschap, vertegenwoordigers uit het Turks maatschappelijk middenveld en de journalistiek, en Turkse en EU-ambtenaren zijn mij een aantal dingen duidelijk geworden.

Portefeuille update!

De komende tijd zal ik me extra gaan richten op: Turkije! Namens de liberale groep in het Europees Parlement, Renew Europe, ben ik de onderhandelaar op het jaarlijkse rapport over de EU-Turkije relaties.

Waarom is Turkije belangrijk voor Nederland en de Europese Unie?

Allereerst is Turkije lid van de NAVO en heeft het land het tweede grootste leger in het bondgenootschap. Ten tweede is de Turkse geografische ligging, op de grens van Europa en Azië, van groot belang voor de bescherming van de Europese Zuidoostflank. Ook de Turkse controle over de Bosporus is geostrategisch van groot belang, omdat die nauwe waterdoorgang het maritieme verkeer naar en van de Zwarte Zee bepaalt. Onlangs verbood Turkije Russische oorlogsschepen om door de Bosporus de Zwarte Zee op te gaan. Daarnaast wordt het belang van Turkije op diplomatiek gebied nu extra duidelijk in de crisis rondom de Russische invasie van Oekraïne. Het land heeft de juiste papieren om zich op te werpen als bemiddelaar in dit conflict en probeert een wapenstilstand tussen beide partijen te realiseren. Deze zaken bij elkaar opgeteld maken Turkije dus op geostrategisch en diplomatiek gebied een (enorm) belangrijke partner voor Europa.

De samenwerking op het gebied van migratie is sinds de EU-Turkije verklaring van 2016 sterk toegenomen, met een geplande voortzetting voor de komende jaren. Turkije herbergt momenteel bijna 4 miljoen vluchtelingen, waarvan ruim 3,5 miljoen Syriërs. Het is cruciaal dat we deze grote groep vluchtelingen blijven ondersteunen in Turkije. Ook op het gebied van terrorismebestrijding, economie en handel, energie en klimaat werken de EU en Turkije intensief samen. Op handelsgebied is Turkije de zesde handelspartner van de EU en de EU is de grootste handelspartner van Turkije. Nederland is de tweede (!) buitenlandse investeerder in Turkije. De Europese en Nederlandse economische belangen in Turkije zijn dus groot te noemen. 

De banden tussen het Turkse maatschappelijk middenveld en pro-democratische krachten en de EU blijven sterk omdat de EU voluit democratische normen en waarden blijft ondersteunen in Turkije. Voor vele Turken die de rechtstaat en democratie willen bevorderen, is de Europese steun van cruciaal belang. Tot slot, veel Europese landen, waaronder Nederland en Duitsland, hebben grote groepen burgers van Turkse komaf. We hebben in het verleden gezien dat spanningen in Turkije over kunnen slaan naar Europese landen. 

Welke geschiedenis delen Turkije en Europa?

De afgelopen jaren zijn er vele moeilijke momenten geweest in de relatie tussen Europa en Turkije. Toch realiseren beide partijen zich dat vanuit historisch perspectief en gedeelde belangen, er voldoende ruimte en potentieel is om de samenwerking te intensiveren. Het recente bezoek van premier Rutte aan President Erdoğan laat zien dat er mogelijkheden en openingen zijn tot een strategische en realistische relatie.

De betrekkingen tussen de Europese Unie, haar lidstaten en de Turkse republiek gaan ver terug. Ver vóór de geboorte van de Turkse Republiek in 1923, maakte diens voorganger, het Ottomaanse Rijk, al eeuwenlang deel uit van het Europese machtsevenwicht en speelde het een belangrijke rol bij het vormgeven van het continent. Historische, culturele, politieke en economische banden tussen Turkije en Europa waren en zullen sterk met elkaar verweven blijven. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en in de context van de Koude Oorlog werkten Turkije en Europa gestaag samen om hun banden verder te verdiepen. De deelname van Turkije aan multilaterale organisaties zoals de NAVO, WHO, OESO, G20, de Raad van Europa en haar kandidaat-status voor EU-lidmaatschap, zijn het bewijs van de sterk verweven relaties en gedeelde ambities.

Turkije is sinds 1964 door een associatieovereenkomst en sinds 1995 door een (gedeeltelijke) douane-unie nauw met de EU verbonden. De Europese Raad heeft Turkije in december 1999 de status van kandidaat-lidstaat verleend en in oktober 2005 zijn de toetredingsonderhandelingen geopend. In het begin boekte Turkije vooruitgang, tot aan de Gezi-protesten van 2013. Vanaf dat moment dreef de Turkse regering steeds verder af van het pad naar EU-lidmaatschap. De mislukte couppoging in 2016 heeft dit proces in een stroomversnelling gebracht, wat nu heeft geresulteerd in een zeer grote afstand tussen het huidige Turkije en de Europese eisen tot toetreding.

De spanningen liepen nog verder op door het assertieve Turkse buitenlandbeleid in conflictgebieden zoals Syrië, Libië en in de Kaukasus. Ook op andere terreinen is sprake geweest van achteruitgang. Er is bijvoorbeeld geen vooruitgang geboekt in de Cyprus kwestie, waar de twee partijen op het eiland alleen maar verder van elkaar verwijderd zijn geraakt. Ook heeft de Turkse maritieme boringen naar gas in de buurt van Cyprus en Griekenland leidde meermaals bijna tot een militaire confrontatie tussen Turkije en een aantal EU-lidstaten. Het jaar 2020 was hiermee een absoluut dieptepunt in de betrekkingen tussen de EU en Turkije.

In 2021 kwam de relatie in iets rustiger vaarwater terecht. Meerdere diplomatieke kanalen werden weer hervat en op meerdere terreinen is het gesprek weer aangegaan. Bijvoorbeeld over de klimaattransitie, migratie en de coronapandemie. Turkije heeft in 2021 de klimaatafspraken van Parijs geratificeerd. Helaas waren er ook tegenslagen: de rechtstaat en de democratie in Turkije zijn verder achteruitgegaan en Turkije heeft zich teruggetrokken uit de Istanboel (!) Conventie, waarin geweld tegen vrouwen wordt tegengegaan.

Turkije: een kandidaat-lidstaat van de EU?

De rechtstaat en de democratie in Turkije staan er op dit moment zeer beroerd voor. In reactie op de traumatische mislukte staatsgreep in 2016, onderging Turkije in 2018 een drastische grondwetshervorming van een parlementair democratisch stelsel naar een meer presidentieel georiënteerd systeem. Deze grondige en verregaande hervorming leidde ertoe dat de president meer macht kreeg en dat ging ten koste van de parlementaire bevoegdheden. Hierdoor vervaagde de scheiding der machten nog verder en verminderde de parlementaire en rechterlijke controle op de uitvoerende macht. Deze terugval in de scheiding der machten en de rechtsstaat heeft de Turkse democratie ernstig verzwakt.

De oppositiepartijen, met name de People Democratic Party (HDP) worden onderdrukt. Momenteel zitten ongeveer 4.000 leden van de HDP in de gevangenis, waaronder burgemeesters en parlementariërs. Turkije staat op nummer 117 (van de 139) in de World Justice Index van 2021, een beoordeling die vergelijkbaar is met landen als Soedan en de Democratische Republiek Congo. In 2021 stond Turkije volgens het Committee to Protect Journalists (CPJ) op de beschamende zesde plaats van een wereldwijde lijst van regeringen die journalisten achter tralies hebben gezet. Het maatschappelijk middenveld staat onder zware druk in Turkije, aangezien deze organisaties steeds minder ruimte krijgen van de Turkse overheid.

Door te kijken naar de huidige stand van zaken in Turkije, concludeer ik dat Turkije erg ver verwijderd is van het voldoen aan criteria (ook wel de Copenhagen criteria genoemd) voor toetreding tot de Europese Unie. Daar verwacht ik op de korte en middellange termijn geen positieve verandering in. Deze status-quo heeft een negatieve invloed op de betrekkingen tussen de EU en Turkije, omdat het veel wrijving veroorzaakt en vooruitgang in de relatie belemmert. Bovendien neemt de geloofwaardigheid van het uitbreidingsinstrument van de EU steeds verder af door deze onderhandelingen. Kort gezegd: EU-lidmaatschap voor Turkije is momenteel niet haalbaar.

Een nieuwe route vooruit

Om de impasse te doorbreken moeten de EU en Turkije met een frisse blik gaan kijken naar hun relatie. Een nieuw momentum is nodig. Dit kan worden bereikt door de huidige associatieovereenkomst (uit 1964) te moderniseren. Dit moet gekoppeld worden aan specifieke eisen met betrekking tot goed nabuurschap en respect voor democratische beginselen, de rechtsstaat, mensenrechten en fundamentele vrijheden. Zo kan er vooruitgang worden geboekt in de richting van een dynamisch, strategisch en een positief partnerschap dat gunstig is voor beide partijen. Het streven moet zijn dat de betrekkingen tussen de EU en Turkije zo nauw mogelijk worden.

Wat zijn de stappen?

Om een beter beeld te krijgen van wat er allemaal speelt in deze complexe relatie heb ik gesproken met Turkse NGO’s, denktanks, de Turkse overheid, de Europese instellingen en met de Nederlandse overheid. Dit zal ik de komende tijd blijven doen. Daarnaast ga ik volgende week op werkbezoek naar Turkije.

De afgelopen tijd zijn er meerdere onderhandelingsrondes geweest, waarin alle politieke groepen in het Europees Parlement probeerden om tot een gezamenlijke tekst voor het rapport over de EU-Turkije relatie te komen. Zodra het rapport in de commissie van Buitenlandse Zaken is behandeld kan (hopelijk) in juni het Europees Parlement er plenair over stemmen.  

Uiteraard houd ik jullie graag op de hoogte van de verdere ontwikkelingen!

Ik ben vereerd om opnieuw het vertrouwen van de Leden van Renew Europe te hebben gekregen om ook de komende 2,5 jaar als Eerste Vice-President aan de slag te gaan. Onze groep speelt op belangrijke onderwerpen een sleutelrol en we zijn klaar om het liberale geluid in het Europees Parlement nog meer te laten gelden!

An interview with Malik Azmani, Member of Renew Europe’s delegation to the Conference on the Future of Europe and First Vice-President of the Group.

Malik Azmani (45) is a Dutch politician and former lawyer and civil servant from Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), elected to the European Parliament in 2019. He is the First Vice President of the Renew Europe group, and has been a member of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs. In 2021, he joined the parliament’s working group on Frontex, and his work focuses on the rule of law, borders and security.

· Q: Why did you decide to take part in the Conference Plenary?

A: I think in any organisation, it is important to take stock on a regular basis. To look at your organisation and see what works and what improvements could be made. The last time we had a real conversation about the functioning of the EU it resulted in the Treaty of Lisbon nearly 15 years ago. I think it’s time again to reflect on how things are going, what works and where we can make improvements. I’m very pleased that we will have this conversation together with European citizens. The reason for me to take part in the debate is simple. I see that the EU can be of great added value, and it has brought us more welfare and security, but it is still not succeeding on every level. I want to be part of the solution to make sure we can improve and deliver for our citizens.

· Q: Which topics will you be focusing on?

A: The reason I decided to stand for election during the European elections 2019 is that I was responsible as a Dutch MP for migration policy, but I realised quickly that the real work on this issue happens in Brussels. I strongly believe the EU needs a comprehensive and future-proof migration policy. Unfortunately, we’ve seen little movement on this file since 2016. That’s why Renew Europe published a migration vision paper on migration early last year, which I headed up together with my colleague Jan-Christoph Oetjen. It was good to see that when the Commission put forward new proposals last summer, it took on board several elements of this paper. But more needs to happen. We need to reopen the debate, join forces and find a sustainable solution to the migration challenge, and above all make sure we do not wait for the next migration crisis to happen.

· Q: How would you convince your constituents to take part?

A: I believe you need to take part in the conversation to be part of the solution. The great thing about this Conference is that these conversations can take place anywhere. So I’ll be organising events locally or online so that people can easily join and by inviting anyone who wants to join the discussion, I hope I can convince people to take part and share their ideas. I really want to hear what people think, what they’re worried about, what ideas they might have.

· Q: Renew Europe has initiated the idea of the Conference. What will be the Group’s priorities?

A: Renew believes it is time to show some courage and renew the way the EU works. We have many ideas on how to strengthen the role of European Parliament. Personally, I am very passionate about changing the way we organise debates. Currently we cannot really call what we do ‘debating’. We read out in plenary statements one by one. It is an insult to what our debates are meant to accomplish: sharpen arguments, hold the European Commission accountable and ensure sound policymaking. This needs to change and it is one of our priorities to make that happen.

· Q: Why is this milestone so important in EU’s history?

A: We find ourselves at a crossroads in Europe. There are many big questions we need to answer. How will we make the green transition happen and recover from this pandemic? How will we find an answer to upcoming global powers like China? Is Europe ready for the digital future? This conference is held at a time when we are looking for answers to these and other important questions and we are inviting anyone with ideas or possible answers to join our discussion. If we are successful, this is quite a unique process we are about to embark on.

· Q: To you, the Conference will be a success if… (finish the sentence)

A: Anyone who wants to take part in the discussion on the future of Europe finds an opportunity to join in and if as a result we manage to renew the way Europe works.

Link: https://reneweurope.medium.com/europe-at-crossroads-take-part-in-the-conversation-to-be-part-of-the-solution-86463e93986d

After a little over a year in Brussels as an MEP, and closely following the EU's foreign affairs, it astonishes me how ineffective the European Union leverages its power on the world stage.

At this very moment, a mid-sized power named Turkey is punching above its weight by interfering in multiple conflicts in the Mediterranean region in a bid to defend its geopolitical interests and we are letting it happen right under our noses.

MEP Malik Azmani: 'After a little over a year in Brussels as an MEP, and closely following the EU's foreign affairs, it astonishes me how ineffective the European Union leverages its power on the world stage' .

With a military presence in Libya and Syria, Turkey exercises considerable influence in these conflicts.

By contrast, the EU merely has its naval Operation Irini in place near the coast of Libya, which plays a modest role in enforcing the UN arms embargo.

EU foreign affairs chief Josep Borrell has limited options in his foreign and security policy instruments and can only resort to intensifying diplomatic efforts, alas with little effect.

To put it simply, the EU is not a geopolitical factor of importance in conflicts in the Mediterranean region. This is baffling.

The EU has great interest in ensuring stability, cooperation and progress in our direct neighbourhood. Yet, we stay on the sideline and let others intervene.

The escalating conflict between Turkey and EU member states Greece and Cyprus about the exploration of gas in the eastern Mediterranean Sea is a testament to this sad conclusion.

The most recent development, namely Turkey threatening Greece with war, should be cause for all European member states to stand in full solidarity with both Greece and Cyprus.

Unfortunately, the opposite is true.

Various individual interests of member states leave the EU completely divided with the absence of a joint strategy as a result.

Our leverage potential, as the second economic block in the world, can only be achieved if we act as a united front. When we fail to do so, we effectively allow Turkey to take advantage of our strategic weakness. In the meantime, Josep Borrell endlessly calls for 'dialogue' and has warned to impose sanctions on Turkey so many times that it can only be described as an empty threat.

The EU's response to offensive Turkish behaviour has a complete predictability and proves ineffective.

The repetitive calls for de-escalation through mediation and dialogue are proof that soft power cannot be Europe's answer to everything.

Nato incoherence

Just in the last year, Turkey invaded northern Syria, 'opened up' its gates to Europe for migrants, embarked on a military intervention in Libya, threatened a French frigate, illegally searched for gas fields in the eastern Mediterranean, bought crucial Russian military equipment and now openly threatened a European member state and fellow Nato-ally with war.

This unilateral Turkish behaviour is paralysing Nato coherence and cooperation.

Looking at this depressing (and sadly, impressive) list, we can clearly conclude that the EU's current policies and strategy towards Turkey are not working.

In fact, the EU-Turkey relationship is worsening with no end in sight, while Turkey pursues its interests, with no regard for and at the expense of the EU's interests.

It is time for the EU to find its voice as a 'geopolitical player' and use it accordingly.

Simultaneously, we need a complete revision of EU-Turkey relations. Starting by thinking more strategically about this relationship, acknowledging the importance of Turkey and the value of good neighbourly relations, but also by finding a new balance in our cooperation on many vital aspects such as security, migration and trade.

By directly threatening Greece however, president Recep Tayyip Erdogan went a step too far.

Aside from needing to re-evaluate our relationship with Turkey in general, right now Europe needs to show unity and unconditionally back the Greeks and Cypriots.

Cancel membership candidacy

Calling on improved dialogue cannot be our only answer any longer. Instead, I propose we immediately start the process of ending Turkey's status as a candidate EU member state.

Additionally, more EU member states should dedicate military naval vessels to ensure the territorial integrity of Cyprus and Greece.

Finally, the European Council should impose severe sanctions, if Turkey chooses the path of further escalation.

In the drafting of these sanctions, everything should be on the table: the cost to Turkey's interests must be severe in order to result in the desired deterrent effect.

We should make very clear that certain actions have repercussions and that we will not tolerate this behaviour.

Simultaneously, I call upon Borrell to reshape our relationship with Turkey and to propose a new and credible strategy to ensure a balanced future relationship with this vital neighbour.

 Meneer Azmani, uw partijleider, Mark Rutte, noemde onlangs de Europese verkiezingen 'niet zo relevant'. En dan wilt u naar Brussel?

 'Dat bedoelde hij niet zo. Het punt dat hij maakte was dat de destabiliserende effecten van populistische en nationalistische tendensen zich vooral nationaal aftekenen.'

 Denkt u daar echt aan te ontkomen bij de Europese verkiezingen?

'Nee, zeker niet. Ook in eigen land hebben we partijen die pleiten voor een Nexit. Terwijl zich nota bene om de hoek een drama aftekent. Dat moeten we dus voorkomen. Dat bedoelt Rutte ook met zijn vaasje. Het feit dat we in een geweldig land leven is geen gegeven. Het is precair.'

 'ALS NEDERLAND ALLEEN KUN JE GEEN VUIST MAKEN'

Maar Den Haag verruilen voor Brussel: waarom?

 'Als parlementariër merk ik dat ik in de Kamer op sommige dossiers niet echt verder kom. Bijvoorbeeld bij migratie en klimaat. Dat soort thema’s kun je niet nationaal oplossen. Maar ik maak me daar wel zorgen over, want we moeten echt in control komen als het bijvoorbeeld gaat om de asielstromen die Europa binnen komen. Daarom wil ik daar in Europa verder aan werken. Ook zie je de panelen verschuiven als het gaat om China en Rusland. En Trump eist – terecht – dat Europa op veiligheidsgebied meer de eigen broek gaat ophouden.' 

 Zonder een gecontroleerd migratiebeleid is er in Europa geen draagvlak meer voor verstandig economisch beleid, stelde VNO-NCW-voorzitter Hans de Boer in het FD.

 'Hij heeft gelijk. Als de overheid dat niet onder controle heeft, worden mensen onzeker. En terecht: het is geen gegeven dat we zo'n veilig en vrij land blijven.'

 Wat is dan zo'n gecontroleerd migratiebeleid volgens u?

 'Als VVD zeggen we: we willen best vluchtelingen helpen, maar dan vooral door ze op te vangen in de regio. En we zijn ook best bereid om een beperkte groep vluchtelingen hier uit te nodigen en die tijdelijk op te vangen als dat nodig is. We moeten dan wel vooraf weten dat het om échte vluchtelingen gaat. En dus niet om mensen die vooral op zoek zijn naar een beter bestaan en toevallig ook het geld hebben en niet bang zijn om die Middellandse zee over te steken.'

Wat moet er dan gebeuren aan de buitengrenzen van de EU?

 'We moeten beter controleren, meer investeren in de kustwacht. En meer afspraken maken met veilige landen, zoals met de Turkije-deal is gedaan. Daarmee ontmantel je het perverse systeem van mensensmokkelaars.'

 'WE WILLEN TOCH NIET HET NATIONALISME OPNIEUW HOOGTIJ LATEN VIEREN?'

 In hoeverre heeft het Europees Parlement daar veel invloed op?

 'Ik kan in Nederland wel boos worden op de staatssecretaris over de ellende in Griekenland en dat ze daar hun afspraken niet nakomen, maar dat heeft eigenlijk geen zin. Het is Europees beleid dus ik kan beter boos worden op de Griekse eurocommissaris die er niks van bakt. Eigenlijk zou je zo'n individuele eurocommissaris naar huis moeten kunnen sturen als Europees Parlement.'

 'Kijk, als we afspraken willen maken met de landen van herkomst kun je als Nederland alleen geen vuist maken. Je wordt gewoon uitgespeeld tegen elkaar. Waarom stoppen we niet gewoon met het uitdelen van Schengenvisa aan hoog geplaatsten uit landen die weigeren om mensen terug te nemen? Of waarom nemen we dan geen handelsmaatregelen?'

 Zijn het uiteindelijk niet de ministers van de individuele lidstaten die de knopen moeten doorhakken in de Europese Raad?

 'Als het gaat om de herverdeling van migranten loopt het daar inderdaad vast. Daarom zeg ik ook: Laten we eerst controle krijgen over de instroom. Dan zijn landen vervolgens ook meer geneigd om hun aandeel te nemen.'

 Wat gebeurt er als dat niet lukt?

 'We moeten een Europese beweging opstarten: Europa moet meer worden dan een regelmachine. We moeten echt gaan actéren. Eurocommissarissen naar Afrika sturen om tot afspraken te komen.'

 Maar wat zijn de gevolgen als dat niet van de grond komt?

 'Dat ga ik niet schetsen, want dat gaat sowieso lukken. Anders zou ik ook niet naar Brussel gaan. Ik ben heel strijdlustig, want het gáát ook ergens over. We willen toch niet het nationalisme opnieuw hoogtij laten vieren? We willen toch niet terug naar de chaos die vroeger het continent regeerde en die de reden was waarom we zijn gaan samenwerken? We laten al die vrijheden waarvan we nu genieten, toch niet kapot maken? Daar ga ik keihard voor strijden.'

 'EEN EUROPA DAT ZIJN VEILIGHEID OP ORDE HEEFT, IS STABIELER EN MACHTIGER'

 Welke bijdrage kunnen bedrijven leveren?

 'Bedrijven kunnen zorgen voor een toekomstperspectief voor mensen die nu willen migreren. Neem een land als Tunesië: daar zit een regering die echt wel wat wil en kan. Tegelijkertijd gaat het er economisch heel slecht. Dan moeten we zorgen voor een pakket aan maatregelen en handelsmissies die het land weer laat groeien. Ook moeten we de braindrain stoppen. En niet via Franse en Duitse kantoortjes alle hoogopgeleide mensen naar Europa halen.'

 U bent tegen kennismigratie?

 'Nee, ik ben niet tegen arbeidsmigratie of kennismigratie, maar laten we het dan wel gespreid over de wereld doen en niet één land helemaal leegtrekken, zoals ik in Tunesië heb gezien. Ook houd ik een pleidooi voor een puntensysteem, zoals ze bijvoorbeeld in Canada en Australië hebben.'

Is daar steun voor bij uw collega's in het buitenland?

 'In Europa is men meer bezig met een blue card: dat is eigenlijk een beetje meer van hetzelfde. Zo'n puntensysteem als ik voorstel zou tot meer circulaire migratie moeten leiden, waarbij mensen makkelijker terugkeren. Ook zou je de afhankelijkheid van de sociale zekerheid moeten beperken. Geef liever een pakketje mee als mensen weer terug gaan.'

 Het lijkt allemaal nog heel ver weg, ook als het gaat om een Europa dat qua veiligheid meer autonoom is.

 'Ja, maar er is geen alternatief, dus moeten we gewoon beginnen. We zitten in Nederland nog lang niet op die 2 procent van het bbp voor defensie, maar daar groeien we wel naartoe. En dat moeten alle lidstaten doen. Ook kunnen we meer samen strategisch inkopen: is het echt nodig dat elke lidstaat alles in huis heeft? Een Europa dat zijn eigen veiligheid op orde heeft, is stabieler en machtiger. En dat is goed voor onze economie en onze bedrijven.' 

Bron: https://www.vno-ncw.nl/forum/malik-azmani-naar-brussel-migratie-onder-controle-moet-en-zal-lukken?fbclid=IwAR1OUtZzRijDQaGb3mYtOiP2AkAWbnzI0qUn8rACz1yMKqZ4ZvvtdQMXeA4

Als de Europese Unie de geldkraan voor Hongarije dichtdraait, gaat het land dat merken. Dat zegt Malik Azmani, VVD-Tweede Kamerlid en kandidaat lijsttrekker voor de Europese verkiezingen van volgend jaar in reactie op de harde veroordeling van het Europees Parlement tegen het Oost-Europese land.

'Ik schat zo in dat deze landen nog best afhankelijk zijn van de financiële steun die ze vanuit de Europese Unie krijgen', zegt Azmani. 'Op het moment dat die geldkraan dichtgedraaid wordt omdat ze datgene wat we met elkaar delen niet meer delen, dan zal het land dat merken. Dan zullen de mensen op straat dat merken en die mensen zullen dan ook denken: hoe kan dat nou? Dat zal invloed hebben op de interne politiek.' (Bron: BNR nieuwsradio)

 Klik hier voor het gehele geluidsfragment

Bron: BNR nieuwsradio 

-