Poliflw

Volgend jaar december is het moment waarop mijn leven hoe dan ook een andere wending krijgt. Ik word 66 jaar. Dat betekent ook dat ik vriendelijk wordt geacht op te krassen. Einde van mijn mooie loopbaan binnen het HBO-onderwijs.  Voor veel anderen is dit een positief moment waar lang naar wordt uitgekeken. Ik vind het jammer dat ik, met mijn ervaring en passie, niet langer binnen mijn werkomgeving een rol van betekenis kan spelen. Want zo lang ik fit ben en mentaal nog geen klachten vertoon, denk ik dat ik die rol met gemak kan blijven vervullen.

Uit het aantal klagende en stakende leraren, blijkt de behoefte aan ervaring. Veel docenten stellen een te hoge werkdruk te hebben. Met regelmaat sturen scholen hun leerlingen naar huis, omdat de docent met een burn-out thuis zit. Daar springen mijn leeftijdsgenoten en ik graag in. Wellicht meer om te zorgen dat de werkdruk afneemt, dan dat ze het lerarentekort uit de wereld helpen. Gepensioneerden, zoals ik met ingang van 2019, kunnen allerlei werkzaamheden op scholen verrichten waardoor leraren meer tijd hebben om leerlingen te onderwijzen. Ik zou het geen probleem vinden om twee of drie dagen beschikbaar te blijven. Het is mogelijk om leerlingen te begeleiden of specifieke taken op me te nemen waar binnen scholen behoefte aan is. Bijvoorbeeld het nakijken van toetsen, proefwerken en tentamens. Maar met mijn brede interesse en mijn ervaring moet het ook mogelijk zijn om aan lessen invulling te geven. Desnoods ambulant binnen een scholengemeenschap.

Dagblad De Trouw schreef enkele jaren geleden al dat Nederland achterloopt op Engeland en Duitsland bij het inzetten van pensionado’s. Dat terwijl het aantal talentvolle en ervaringsrijke gepensioneerden de komende jaren toeneemt. Mogelijk wel tot vier miljoen. Allemaal talent dat inzet- en beschikbaar is. Daar moeten we gebruik van maken. We zouden immers wel gek zijn als we al dat talent links laten liggen.

Naast de pensioengerechtigde groep, zijn er ook veel vijftigplussers die zonder baan thuis zitten. Ze willen heel graag (weer) aan de slag. Helaas blijkt de leeftijd een probleem. Ook in die groep zit veel talent en ervaring. Misschien zit die ervaring in een vak waar tegenwoordig minder behoefte aan is. Voor die groep biedt omscholing een uitkomst. Daarbij kan niet breed genoeg gedacht worden. Maak van een bankier een docent economie en maak van een timmerman een conciërge.

Al lange tijd ben ik me aan het voorbereiden op het beëindigen mijn werkzame leven met ingang van januari 2019. Ik heb me kandidaat gesteld voor de droomfunctie van fractielid van D66 in de Haagse gemeenteraad. Ik heb met voormalige collega’s overlegd om een rol te spelen bij het ontwerpen van visuele communicatie en oriënteer me op andere nieuwe uitdagingen. Want mijn actieve leven stopt niet bij 66. Ik weet dat veel anderen die op het punt staan om met pensioen te gaan er ook zo over denken. Bang dat je geen deel meer uitmaakt van de maatschappij en geen invulling kan geven aan de vele vrije tijd. Bang dat er geen gebruik wordt gemaakt van je gedurende vele jaren opgebouwde ervaring en kennis.

The post Blog Anno: De kans van 66+ talent  appeared first on Onze stad.