Libelle en Margriet, wie kent ze niet? Daar moest ik aan denken, toen ik in het Nieuwsblad van 6 maart jl. het door hen zelf geregisseerde interview las, waarin de voormannen van de Amstelveense VVD: Kees Noomen en Herbert Raat, lieten weten dat de AVVD ten aanzien van Schiphol en de bebouwing van Kronenburg een geheel ander standpunt inneemt dan hun landelijke partij. Ze waren er zelfs voor naar Den Haag gereisd om dat hun Haagse bazen eens goed te vertellen. Een afscheiding, een nieuwe partij wellicht, zou je bijna denken.
De uitgesproken mening van de landelijke VVD over de groei van Schiphol en het verbod te bouwen bij het studentencentrum Kronenburg kan je nu in Amstelveen even niet gebruiken, omdat daar bij de kiezers de stemming geheel anders is. De Amstelveense inwoner wil wèl een beperking van Schiphols groei en wil wèl de bouw voor starters en studenten in Kronenburg. Met een beetje inkleuren in mijn eigen overtuiging kan je uit het interview concluderen dat de voormannen van de AVVD hun landelijke partij armoede verwijten.
Wat heeft dit te maken met de Libelle en de Margriet? Eens behoorden beide vrouwenbladen tot het in de jaren machtige uitgeversconcern de VNU in Heemstede. Ik was in die tijd als verslaggever van het Dagblad De Tijd ook een werknemer van de VNU. De krant stond op omvallen en we vochten menig robbertje met de VNU-top uit, omdat hun marketingstrategie steeds tot enorme successen leidde, maar tot onze ergernis werd die kennis nooit of te weinig aangewend om het dagblad De Tijd overeind te houden. Ik herinner me dat we uit pure boosheid wel eens de kruisbeelden van de muren van de directiekamers hebben gehaald omdat – zo zagen we dat toen – hun hardvochtige houding niet paste bij het roomse geloof van naastenliefde en saamhorigheid. Het VNU concern was immers een echt katholiek bedrijf.
Met een uitgekiende marketingstrategie hield de VNU de twee damesbladen tot de in die tijd meest gelezen weekbladen. Libelle mikte op een iets hoger segment dan Margriet, zonder dat het opviel. Want beide bladen moesten als vangnet fungeren voor boze abonnees. Een opzegging voor de Margriet betekende vrijwel altijd dat men overging naar concurrent Libelle en omgekeerd. Aldus bleef het gezamenlijke abonneebestand van zo’n 700.000 op peil.
Zo steekt ook het gesprek tussen de AVVD en de landelijke VVD in elkaar. De mening van de landelijke VVD kan men hier niet gebruiken en leidt tot stemmenverlies. Vandaar dat Noomen en Raat even hebben afgestemd hoe daar mee om te gaan. Dat kan ook gemakkelijk met die onderwerpen, waarover de Amstelvener wel een mening mag hebben, maar niets te vertellen heeft. Is er met deze VVD strategie iets mis? Eigenlijk niet, wel handig zelfs, maar je moet het wel door hebben. Om met Cruijff te spreken: je gaat het pas zien als je het door hebt.
Amstelveen, 14 maart 2019 Frits Suèr