Van generatie tot generatie is er een ding wat gewoon niet veranderd. Iedereen gaat ergens in zijn leven voor het principe van ‘Huisje-boompje- beestje’ en vooral ook in die volgorde. Het klinkt cliché, maar als je de ontwikkelingen rondom woningbouw bekijkt in Lepelstraat is het keiharde waarheid. De mensen die wonen aan het Antoniusplein en Pater Damiaanstraat en het bericht gekregen hebben dat hun woning t.z.t. gesloopt gaan worden, voelen zich in deze waarden aangetast. Zij dachten hier hun oude dag te kunnen slijten of een nieuw begin te kunnen maken, oeroude idealen voor oud en jong. Zulke besluiten van een woningbouwcoöperatie hakken erin, of ze de poten onder je stoel uitzagen en dat geeft een bak aan onzekerheid. Een goed plan met een sociaal hart geeft zekerheden, maar voor dit ‘únieke ‘dorp moet nog een plan gemaakt worden. Klinkt simpel, maar is het zeker niet. Betrokken bewoners spreken al dan niet hun zorgen uit. Sommigen weten niet wat ze willen, daar het besluit hen zo hard getroffen heeft. Bestaande bewoners hebben slapeloze nachten. Ook de bewoners van de Zoekweg en Wethouder Bogersstraat kregen een stuk onzekerheid mee. Gewoon onderhouden en daarna kijken we wel verder. Verduurzamen is een ander verhaal.
Jongeren die in Lepelstraat geboren en getogen zijn, willen in hun dorp komen of blijven wonen als ze hun ideaal willen realiseren…. ‘Huisje- Boompje- Beestje”. Als ze nu niet in dat plan meegenomen worden, gaat het nooit gebeuren. Ik maak me zorgen over dit plan, want de leefbaarheid van dit dorp gaat mij aan het hart. Een plan maken heeft veel meer kanten dan alleen de stenen die een huis vormen. Het gaat om een leefbare samenleving, om veiligheid, om wonen-werken – recreëren en vooral om zekerheid. Ik wil dan ook nauw betrokken zijn bij de vorming van dit plan en ervoor zorgen dat het een goed doordacht plan is. Ik wil een plan waar aan alles gedacht is, waarbij Lepelstraat geen slaapdorp wordt, maar mensen uitdaagt om een bijdrage te leveren aan hun samenleving.
Ik hou ervan dat bewoners betrokken zijn bij ons mooie dorp en ben overtuigd van de versregel uit het gedicht van Bert Bevers. ‘Je hoeft hier niet geboren te zijn om hier vandaan te komen’. Het gaat nog steeds om Huisje-Boompje- Beestje en ergens wonen, waar je het naar je zin hebt. Het gaat om ‘een thuis ‘creëren en je daar veilig voelen. Een plek waar je kinderen naar school kunnen en sport kunnen bedrijven bij de plaatselijke clubs. Het gaat om genieten van de groene omgeving, in eigen tuin en rondom het dorp.
Als geboren en getogen inwoner van Lepelstraat ben ik altijd betrokken bij het reilen en zeilen van dit dorp. En als raadslid van GBWP heb ik, vanaf het moment dat deze plannen wereldkundig gemaakt zijn, ervoor gezorgd dat ik op de hoogte ben van WAT er WANNEER met de betrokken bewoners besproken is en voor HOE informatie gebracht wordt. Ik heb contact met diverse bewoners om te weten HOE zij hierover denken en WELKE ZORGEN ze hebben. Voorafgaand en na alle bijeenkomsten met Stadlander heb ik contact met diens projectleider om te weten wat er besproken is. Gelukkig hebben zij er nu voor gekozen meer gesprekken aan te gaan met de bewoners om alle zorgen boven te halen.
Omdat het vooral gesprekken met de huurders zijn, heb ik ervoor gezorgd dat de gemeenteraad op de hoogte wordt gehouden van de vorderingen van dit ‘unieke’ project, zoals Stadlander dit qua werkwijze omschrijft.
Stadlander en GBWP willen komen tot een duurzaam plan voor dit dorp, een plan met toekomst voor jong en oud. Dat plan, daar wil ik bij betrokken zijn, om vooral de leefbaarheid in het dorp op een hoger plan te krijgen. Hebt u zorgen, wensen of ideeën, ziet u kansen of bedreigingen?
We hebben SAMEN een uitdaging voor 2023!
Betsy de Kock
