Na een jaar wachten op het nieuwe armoedebeleid, presenteerde wethouder Boaz Adank (VVD) vorige week een flinterdunne ‘position paper’. De gemeente wil zich focussen op werkende armen, ouderen en kinderen. Maar heeft geen plannen om ze uit de armoede de halen, laat staan middelen. Gelukkig heeft de SP Breda wel oplossingen. Het kwijtschelden van gemeentelijke belastingen voor inkomens tot 130% van het bijstandsniveau en minimaregelingen voor deze groep bijvoorbeeld. Plannen heeft het college wel om te bezuinigen op de armste Bredanaars, namelijk om een drempelbedrag in te stellen voor de bijzondere bijstand. Ook wil het bezuinigen op de individuele inkomenstoeslag voor mensen die langdurig in de armoede leven. Maar om deze Bredanaars in hun nood bij te staan of te helpen, heeft het geen concrete plannen.
De focus op werkende armen, kinderen en ouderen zou ten koste kunnen gaan van andere Bredanaars in armoede, schrijft de wethouder. Dat hoeft niet vindt de SP, want het college heeft vorig jaar een miljoen euro overgehouden op het armoedebeleid. Dit is teruggevloeid naar de algemene reserves. Dus daar kunnen we dit en volgend jaar gebruik van maken. En een OZB-verhoging van 1 procent kan al een groot deel van het armoedebeleid betaald worden. Wethouder Adank vindt dat het beleid tegen kinderarmoede voortgezet moet worden. Nou hopelijk niet. Hij heeft in 2017 en 2018 namelijk honderdduizenden euro's van het rijksbudget voor Bredase kinderen in armoede, aan andere zaken besteed. Gelukkig zal de wethouder er op toe zien dat in 2019 geld voor kinderen in armoede in natura aan ze wordt besteedt. Alle hoop op de thematafel - zorg voor elkaar - gooien en verwachten dat zorginstellingen met plannen komen voor arme kinderen heeft niet. gewerkt. De kinderen zijn dan ook niet ziek, maar hun ouders hebben pijn in de portemonnee.
Het college heeft bij de paper een onderzoek van het NIBUD gevoegd naar de verlichtingen die gemeentelijke en landelijke regelingen kunnen bieden voor de armoedeval. Hij wil werkende armen vinden, maar hoe hij deze groep wil helpen laat hij in het midden. De SP Breda heeft in haar armoede notitie al een motie klaarliggen om voor meer Bredanaars met een laag inkomen de gemeentelijke belastingen en heffingen te kwijtschelden. De voorwaarden daarvoor zijn momenteel namelijk erg stringent. Werkende armen zouden er bij gebaat zijn als de vermogensgrens voor kwijtschelding per direct verhoogd wordt tot 130% van het sociaal minimum. In de armoedenotitie die wij deze zomer hebben gepresenteerd pleiten we ervoor om de inkomensgrens voor minimaregelingen te verhogen. Het zou veel Bredanaars uit de armoede halen, en juist ook de werkende armen. Financieel kan dat omdat het college vorig jaar wel een miljoen op de begroting voor armoedebeleid overhield. Dit is vreemd omdat er nu nog steeds ongeveer 15.000 tot 20.000 Bredanaars zijn met schulden en armoedeproblemen.
Na een jaar mochten we als gemeenteraad pas een paper van de wethouder ontvangen waarin staat "Wij willen een actievere rol gaan vervullen in de ondersteuning van aankomende problematische schulden". Inderdaad heeft het nieuwe college al weer meer aan de schuldenproblematiek bijgedragen het afgelopen jaar, door bijvoorbeeld het woonlastenfonds af te schaffen. Dat was voor mensen die door omstandigheden zoals verlies van baan de huur niet konden betalen. En nu wil het college onderzoeken of er een mogelijkheid is om goedkope huurwoningen aan mensen met schulden aan te bieden. Er was een goed werkend woonlastenfonds met een budget van 400.000 per jaar. Helaas mochten Bredanaars zelf geen aanvraag doen, maar alleen maatschappelijke instellingen. Die hebben vorig jaar geen aanvragen voor hun cliënten gedaan waardoor het gehele fonds nagenoeg onbenut werd. Dit terwijl er wel tientallen huisuitzetting plaatsvonden. Dus stel dit woonlastenfonds weer in, vindt de SP Breda.
Uit de paper blijkt verder dat de wethouder vooral "wil kijken naar" en "onderzoek wil doen naar" armoede. Maar van onderzoek kunnen mensen niet eten en een dak boven hun hoofd houden. De wethouder moet minder naar de Bredanaars in armoede kijken maar iets voor ze doen, ook voor de werkende armen. En dat begint door onderbenutte armoede gelden niet als excuus aan te grijpen om te bezuinigen. Want armoede voorzieningen verminderen om mensen te stimuleren aan het werk te gaan, veroorzaakt alleen maar meer ellende. Dat schrijven de VNG en het NIBUD.