Afgelopen nacht mocht ik met deze twee heren van de politie op stap, Mikel Kleinpenning en Burak Cakir. Een horecadienst in het uitgaanscentrum, afgewisseld met meldingen uit omliggende wijken en het buitengebied.
Mooi om mee te maken, dat de agenten niet alleen door alle uitsmijters, maar ook door veel bezoekers van het uitgaansgebied herkend en gewaardeerd worden. Waarbij ze alleen al met hun aanwezigheid een de-escalerend effect hebben en door potentiële vechtersbazen in vertrouwen worden genomen.
Ik heb vannacht echt heel veel respect voor het uithoudings- en incasseringsvermogen van deze agenten gekregen. Een dienst van half negen ‘s avonds tot half zes ‘s ochtends. Er zijn wel pauzes, maar die worden benut om afhandelingen van meldingen te registreren en houden accuut op als er een melding binnenkomt. Dat kan betekenen dat je het ene moment met een warme beker koffie achter de computer zit en vervolgens met spoed richting een incident moet. Je moet voortdurend alert zijn en doorlopend in contact staan met de meldkamer, met collega’s op straat of via de portofoon. Daarnaast het contact met de uitsmijters van de horecagelegenheden. Bezoekers van de binnenstad en omstanders bij een incident vriendelijk en begripvol te woord staan en ondertussen ook de wet handhaven. Want om dat laatste gaat het natuurlijk.
En dat alles, terwijl de meesten van ons al lang in bed liggen.
Leuke van raadswerk is, dat je ook dit soort momenten mag meemaken. Veel van bovenstaande dingen wist ik natuurlijk wel, maar de impact is veel groter als je het ook ter plekke ondervindt. Zou mijn raadswerk ook niet kunnen en willen doen, zonder ook letterlijk op straat te zijn en te ervaren wat er leeft in Doetinchem. Een gemeenschap waarvan ik als raadslid in dienst sta.
Na vannacht is de betekenis van diender ook echt tot me doorgedrongen. Zeker op die momenten wanneer de surveillancewagen door donkere stille straten reed waar mensen in huizen liggen te slapen.
Dankjewel heren!