De beeldspraak van burgemeester Roolvink van Grave is treffend. Hij heeft het over een huwelijk. Een heel modern huwelijk, met drie partners.
Dat zijn de drie gemeenten, Cuijk, Grave en Mill en Sint Hubert. Ze hebben een paar jaar geleden besloten de ambtenaren bij elkaar te voegen. Zonder te fuseren, hebben ze gekozen voor één ambtelijke organisatie.
Niet dat dat allemaal zo lekker werkt, hoor. Probeer als loodgieter maar eens onder drie bazen te werken die elk zo hun eigen idee hebben over hoe een huis gebouwd moet worden. ‘Harry, die wasbak zou toch híer komen!’ ‘Ja baas, maar van Maurice moest ik de leidingen dáár aanleggen.’ ‘Breek maar weer af, gvd!’ ‘Goed baas. Maar eerst die wc-pot afkitten.’ ‘Wat doet die wc-pot hier!’
Afijn, de ambtenaren werken zo goed en zo kwaad als het gaat onder één dak (niet echt, eigenlijk gewoon nog onder drie) en proberen zonder al te veel stress ‘s avonds op tijd aan de maaltijd te zitten. Een deel van het werk voor Mill doen ze in Grave, een deel van het werk voor Cuijk doen ze in Mill en een deel van het werk voor Grave doen ze in Cuijk.
Handig?
Ze zijn er blijkbaar aan gewend. Want ze zijn boos nu Cuijk een ander liefje heeft gevonden. Twee zelfs: Boxmeer en Sint Anthonis. En het is geen slippertje, om bij de beeldspraak van Roolvink te blijven, het is serieus. En dus komt er nu een scheiding. Zijn de ambtenaren net een beetje gewend aan de ene driehoeksverhouding, moeten ze zich voorbereiden op een andere relatie.Weet je hoe het is met scheidingen? De kinderen zijn altijd de klos. Maar doormodderen is ook niet alles.
Dus even doorbijten, ambtenaren. Het is maar tijdelijk. Straks kruipen ze echt wel met zijn vijven in één bed