Wat als droom begon werd uiteindelijke een obsessie. Het komt niet vaak voor dat ik een bijdrage een aantal keer heb moeten herschrijven maar bij dit onderwerp is dat wel het geval geweest en ik leg u uit waarom. Het bewaren van distantie om een formeel afgewogen bijdrage te leveren vindt mijn fractie van belang, maar in het geval van verplaatsing van de Pioneers was dat – althans voor mij – even ingewikkeld. Want, voorzitter, een raadslid is ook maar een mens. Een raadslid verhoudt zich na de raadsvergadering af en toe ook sociaal tot ambtenaren en wethouders. Bijvoorbeeld tijdens de nazit van een vergadering, een jaarlijks diner na de behandeling van de begroting en een raadsuitje eens per jaar om te benadrukken dat we met elkaar het bestuur vormen van deze gemeente, dat we daar trots op zijn en vooral dat we proberen het beste uit elkaar te halen om goede besluiten te nemen voor alle inwoners. Terwijl we gezellige gesprekken voerden wisten portefeuillehouders en ambtenaren dat zij geheimen hadden, voor mij als individueel raadslid, voor de Raad als geheel; dat zij ons onjuist hadden geïnformeerd. Maar zij lachten mee, het glas heffend, mij, ons, het beste wensend. U zult begrijpen dat mijn eerste pogingen om te komen tot een formele bijdrage te weinig distantie kenden. Ik was niet alleen boos maar voelde me – voor alles – ronduit belazerd: als persoon, maar voor alles als raadslid en dus als vertegenwoordiger van de inwoners van Haarlemmermeer. Het vertrouwen dat ik had gesteld in twee portefeuillehouders, die met bravoure en overtuiging dit project in de Raad hadden verdedigd, was en is compleet weggevaagd. Voorzitter, de auditcommissie heeft een enorme klus geklaard en het CDA spreekt haar welgemeende waardering uit voor alle werkzaamheden die zij hebben verricht om te komen tot dit rapport waarvan mijn fractie het volgende vindt: Ik zal namens mijn fractie niet ingaan op de boekhoudkundige trucs van aparte werkbonnen, het beschamend amateurisme in de omgang met de gemeente Amsterdam en de baseballbond. Niet op het dieptreurige feit dat een factuur van meer dan 400.00 euro (en dit voorzitter, terwijl de Raad en het College zich bogen over de komende bezuinigingen op het Sociaal Domein om vooral toch de zorg overeind te houden voor onze inwoners!) voor een consultant die het feest van de verwachting meevierde op rekening van Haarlemmermeer en niet terug te vinden is in de boekhouding. We gaan niet in op de coterietjes die kennelijk altijd weer worden gevormd rondom mensen of organisaties waar het geld kennelijk niet op kan. Het bekende circus, voorzitter, op kosten van een ander en in dit geval de inwoners van Haarlemmermeer, is een rondtrekkend fenomeen dat zijn tent oppakt en vertrekt zodra de inkomstenbron opdroogt zonder afleggen van verantwoording. Niet op de verzwegen meevallers van de grondexploitatie in Park 21, de aanleg van een fietspad en een parkeerterrein waarvan de aanlegkosten werden versjoemeld voor de Raad. Mijn fractie wil het aspect van de ethiek en organisatiecultuur in deze gemeente bespreken zoals is gesignaleerd door KoksDeVoogd. Voorzitter, de reactie van de gemeentesecretaris, dat de cultuur van afschuiven, geïntimideerde ambtenaren, de lage scores voor mens- en relatiegerichtheid, oppositioneel en vermijdend gedrag laat zien dat hij niet heeft opgelet. Want, zegt deze hoogste ambtenaar en verantwoordelijk voor het ambtelijk personeel, deze uitslag betreft slechts 6 van de 19 clusters en een beperkt aantal geïnterviewden. Maar is het niet zo dat deze uitslag naadloos correspondeert met bevindingen uit het raadsonderzoek naar afdeling sociale dienstverlening in de vorige raadsperiode? Het ontkennen van deze uitkomst door de gemeentesecretaris, het afwimpelen door het College voorspelt een magere opwaartse leercurve, het maakt onderdeel uit van dezelfde cultuur, vormt wellicht die cultuur. Na alle rapporten, bevindingen en conclusies past niet alleen de gemeentesecretaris maar ook het College bescheidenheid. Ik proef uit de bestuurlijke reactie geen enkel spoor van deemoed, van erkenning dat er niet alleen fundamenteel iets is misgegaan maar misschien nog steeds mis gaat. De fractie van het CDA leest ontkenning van de uitslag van het onderzoek op dit belangrijke onderdeel. Dat er niet meer regels moeten worden geformuleerd, onderschrijft mijn fractie. Maar de abstracte reactie op dit rapport, het ontbreken van gevoel van urgentie om doortastend op te treden lijkt afwezig. Ik gebruik de woorden van de onderzoekers: Het gebrek aan wezenlijk interesse in elkaar of in elkaars handelen…. Het is te proeven uit de reactie van het College. Dat het College de OCI methode - die is gebruikt voor het beoordelen van de organisatiecultuur -afwijst, is onbegrijpelijk. De zelfverzekerdheid dat dit onderzoeksbureau, in de arm genomen door de auditcommissie na ongetwijfeld zorgvuldige afwegingen, niet de juiste conclusies trekt is redelijk arrogant en ontlokt de verzuchting: schoenmaker blijf bij uw leest. Dat het College de aanbevelingen zoals die worden voorgesteld door de auditcommissie op een enkele na niet lijkt te willen overnemen zoals wordt gesteld in haar reactie op het rapport was te verwachten. De reactie is er een van afdoen. Dan, voorzitter, wijst mijn fractie op een bedenkelijke consequentie van de cultuur van angst, macht en vermijdend gedrag en dat betreft het debacle rondom aantreden van de huidige portefeuillehouder van sportzaken. Het overdrachtsdossier verhaalt in eufemistische bewoordingen over het risico met betrekking tot de onzekerheden bij de aanleg van de velden van de baseballclub en het beschikbare budget. Een nieuwe en onervaren portefeuillehouder, een beerput waarvan hij de omvang niet kon vermoeden en geen enkele topambtenaar die even gaat zitten om eens een eerlijk gesprek te houden? Die topambtenaren die wisten van de hoed en de rand? Die echt konden weten dat de vertrekkende portefeuillehouder zijn politieke doodzonden zoals het onjuist informeren van de Raad en het niet integer handelen -zou verzwijgen in een overdrachtsgesprek alvorens te vertrekken naar zijn afscheidsfeest? Daar wringt de schoen, volgens mijn fractie: de integriteit en loyaliteit aan het bestuur die van een ambtenaar mag, nee, moet worden verwacht is verworden tot een aan angst grenzende schroom en, voorzitter, dat is en van de aspecten van de organisatiecultuur waaraan moet worden gewerkt. Tot slot voorzitter, De wapenfeiten van de twee wethouders die zijn genoemd in het rapport zijn talrijk, laten we dat niet vergeten. De ondernemingszin en dadendrang waren groot en van de vele successen die zij hebben behaald heeft Haarlemmermeer ook geprofiteerd. Dat laat onverlet dat de wens om via een kleine baseballclub de Major League Baseball binnen te halen volgens mijn fractie ter eer en meerdere glorie was voor Haarlemmermeer en de wethouder van sport. De MLB draagt niet bij aan het welzijn van onze inwoners. Het is de Amerikaanse sportbond die graag wil uitbreiden, Haarlemmermeer is gevallen voor de glamour, de internationale allure, maar was kennelijk vergeten dat het bij MLB gaat om slechts één ding: winst. Wat deze gemeente -met een omvang van een gemiddelde buitenwijk van een Amerikaans stad- wilde, namelijk een aantal wedstrijden te laten spelen door een Amerikaans team was nogal naïef. Voorzitter, uiteindelijk komt hoogmoed voor de val en wat begon als een droom werd uiteindelijk een obsessie.