Net voordat het luchtruim in Europa ging sluiten, kwam ik maart 2020 met de laatste vlucht uit Guinee, West-Afrika terug in Nederland. Mijn contract daar zou in juni aflopen, maar mijn werk daar was binnen een week voor vertrek door corona tot stilstand gekomen. De verwachtingen waren niet goed. Nederland dus of Friesland beter gezegd, myn heitelân. Gelukkig hadden de huurders van mijn huis net een andere woonruimte gevonden, dus ik kon vanuit mijn eigen huis wennen, mijn werk in Guinee op afstand afsluiten, werk zoeken en mijn vrijetijdsleven hier invulling geven. En zo kwam ik terug bij GroenLinks waar ik sinds 2012 lid van ben. Ik zag op de website dat ik me kon aansluiten bij een werkgroep omgeving, een onderwerp naar mijn hart. Kort daarna bleek dat er ook versterking van het bestuur nodig was. Op de vraag of ik dat wilde doen, zei ik ja. Het geeft mij de kans de partij en de leden beter te leren kennen en vanzelf hoop ik dat Groen Links de grootste partij van Nederland en onze gemeente wordt.
In Guinee en ook in Malawi, Liberia en Rwanda heb ik gewerkt als onderwijsadviseur en vredesvakkracht. Ik had daarvoor heel lang als docent Nederlands als tweede taal gewerkt en door dit werk met buitenlanders kreeg ik de drang naar het buitenland te gaan. Ik wilde een bijdrage leveren op plaatsen waar dat harder nodig was dan in Nederland. En ik moet zeggen, de ogen zijn me toen goed opengegaan. Het was in het begin beslist niet gemakkelijk, maar ik heb in die jaren waarschijnlijk meer geleerd dan in mijn hele leven daarvoor. De wereldgeschiedenis ging voor mij leven en wat armoede, onderdrukking, oorlog of een niet functionerende overheid voor mensen betekent zag ik dagelijks om me heen. Gelukkig zag ik ook heel veel veerkracht, doorzettingsvermogen en creativiteit. Elke mogelijkheid werd benut om handel te drijven of vooruit te komen. Muziek, dans en mode werden niet vergeten.
Het is een overgang weer in Friesland te zijn, maar het is ook heel fijn dat ik niet meer die buitenstander ben, dat ik mensen kan verstaan als ze hun eigen taal spreken, dat ik een zelfde achtergrond deel en dat ik weer kan fietsen of wandelen zonder voortdurend bezweet te raken of heuvel op en heuvel af te moeten gaan. En ik heb ook geleerd dat ik voor een zinvolle bijdrage niet hoef weg te gaan. We zijn rijk en hebben veel meer kansen, maar de ongelijkheid neemt toe. Daar komt dan de vernietiging van onze natuur en leefomgeving en die van andere landen door onze leefstijl dan nog bovenop. Kortom, genoeg werk aan de winkel.
Misschien blijkt het al uit het voorgaande: ik ben een doener, iemand die niet alleen met de woorden wil belijden, maar echt wil doen. Om die reden heb ik ook nauwelijks stenen en zoveel mogelijk groen in mijn tuin, gebruik ik vooral de fiets of openbaar vervoer, koop ik biologisch, vermijd ik verpakking en draag winters dikke truien. Maar alleen bereik je weinig en daarom ben ik dus bij Groen Links. Door de partij actief te steunen hoop ik dat het beleid van onze gemeente nog groener wordt, dat fietsers overal voorrang krijgen en dat mensen graag in Leeuwarden zijn omdat het een mooie gemeente is met kansen voor iedereen.
Als jullie nu denken dat ik alleen maar een doener ben, hebben jullie het mis. Ik ben namelijk graag lui. Ik luister dan naar muziek, kijk naar de vogels en mijn kippen en lees een goed boek. Beweging krijg ik genoeg doordat ik overal op de fiets naartoe ga, maar een danscursus voor singles had me mooi geleken. Helaas gaat zoiets in deze corona-tijden niet door.
Doutsen Langhout