Een heldere, ingestuurde brief naar de Limburger n.a.v. het bericht over de mestfabrieken. Mestfabrieken, mestvergisters... het is geen groene stroom maar diep, donkere stinkende bruine stroom. Op 7 maart in Venray organiseren we een lezing over mestvergisters. Is dat wel de oplossing? Lees meer bij onze events! ————————- Wilma Peeters, Ecotuin Keutenberg: Perverse prikkel Waarnaartoe met de mest? (21/2) In een groot artikel toont uw krant aan dat de Limburgse veehouderij verschrikkelijk veel mest produceert. Uiteraard komt het overgrote deel van de bio-industrie, grote veefabrieken die het predicaat boerenbedrijf niet waard zijn. Limburg is te klein voor zo veel dieren, zo veel stront. Nu wil de provincie deze sector helpen met meer mestfabrieken. Ook om fraude tegen te gaan. Maar het is een perverse prikkel om nog meer dieren te houden. Een fout ingeslagen weg wordt opnieuw geplaveid. Methaangas uit mest is geen groen gas als je beseft wat er aan vooraf is gegaan. Luchtwassers die veel water gebruiken om de lucht een beetje schoner te maken, maar waar blijft dat vervuilde water? Een restproduct dat ‘bruin goud’ genoemd wordt is in feite chemisch afval. Om over de herkomst van het voer en gezondheidsschade nog maar niet te spreken. Daarbij komt ook nog dat agrariërs de verwerkingskosten van deze mest(vervuiling) als bedrijfskosten bij de belasting kunnen opvoeren dus wie betaalt dan uiteindelijk voor de vervuiling? De kosten overstijgen de baten. Provincie, denk na over een daadwerkelijk schone veehouderij en stop met pleisters op stinkende wonden.