Sommige uitspraken zijn het bewaren waard. Je geheugen slaat ze op, om ze op een geschikt moment weer tevoorschijn te halen. Pas had ik zo’n moment.
De randen van het landOnze commissaris van de Koning, de heer Smit, was voorheen predikant. Soms merk je dat. Bijvoorbeeld tijdens een werkbezoek aan Lisse in oktober 2015. Hij sprak met vrijwilligers die zich inzetten voor onze dorpse gemeenschap. Hij was daarvan onder de indruk en sprak zijn waardering uit. Hij gebruikte daarvoor een bijbels voorbeeld van de jonge weduwvrouw Ruth. Zij ging voor haarzelf en haar schoonmoeder aren rapen op het land. Die lagen er, omdat het in het oude Israël de bedoeling was dat een boer bij het oogsten de randen van het land liet staan. En ook als hij iets verloor, moest hij dit niet allemaal weer oprapen. Laat maar wat over voor de armen; dat was het achterliggende idee.
De randen van de agendaDe commissaris maakte een hedendaagse vertaling. Hoe zit het met de randen van onze agenda? Wat hebben wij beschikbaar voor anderen? De commissaris was in goed gezelschap: een zaal vol inwoners van Lisse die in hun agenda tijd overhielden voor de ander.
Dit voorbeeld vond ik het bewaren waard. Een paar weken geleden kwam het weer tevoorschijn. Lisse waardeert inwoners die zich inzetten voor de ander. Vanwege de afwezigheid van collega De Roon mocht ik daarom het eerste mantelzorgcompliment uitreiken. Ik sprak de vrijwilligers waarderend toe: de gemeente wil u graag bedanken! Alstublieft, een mooi bedrag aan VVV-bonnen. In Lisse zijn er maar liefst 190 uitgereikt.
Zijn agendaIk bleef even hangen voor een kop koffie en kwam naast een mijnheer te zitten. 85 jaar was hij, waarvan 22 mantelzorger. ‘Ik had mijn oude dag heel anders voorgesteld’ vertrouwde hij me toe. ’22 jaar geleden werd er bij mijn vrouw Parkinson geconstateerd. Sindsdien verzorg ik haar’. Of hem dat zwaar valt? ‘Ja, het wordt wel steeds zwaarder ja. Ook door de medicijnen.’ Verandert uw vrouw daardoor? ‘Ja. Het is niet altijd makkelijk. Er vallen bij ons soms ook wel harde woorden in huis.’ Was dit een sombere man? Integendeel. Juist nuchter en opgewekt. Helder van geest en gemotiveerd om zijn vrouw te verzorgen.
Mijn agendaEn opeens was hij daar. De dominee, of nee, de commissaris. Ruth. De randen van het land. De randen van het land? Deze 85-jarige man gaf zijn hele akker. Zijn hele agenda. Zijn hele leven. Wat een leerzame morgen. Ik ben dankbaar voor het inkijkje dat ik kreeg in de wereld van de mantelzorg. Maar op enig moment moest ik het gesprek toch afbreken. Ik had namelijk een volle agenda die dag.
Opeens realiseerde ik me wat er gebeurde.
Mijn volle agenda…
Hoe zit het met de randen van mijn land?
Evert Jan Nieuwenhuisejnieuwenhuis@lisse.nl