Meteen kreeg ik een lastige vraag. Glazig keek ik mijn collega achter zijn spreekgestoelte aan. Geërgerd legde hij me uitdat de gemeente niet over het budget van scholen gaat. Deschooldirecteuren zijn niet de baas maar de schoolbesturen,beweerde hij. Ondertussen zag ik de anderen nieuwsgierig naar me kijken. Was ikonzorgvuldig geweest of simpelweg briljant met mijn idee ommensen met een afstand tot de arbeidsmarkt alsconciërgein te zettenop de 23 basisscholen?De raad heb ik kunnen overtuigen maar de schoolbesturen uiteindelijk niet. Vaker lukt het wel, wanneer ik me ergens sterk voor maak. Wantals je wat wilt moet jegewoonzelf je vinger opsteken. Maak werk van je idealen. Laat je niet uit het veld slaan wanneer het lijkt alsof niemand zit te wachten op jeideeënofinitiatieven. Lucillewiljuistvanwege haar idealende politiek in. Het is haar ambitie dat we niemand buitensluiten. Zijzalzichin de politiekinspannenvoor diversiteit en inclusie,de basisprincipes van samenleven.LucilleWernerrichtte in 2006haar stichting opomde beeldvorming van mensen met een handicap op een positieve manier te beïnvloeden.Dat bracht zeop TV in praktijk enzaldit directergaandoen. Als Tweede Kamerlid kan zijop dit themaveel betekenen. Is ze straks een allesweter, een uit een mal gegoten politicus? Nee. Ik citeer haar tot slot: “Je bent nietalleeneen politicus of een moeder, je bent eenmens en je wilt iets.”